Speeltuin voor de winter

Ijsklimmen in Mont Blanc du Tacul NO-wand

De snelle aanloop met skies, gevolgd door een zalige afdaling van de Vallée Blanche, de nabijheid van de téléphérique van de Aiguille du Midi en de Cosmiques-hut. Samen maken ze van de Mont Blanc du Tacul de meest geliefkoosde winterbestemming voor klimmers in Chamonix.
Ik klom enkele van de mooiste en klassiekste goulottes, en laat u graag meegenieten.

De koning onder de klassiekers: Gabarrou-Albinoni

28 februari 1995: ik zit met Bart Overlaet al 4 dagen de sneeuwvlokjes te bewonderen die uit de lucht vallen, de skiërs zijn helemaal in de wolken, de alpinisten?
Een zoveelste bezoekje aan het OHM , eindelijk morgen en overmorgen goed weer. Ons plan is vlug gemaakt, morgen de eerste benne naar de Midi?om de Modica-Noury aan de pakken. Een 10-tal uur later ploegen we onszelf een weg richting Tacul. Ja, ploegen, met sneeuwraketten, terwijl de skiërs ons in fluopakken voorbij stuiven. Volgende keer neem ik ook ski's, neem ik mezelf voor.
Bij de rimaye aangekomen krijgen we nog gezelschap van twee Franse klimmers met dezelfde intenties.
Niemand staat echt te springen om het spoor te maken in het begin couloir naar de voet van de goulottes na 4 dagen onophoudelijke sneeuwval. We besluiten uiteindelijk voor de Gabarrou-Albinoni te kiezen terwijl zij de Modica aanpakken. Kwestie van elkaar niet teveel te bombarderen met ijs.
Het begincouloir is niet echt moeilijk, 300 meter 50/55° met een kort stukje van 60/65°. Na 300 meter buigt het Gabarrou couloir naar links af. De meeste relais zitten aan de rechtse kant wanneer men het instapcouloir beklimt. De eerste lengte is 70/75°en twijfelen doe je zeker, links of rechts? Relais links in de rotsen, dan volgen twee touwlengtes 70/80°, links of rechts te klimmen naargelang de condities, relais aan beide kanten aanwezig. Dan gaat het couloir wat liggen (55/60°)
De laatste touwlengte is het steilst maar niet altijd in conditie (85°).
De meeste klimmers dalen na deze lengte af in rappel, om hun ski's te recupereren aan de voet van de wand.
Voor ons ligt er nog een lange weg terug in een leuke sneeuwstorm richting Cosmiquehut. Volgende keer neem ik ski's, mompel ik nog.

850 meter genieten: Supercouloir

Een dikke maand later, begin april ben ik - weer te voet - onderweg richting Tacul. Gelukkig is de sneeuw voldoende getransformeerd na een week grand beau. Ook nu ben ik met Bart onderweg, en Jan en Lut zijn er ook bij. Ditmaal staat het Supercouloir op het programma. 850 meter genieten!
We besluiten om de klassieke start te nemen via de Gervasutti-pijler. Temperatuur ongeveer -10°, dat belooft voor de eerste 3 lengtes. Ook het wisselen van onze warme plastiek schoenen voor onze klimschoentjes is niet echt iets waar ik naar uitkijk?.en dan maar klimmen, je kent dat wel, 2 grepen en je voelt je vingers al niet meer. Gelukkig is de eerste lengte maar 4+. De tweede en derde lengte (5c) gaan al vlotter, na wat bijgekomen te zijn op het eerste relais. Ook het zonnetje doet zijn best. Lang leve de NO-wanden.
Na de 3 rotslengtes moet je de sneeuwband traverseren over een tweetal lengtes (50°) om zo bij het eigenlijke supercouloir te geraken. Deze gaat gewoon recht omhoog, in het begin maximaal 70/80° om te eindigen met 2 lengtes 80/85° met korte loodrechte passages. De meeste relais zitten aan de rechtse kant.
Na deze sleutellengtes bestaat er de mogelijkheid om af te dalen in rappel maar dit is zoiets als de Direct Americaine op de Dru doen en afdalen na het bloc coincé! Na deze lengtes wordt het couloir terug iets breder en gaat het liggen (55/65°. Na de Tour rouge op de Gervasutti-pijler moet je via gemakkelijk rots- en mixte terrein naar rechts gaan om zo in een breche boven de tour rouge op de pijler uit te komen.
Bart die enkele jaren daarvoor de Gervasutti-pijler beklommen had, wist nog perfect zijn weg en die weg was nog lang?
Dan gaat het verder recht omhoog op een soort graat die alsmaar steiler wordt, als je bijna niet meer verder kunt moet je naar rechts traverseren (5b), wij vonden een stukje vast touw. Daarna weer recht omhoog in gemakkelijk mixte terrein tot op de sneeuwgraat vanwaar je gemakkelijk de top van de Tacul bereikt.
Rest er alleen nog de afdaling van de meest beklommen normaal route in het Mont Blanc massief. Ooit gehoord van klimmers die in de complete duisternis op de normaal route van de Tacul een rappel moeten uitvoeren? Wij wel?..Allez, tegen 21.00 uur kwamen we eindelijk de Cosmiquehut binnengestrompeld, Jan en Lut zich afvragend wat wij nog uitgespookt hebben tijdens de afdaling?.
De volgende dag zie ik Bart, Jan en Lut zalig op ski's vertrekken voor een afdaling van de Vallée Blanche, terwijl ik de graat van de Aiguille du Midi omhoog kruip?.volgende keer neem ik ski's?.

'Un peu délicat': Pinocchio

28 februari 2000: Als een kompleet beginner stort ik mij met soms ongecontroleerde snelheid richting Tacul, jawel ditmaal met ski's en plastiek bergschoenen. Niet echt de ideale combinatie. Wat was nu het ergste tot nu toe: met raketten of nu met ski's?
Toch bereiken Jean-Christophe Lafaille en ik (Lafaille, die kleine spierbundel van 1m60 die 7c+ solo klimt, M9 a vue klimt, A5 en 8000 meter geen probleem vindt, ?en Biographie ontdekte) vrij vlug onze "depart".
Voor de Gabarrou en de Modica heeft er zich al een serieuze file gevormd aan de rimaye, haha?.
Op ons programma: IJs, weinig maar steil, er hangt dry-tooling in de lucht. Het wordt Piniocchio, één van de mooiste mixte-routes van het Mont-Blanc massief. Pinocchio is een route geopend door Stevie Haston in 1994: passages de mixte trés dures? zegt de topo.
De eerste lengte is voor mij, daarna wordt het un peu délicat zegt Jean-Christophe, goede Franse klimmers gebruiken blijkbaar voor pittig tot bangelijk moeilijk graag het woord délicat.
In de volgende lengte is de trend vlug gezet: steile dièdres met de la glace colleé, ook de volgende twee lengtes zijn prachtig mixte klimmen is ijs dat soms slechts 35 centimeter breed is en enkele centimeter dik. In de 3e lengte moet men un surplomb de neige overwinnen, qua bewegingen en fysieke inspanning te vergelijken met een atletische 6c in de rotsen?
De 4e lengte is een soort schoorsteen waar je min of meer in dry-tooling vordert? L5 is terug voor mij, een mooie mixte goulotte, niet te moeilijk. De 6e lengte krijg je er gratis bij (gemakkelijk, 55°)!
De laatste lengte wordt het terug serieus (moeilijke mixte).
De afdaling gebeurt volledig in rappel. Rest er enkel nog de afdaling naar Chamonix? met mijn ski's?ooit de vallée Blanche afgedaald? Doe dit dan nog eens in het donker met een flauw frontalletje! Ik heb nu wel ski's, maar? volgende keer toerskischoenen?

Zogezegd vertikaal: Modica-Noury

Die volgende keer is al een week later. Weer met Bart Overlaet, op het menu, de Modica-Noury.
Het eerste couloir ligt er soms weer heupdiep bij? gelukkig hebben twee Tsjechen al een redelijk spoor gegraven. De eerste lengte valt goed mee (70/75°), relais rechts, dan een lengte 70/80° om opgewarmd te geraken voor wat komt (relais links). De eerste sleutellengte is ongeveer 30 meter 80/85°, twee pitons (relais rechts), dan volgt een gemakkelijke lengte (65°), relais links, daarna de crux: lengte met 10 meter 90°), 1 klemblok links in de uitklim.
De topo spreekt van 5+, wat minstens een volledige verticale touwlengte zou moeten betekenen. Niet dus, Modica-Noury is alleen zogezegd vertikaal, wat niets afdoet aan de klim: Modica-Noury blijft een beauty.
Hier stoppen de meeste cordeés weer, de afdaling gebeurt in rappel. Daarna? voor de eerste keer echt genieten van de afdaling naar Chamonix: vlot skiën met het juiste materiaal!

Wat cijfermateriaal van Mont Blanc du Tacul

Mont -Blanc du Tacul: van gemakkelijk naar moeilijk:

• Goulotte Lafaille: II / 4 / 400 meter, te combineren met een directe uitklim, wel zelden in conditie (4+ / 400 meter), anders afdaling in rappel.
• Gabarrou-Albinoni: III / 4+ / 500 meter, afdaling in rappel.
• Supercouloir Classique: IV / 5, 5c / 850 meter. Afdaling normaalroute.
• Modica-Noury: III / 5+ / 500 meter, afdaling in rappel en laat u vooral niet afschrikken door de quotatie 5+, eerder 5
• Pinocchio: IV / 6+ of M6 R / 450 meter, afdaling in rappel. (de R staat voor dun ijs)

De Romeinse cijfers staan voor het engagement, de Arabische cijfers staan voor de technische quotatie (moeilijkste lengte).

Topo: Neige, glace et mixte, François Damilano en Godefroy Perroux.

Een stukje geschiedenis

Jean-Pierre Albinoni en Patrick Gabarrou openen een prachtige goulotte in het rechtse deel van de machtige NO-wand van de Tacul. Dit was 5 juli 1974, de geboorte van een grote future classique, de Gabarrou-Albinoni, en het begin van een lange serie.
Een jaar later is het de beurt aan het Super Couloir, in 1979 klimmen Gilles Modica en Antoine Noury het rechter deel uit van het couloir dat naar het Gabarrou-Albinoni couloir leidt, u raadt het de Modica-Noury.
6 jaar later opent Jean-Christophe Lafaille zijn ding in het linker gedeelte van de NO-wand. Het resultaat: Goulotte Lafaille, een niveau vergelijkbaar met de veel bekendere Goulotte Chére maar minstens zo populair in het voorjaar en winter
In de jaren '90 tenslotte openen ook de grote kannonen van het moderne mixte klimmen hun routjes op de Tacul: Stevie Haston, Robert Jasper?

Andere speeltuinen

Ook de vallei van Argentière herbergt vele mogelijkheden naast de klassieke noordwanden van de Verte, Droites, Courtes en Triolet. Enkele klassiekers zoals Petit Viking op Pointe du Domino (III, 4-500 meter), de Ravanel-Frendo op de Aiguille Verte (II, 5, 500 meter), een goede initiatie naar het moderne werk (dun ijs)? zijn zeker aan te raden.
Wil je wat meer solitude, dan kan ik de goulotten op de NW-wand van de Petit Jorasses aanraden. Ambiance verzekerd. Overnachting in de Leschaux-hut. Vandaar een dikke 2 uur aanlopen met toerski's.
Moest je dit allemaal wat te moeilijk vinden is er natuurlijk nog de Triangle du Tacul. Aanraders hier zijn natuurlijk de Goulotte Chèré (II / 4 / 350 meter), de Gabarrou -Marquis (III / 4+ / 350 meter) en natuurlijk de Contaminekes (max. niveau AD+)

David

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren