44 uur in Europa?s hoogste berghut

Sommigen zullen het al meegemaakt hebben, een dag of meer vastzitten in één of andere berghut in de Alpen doordat het weer niet al te prachtig is. Zo overkwam het ons (vier Vlamingen en een Italiaanse gids) ook de eerste week van juli.
Nadat we de vorige dagen reeds over de Castor en de Naso del Liskamm getrokken waren in gematigd weer, maakten we ons klaar voor wat onze mooiste dag moest worden: vanuit de Capanna Gnifetti op 3611m via de Corna Nero, Ludwigshöhe en Parrotspitze naar de Rifugio Regina Margherita bovenop de Punta Gnifetti gaan. Op papier wondermooi, maar als we aan het ontbijt de gids spreken, kijkt hij niet echt gelukkig. Een blik naar buiten verklaart veel. Op nog geen 100 hoogtemeters boven de hut, hangt een grijze wolkenmassa die van geen wijken  wil weten.

Ondanks het slechte weer, doen we omstreeks 6u30 toch een poging om naar de Rifugio Margherita te gaan, dat is volgens de gids toch het minste dat we kunnen doen. Als het te slecht wordt, kunnen we nog steeds terugkeren. Na minder dan een half uur begint het te sneeuwen en ook de wind wakkert aan. Terwijl wij bij een zicht van minder dan 50 meter gestaag naar boven gaan, keren alle voor ons vertrokken cordees terug om naar de hut. Als we uiteindelijk dankzij de GPS op de Colle del Lys aankomen (met dit weer is het onbegonnen werk om alle toppen te gaan doen), stelt de gids ons voor de keuze: ofwel terugkeren ofwel doorgaan naar de Refugio Margherita. Zowat in koor, kiezen we er voor om naar Europa?s hoogste te gaan. Dit betekent dus nog twee uur zwoegen in diepe, losse sneeuw terwijl een kleine sneeuwstorm constant sneeuw in ons gezicht blies. Twee Nederlanders besluiten om ons te volgen bij gebrek aan GPS. Op een half uurtje stappen van hut, moeten we een eerste, verijsde gletsjerspleet over. Met stijgijzers aan, geen enkel probleem. Maar de twee Nederlanders waren vertrokken zonder stijgijzers en geven ons geen teken om even te wachten terwijl ze hun stijgijzers aandoen. Wat later merken we dat ze ons niet meer volgen. Omdat terugkeren of hen opwachten in dit weer niet tot de mogelijkheden behoort, gaan we zo snel mogelijk door naar de Refugio Margherita. 
Bij aankomst in de hut wordt ons al snel duidelijk wat we de voorbij 4u45 hebben uitgericht als we de reactie van de waard zien. Hij kan bijna niet geloven dat er met dit weer iemand er überhaupt aan gedacht heeft om naar boven te komen.

Snel brengt onze gids de waard op de hoogte van het feit dat we er nog een Nederlandse cordee op weg is, evenwel zonder GPS. Als een halfuurtje later de waard met zijn hulpje de twee gaan zoeken, stappen ze net de hut binnen. Ze hebben het geluk gehad dat er net twee opklaringen van enkele seconden waren zodat ze eerst de Col Gnifetti konden herkennen en later ook de hut zelf zagen. Iedereen is opgelucht dat ze er zijn, want in dit weer is een ongelukje snel gebeurd.

Nadat we al het ijs van onze rugzakken geklopt hebben, trekken we snel iets droog aan en bestellen overheerlijke lasagne. Een geschenk uit de hemel na zo?n dag. Na het eten besluiten we allemaal om toch maar een beetje te gaan slapen. Op aanraden van de gids zetten we het raam op een ?kiertje?. Als we een paar uur later wakker worden, is dit niet omdat we uitgeslapen zijn, doch wel van de koude. Het ?kiertje? was iets te groot geweest waardoor er zelfs sneeuw in de kamer kwam te liggen. De rest van de namiddag vullen we vooral met wat praten over hoe waanzinnig het wel was om door de sneeuwstorm te gaan, eten en drinken en zelfs een telefoontje naar huis. De storm blijft echter nog steeds de hut geselen met rukwinden en sneeuw.

Tijdens onze eerste nacht ontkrachten we zonder al te veel moeite de mythe dat het onmogelijk is om te slapen in Europa?s hoogste. Het moet natuurlijk wel gezegd worden dat we niet aan één stuk kunnen doorslapen, maar toch ? Als we de volgende morgen het raam proberen te openen, is het volledig vastgevroren.
We realiseren al snel dat het moeilijk zal worden om te kunnen afdalen richting Zermatt.  Omstreeks 10u is de kogel definitief door de kerk. We mogen, moeten ons verblijf in deze prachtige hut met een dagje verlengen. Na enkele uurtjes begint de verveling reeds de kop op te steken. Gelukkig vinden we na lang zoeken één kaartspel dat mits de nodige aanpassingen volledig is. Ook de rijk gevulde, spiksplinternieuwe bibliotheek van de hut brengt soelaas. Vooral het boek ?Die andere seite die Berge? is enorm in trek (waarschijnlijk vanwege het weinige leeswerk).
In onze groep valt een duidelijk onderscheid op: twee van ons vertikken het te gaan slapen, terwijl de twee anderen van het verlengde verblijf gebruik maken om wat slaap in te halen. Omstreeks 15u stijgt de verveling ten top en bestellen we tegen beter weten in een blikje bier. Ondanks het feit dat het Italiaans bier is en dat het nog eens relatief duur is, smaakt het ons toch.

Nadat we ons blikje ophebben, vraagt de waard ons of we zin hebben om het zuurstofgehalte in ons bloed eens te laten meten. Deze kans laten we niet schieten, en al snel volgen we de waard naar de bovenste verdieping van de Refugio Margherita waar twintig Italianen hun intrek hebben genomen om de effecten van hoogte op het menselijk lichaam na te gaan. De testpersonen staan onder permanent toezicht en dit is geen overbodige luxe. Enkele dagen voordien was één der proefkonijnen er zo slecht aan toe dat hij om 2u ?s nachts met de helikopter naar beneden gebracht moest worden met een zuurstofpercentage van 36%. Als de Italiaanse dokters onze zuurstofwaarde aflezen, reageren ze uitermate positief. ?Slechts? 75% is hier heel goed, terwijl men met deze waarde in ons Belgenlandje direct zou worden opgenomen in het ziekenhuis (normaal gezien met de zuurstofwaarde in het bloed ongeveer 100% zijn). Als ook de waard zijn zuurstofpercentage laat meten, staan we perplex: 89%.

In de late namiddag schieten we plots allemaal in de lach. Onze gids is bezig met een sigaretje te rollen, maar voor het oproken zal toch hij naar buiten moeten bij rukwinden die de hele hut laten kraken. Rustig doet hij zijn Goretex-jas aan en gaat op zijn pantoffels naar buiten. We liggen gewoon plat van het lachen terwijl hij alle moeite van de wereld heeft om zich staande te houden op het balkon.

Als wat later de twee Nederlanders naar huis proberen te telefoneren, is het weer eens lachen geblazen. Zij (Dick en Wim, kan het Nederlandser? ) hadden normaal vandaag moeten afdalen naar Zermatt om dan met de nachttrein terug naar huis te gaan waar hun echtgenotes samen met de kinderen gepakt en gezakt klaar zouden staan om direct terug op reis te vertrekken. Met knikkende knieën en een klein hartje maken ze hun echtgenotes duidelijk dat ze een dagje later op reis zullen moeten gaan wegens de nog steeds hevige sneeuwstorm.

?s Avonds krijgen we te horen dat er beter weer op komst is, al kunnen we er nog niets van merken. Er komt ons ook minder goed nieuws ter ore. Sinds de vorige avond zijn er zes Fransen vermist op de Castor. Ze waren om 17u vertrokken terwijl het buiten aan het stormen was. De volgende dag krijgen we te horen dat vier van hen, waaronder hun gids, het niet overleefd hebben ondanks twee tevergeefse reddingspogingen. Hoewel het gissen is naar de oorzaak van het ongeval, weten we allemaal wat er kan gebeurd zijn: bliksem op de graat, van de graat afgewaaid, verdwaald tijdens de afdaling, ?

Tijdens de nacht worden we getrakteerd op nog enkele bliksems, maar een snelle blik uit het raam leert ons dat we reeds boven de onweerswolken zitten. De verbetering is dus op komst. Als we om 6u opstaan, zegt een blik uit het raam genoeg. Voor het eerst zien we de Dufourspitze, Nordend, de Matterhorn en vele anderen. Na een voortreffelijk ontbijt (veruit het beste met de meeste keuze t.o.v. de andere Italiaanse hutten in de Monte Rosa) verlaten we omstreeks 7u ons onderkomen in stormachtige dagen. Nu het weer het toch even toelaat en we ondertussen goed geacclimatiseerd zouden moeten zijn, beklimmen we nog snel de Zumsteinspitze en de Parrotspitze als bekroning van onze tocht.

Bergheil

Lieven

Fotos: Lieven Vlassenroot & Wim Michiel

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren