Traversée de Miage

Op 17 juli vertrekken Jo en Olivier en ikzelf naar Chamonix voor een tiental dagen klimmen. Op het menu: rots, ijs, mixed? Om 01.00 komen we aan op camping Mer de glace, waar Sofie reeds aanwezig is.

Na een korte nachtrust en zonder obligate klimkoopjesjacht, vertrekken we de volgende dag reeds naar de Refuge des Conscrits, in het zuidwesten van het Mont Blanc-massief. We rijden vanuit Chamonix met de auto naar Les Contamines-Montjoie, meerbepaald Le Cugnon (1161m).
Van daaruit vertrekt het eerste aanloopgedeelte tot hotel-refuge Tre la Tête (1970m), een berghotel dat we na 1 uur en 45 minuten bereiken (topotijd: 2 uur). Vanaf deze refuge ga je langs de gladde gletsjerwand de met puin bedekte Glacier de Tré-la-Tête op tot aan de séracs. 
Voor de séracs steek je de gletsjer over naar de linkerkant. Daar klauter je een steile instabiele helling op, met behulp van de nieuw aangebrachte stalen ketting.
Bovenaan volg je dan een goed aangegeven pad (blauwe verfstippen) tot aan de Refuge des Conscrits, een tocht van ongeveer 2 uur.
De Refuge des Conscrits is een nieuwe hut die gebouwd is in 1997. De oude hut is ondertussen afgebroken, op haar grondvesten landt tegenwoordig de helikopter met voedselvoorraden.
De nieuwe hut is zeer modern en groot en voorzien van ongekend comfort. Er zijn maar weinig refuges op 2600 meter hoogte waar je een douche kan nemen.
Wij hadden besloten ons avondeten zelf te koken en enkel het ontbijt daar te nuttigen. Dat ontbijt viel goed mee: brood, confituur, een sneetje peperkoek of cake, ontbijtgranen, fruitsap en thee, koffie of chocolademelk...

De volgende morgen staan we omstreeks 4 uur op om de traversée van de Dômes de Miage aan te vangen. Onze viermans-touwgroep was slechts één van de  talloze andere cordées. Aangezien dit de mooiste beklimming is die je kan doen vanuit de Conscrits hut, is de overschrijding zeer populair.
De beklimming staat genoteerd als een PD+, met een topotijd van 6 tot 8 uur. je kan de traversée in beide richtingen doen, maar het is aangeraden om de oost-west richting te nemen: je kan dan 's morgens over de gletsjer gaan, wanneer die nog goed in conditie ligt.

Je vertrekt via een grote steinman die op het pad ligt, nog steeds aangegeven met dezelfde blauwe markering als van het pad naar de hut. Van daaruit ga je via het pad oostwaarts naar de Glacier de Tré la Tête.
Je kruist enkele sneeuwvelden en dan bereik je de gletsjer. Stijgijzers zijn nodig, evenals het lopen in cordée want de gletsjer is niet zonder spleten! Je volgt dan de gletsjer naar het noordoosten en slaat af naar het noorden achter de eerste rotsband aan de linkerkant dwars op de reeds gevolgde weg staat. Het wat steiler tot aan de Col des Dômes (3564m). Dit stuk is wel monotoon sneeuwstampen en dus niet meteen het meest interessante van de route.
Daar wordt eventjes uitgerust en iets gegeten en gedronken, in de ijzige wind die vanuit het noorden komt. Een mooie smalle sneeuwgraat met corniches nodigen uit om de echte traversée aan te vatten. Op de top van de tweede bult daal je af in het steile, noord-west gericht sneeuwwandje. Opgelet voor de steilte en de vele crevasses onderaan deze helling.
Je daalt verder af naar de Col de la Berangère (3348m).
Toen wij daar langskwamen, is er een man de diepte ingestort in een crevasse. Hij is gelukkig op een sneeuwbrug blijven liggen en met de helicopter weggevoerd. Hij liep niet in cordee, leek ook niet zo ervaren en was over zijn crampons gestruikeld.
Vanaf de Col de la Berangère beklim je een derde sneeuwgraatje tot je aan een rotspassage komt. Een 25-tal meter klauteren, brengt je op de top van de Aiguille de la Berangère (3425m). Onze beklimming zeer vlot en we staken dan ook zeer veel cordees voorbij, maar bovenop de Aiguille de la Berangere was het nog wel druk.

Tijd om eventjes uit te rusten, een foto te nemen en te genieten van het uizicht op de Aiguille de Bionassay, de Mont Blanc en de Dôme du Gouter. Na een korte afdaling langs de zuidwest-kant, via rotsblokken en sneeuw, loop je dan verder over sneeuwvelden en losliggende rotsblokken tot aan de hut die je al kan zien liggen vanop de Aiguille de la Berangère.
Om 11.30 komen terug aan de hut, na 6 uur en 50 minuten. Een mooie topotijd!

Een zeer mooie klim, zeker geschikt als acclimatisatie. Het eerste stuk is wat saai maar de sneeuwgraat en het rotsgraatje zijn beslist de moeite. Je hebt een prachtig uitzicht.

Materiaal
Crampons, pickel, cordéetouw, helm is niet nodig voor het rotsgraatje
Duur
6-8 uur
Moeilijkheidsgraad
PD+
Type
Gletsjer, sneeuw- en rotsgraat.

Hendrik
Meer artikels op members.lycos.nl/hendrikdw/index.htm
Zwart-wit foto's: Olivier Leirs

 

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren