BCC 2002/2003

Eerste manche

Een enkeling die erin geloofde dat de Belgian Climbing Cup dit jaar niet zou doorgaan, net zoals die dat de vorige jaren reeds verwachtte. Niets is minder waar. Met blijvend enthousiasme zet de Belgian Commission for Competition Climbing ieder jaar weer haar beste beentje voor om het de klimmers zo gezellig/comfortabel/interessant (schrappen wat niet past) te maken tijdens dit jaarlijks weerkerende curcuit.
Ook al was het deelnemersaantal niet impressionant, het werd weer een gezellige boel, want daarin ligt voor de meeste deelnemers blijkbaar de grootste aantrekkingskracht. Een prettig gevolg hiervan was dat de competitie uiterst vlot verliep, tot groot genoegen van klimmers en organisatie, want ooit is dit wel anders geweest.

Klimzaal Hungaria (Leuven) was voor de derde keer op rij de genadeloze gastvrouw van één van de manches van de BCC.
Genadeloos is hierbij terecht gekozen: slechts 1 (één) van de wedstrijdroutes, een zwarte 6b in de mild overhangende wand aan de achterzijde van de zaal, werd uitgeklommen.
Lag dit aan het gemiddelde niveau van de klimmers en een overschatting daarvan? Ik denk het niet. De Leuvense ploeg routebouwers, onder kundige leiding van Werner Hofmans, heeft een reputatie en die maakten ze meer dan waar. De routes hadden niet alleen een zeer hoog competitiegehalte, de stijl in Leuven is steevast een afspiegeling van het betere buitenklimwerk in ons land: Freyr.
Die combinatie hebben de klimmers na al die jaren BCC te Leuven blijkbaar nog steeds niet onder de knie.

Een groot aantal nieuwkomers was niet enkel afgekomen op de aangekondigde nieuwe D-categorie bij de Heren. Zelfs de afgeschafte Dames D-categorie werd terug in het leven geroepen, op verzoek van de potentiële deelneemsters.

En het klimmen zelf, vraagt u? De klimmers vielen snel, soms héél snel. De patrouille van de Federale Politie, die me die ochtend aan Afrit Leuven van de E40 opwachtte met flitscamera, had een vette kluif gehad aan de snelheid waarmee de de klimmers uit de wand vielen.

De Heren A mochten eerst hun tanden stukbijten op een continuë en technische 7b op de quasi vlakke achterwand van de klimzaal. Jean-Louis Wertz scheen heel even in staat te zijn om als eerste de route te toppen maar een enorme knijpgreep werd hem fataal.
De eindgreep van de groene 7c-route in het rechtergedeelte van het grote dak, mocht gerust een paar meter lager gestaan hebben. Alle A-klimmers pompten de voorarmen op dankzij het hoge sloper-gehalte van de route. Chapeau voor de bouwer, maar hier bespeur ik een kleine inschattingsfout.
Stéphane Hanssens kwam het verst en haalde zijn overwinning binnen dankzij een op één na beste resultaat in de eerste route.
De meest regelmatige klimmer was Séan Villanueva, die meer op kracht en karakter dan op stijl uitblinkt.

Bij de Dames A gaf Kim Anthoni acte de présence, waarvoor onze oprechte dank.

Volgende manche een ietsje meer van alles? Graag, ook al was het vandaan echt wel easy going.

Geert

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren