Adam Ondra

Interview met een 'climbing maniac'

29 september 2009,

Op 5 februari 1993 werd in Brno, Tsjechië, Adam Ondra geboren. Ondertussen groeide de nog steeds jonge Adam uit tot één van de grote namen in de klimwereld. Bij de jeugd wist hij in 2007 en 2008 zowel de Europese beker als de wereldtitel op te eisen. Dit jaar reeds beheerst hij, als eerstejaars, de wereldbeker en laat, samen met Johanna Ernst (geboren in 1992 te Mittersill, Salzburg, Oostenrijk), de tegenstand zien dat de jongere generatie heel wat in petto heeft. Ook op de rotsen heeft hij dit jaar alleen al twee 9a+'en en zes 9a's aan zijn palmares kunnen toevoegen.

Op de wereldbeker in Puurs maakte Adam in de isolatieruimte voor de finale tijd voor een gemoedelijk interview.

Velen kennen u al maar hoe zou je jezelf voorstellen?

Ik ben een jongen uit Tsjechië, 16 jaar oud en ik zou mezelf een ‘climbing maniac’ noemen. Mijn ouders zijn beide klimmers, vroeger wel eerder alpien, en zij introduceerden me in de sport. Ik probeerde voor het eerste te klimmen toen ik ongeveer 4 was maar begon pas op regelmatige basis te klimmen op mijn 6 jaar.

Proficiat met uw laatste eerstbeklimming, Fugu 9a in Schleierwasserfall. Het is de zoveelste om toe te voegen aan de reeds lange lijst van grootse prestaties. Zijn Martin Krpan (eerste 9a - 2006) en La Rambla (eerste 9a+ - 2008) in uw ogen mijlpalen in uw groei als klimmer?

Om eerlijk te zijn heb ik daar nog niet echt over nagedacht …

Wat was dan wel de tot nu toe mooiste, meest voldoening brengende route ooit voor jou?

Misschien Speed wel. Het is een 8c+ in Voralpsee, een perfecte lijn op een perfecte wand. 40m lang, slechts 3m overhang en alleen maar kleine grepen. Het is een zeer technische route die toch nog een stevige portie kracht vereist. Beat Kammerlander opende de route.

Is hij een van uw idolen? Heb je eigen idolen?

Wolfgang Gullich toch wel. Toen ik 7 was las ik het boek Rockstars van Heinz Zak (nvdr: klimfotograaf). Zo leerde ik Gullich zijn verhaal kennen en ik geloof dat hij me wel inspireert.

Wat is uw motivatie in het wedstrijdklimmen?

Het is mijn eerste jaar bij de seniors en ik wou gewoon eens proberen wat dat gaf. Totnogtoe blijkt dat zeer succesvol te verlopen. Maar ik beschouw mezelf niet als een echte wedstrijdklimmer. Misschien ga ik hier nog een jaar of twee mee door maar wat ik echt niet graag heb aan het wedstrijdcircuit is dat je er voor op plastiek dient te trainen. In Tsjechië zijn er geen echt harde indoorroutes en is de grootste zaal misschien net vergelijkbaar met Klimax I. Ik train dan ook meestal op bouldercircuits.

We zagen dat je een zeer geslaagde reis had in Rocklands, South Africa. Het lijkt wel alsof je het boulderen pas ontdekt hebt. Wordt het de nieuwe passie?

Het is niet dat ik voordien niet boulderde en we hadden er inderdaad 5 zeer toffe boulderdagen. Maar boulderen… het is niet genoeg klimmen voor mij. Ik benut zeker de mogelijkheden als ze zich aanbieden. Bijvoorbeeld in Zuid-Afrika besloten mijn gastheren om na twee weken sportklimmen nog wat te gaan boulderen en beleefden we er immens plezier aan. Ik zal er waarschijnlijk wel eens terugkeren maar het mag toch allemaal iets langer zijn en meer als klimmen aanvoelen.

Geloof je dat de stijging in niveau in het klimmen ooit zal stilvallen?

Er is zeker nog een grote groeimarge. Het klimmen als een echte sport begon slechts een veertigtal jaar terug. We kunnen het klimmen dan ook nog steeds een jonge sport noemen en de limieten zullen nog wel even verbroken en verlegd worden. Misschien niet door mezelf maar iemand zal het zeker doen.

Als jij het niet bent, wie zal het dan zijn? Wie aanzie jij als de strekste klimmer van het moment? Chris Sharma?

Chris is misschien de sterkste van het ogenblik maar ik weet het zo niet met bijvoorbeeld Ramonet en Patxi. Als zij wat meer tijd aan rotsklimmen zouden besteden kan niemand voorzien welke grenzen ze zouden bereiken en overstijgen.

En denk je dat vrouwen ooit de mannen zullen voorbijsteken?

Het is waar dat in onze sport het verschil tussen de twee geslachten niet zo groot is maar ze zijn zo klein allemaal. En het lengteverschil maakt toch wel uit. Als ik naar mezelf kijk vijf jaar terug dan zou ik niet zeggen dat ik nu sterker ben, ik was toen gewoon wat kleiner.

Vraag van een Belgische klimmer: Hoe voelt het als je 9a aan het klimmen bent?

Ik geloof dat het hetzelfde voelt als wanneer iemand 7a klimt en dat zijn limiet is. Terwijl je op uw maximum aan het klimmen bent heb je niet echt de tijd om na te denken over graden of hoe hard het allemaal verondersteld wordt te zijn.

En wat zijn de toekomstplannen?

Ik ga niets zeggen over mijn projecten want misschien top ik ze dan wel niet maar als ik een plaats dien te noemen waar ik zeker nog naartoe wil trekken dan is dat Yosemite.

Ok, succes in de finale en aan de rotsen!

Tijl

PS: Adam heeft de finale met succes uitgeklommen. Hij eindigde 1ste van de Wereldbeker in Puurs.
PS2: Met dank aan Philippe Maurel (Nice-climb.com) en Vojtech Vrzba voor de fotos.

(0)

Drukken