Rotsklimmen
>
Artikels 

Jo Montchaussé: grijze power

Interview met een boulderlegende

5 november 2002, 

Op een zonnige augustusdag zijn we naar Fontainebleau getrokken voor een dagje boulderen met Jo Montchaussé. Local van het eerste uur, crashpad-fabrikant en een tikkeltje gek, gek van klimmen dan. Bovendien een sterke klimmer: een licht kalende, grijze bundel pure power in een afgetraind lichaam waar ook het jong geweld nog van kan leren.

Jo MontchausséAfspraak in een op het eerste gezicht normaal huis in Barbizon. In de klimindustrie is kleinschaligheid nog steeds heer en meester, maar daarom niet amateurisme. Verwacht hier geen grote productie-eenheden of hippe marketingjongens. Nuchtere zakelijkheid, weinig franjes: exact zoals z'n pads. Geen modefenomeen, maar degelijkheid.

Sterke materialen, goed doordacht design, compromisloze functionaliteit. Van rugzak over magnesiumemmer tot crashpads in alle maten en soorten: z'n producten zijn zelden de mooiste of hipste, maar handig zijn ze wel. Z'n crashpad gebruikt een onconventioneel gepatenteerd 3-delig design dat nog volop evolueert. Dit alles heeft natuurlijk wel z'n prijs: in de goedkope rayons van je outdoor-winkel zal je z'n producten niet vinden.

Jo houdt zich vooral bezig met het ontwikkelen van prototypes, verbeteren van het design en uittesten van pads. De eigenlijke productie wordt uitbesteed. Crashpads worden op maat gemaakt in een atelier en worden in twee stukken geleverd: een cordura omhulsel en op maat geperste en gelijmde stukken foam.

Het verschil zit 'm duidelijk in de foam: niet één, maar verschillende lagen van hoge kwaliteit samengelijmd tot één geheel. Dit is het hart van een crashpad en hier werd dan ook het meeste zorg aan besteed bij de ontwikkeling. Lees: bij de foam-fabrikant honderden bundels met verschillende densiteit samenbinden en vanop een tafel erop springen. Niet wetenschappelijk als methode, wél effectief.

Jo toont stevigheid van gelijmde foam

Z'n grootste moeite heeft hij met het verkopen van z'n onconventioneel ontwerp: aan de Amerikanen omdat die een obsessie met pads zonder scharnieren hebben en op de Europese markt omdat het standaard-design de tweedelige pad is. Z'n Triple-Pad ontwerp is moeilijker in productie (en dus ook prijziger), maar Jo blijft heilig overtuigd van het nut van z'n design en heeft het dan ook gepatenteerd.

Uiteraard vinden we in de tuin een kleine slackline en een campusboard met platte grepen die hallucinant moeilijk zijn. Geen van ons kon eraan hangen, laat staan erop campussen. Hier wordt dus die fenomenale kracht van Jo gekweekt die ervoor zorgt dat 'ie z'n eigen pads amper nodig heeft.

Eerst bij een kop thee op het terras, daarna tussen z'n prototypes in het atelier en tenslotte tussen pogingen door in Franchard Cuisinière praten we over crashpads en klimmen en wat ons allemaal zo gek drijft.

Jo & c1sc0

Kan je ons iets vertellen over de geschiedenis van de crashpad in Fontainebleau?

De eerste crashpads in Fontainebleau kwamen zeer zeker uit de Verenigde Staten, waar ze al sinds 1993 gecommercialiseerd werden. In die vroege jaren was het dus moeilijk om het bestaan van crashpads waar te nemen of zelfs maar te vermoeden. Op enkele min of meer gelukte bricolages en bezoeken van buitenlandse klimmers na. Dus tot 1996 waren crashpads in Fontainebleau zo goed als onbekend. Maar door imitatie, traag in het begin, is z'n gebruik steeds meer en meer courant geworden. Maar de bleausards zijn nog lang achterdochtig gebleven tegenover het nut van een crashpad en dus minder goed ge-equipeerd dan de andere blokklimmers.

Crash-pad en magnesium: twee hulpmiddelen overgenomen van gymnasten. Waarom heeft het decennialang geduurd eer de crashpad ook overgenomen werd?

Naast magnesium beschikt de bleausard al lang over pof die magnesium gedeeltelijk concurrentie aandoet. Bovendien kost magnesium proberen niet veel, maar een crashpad is toch al een grotere investering. De macht der gewoonte en het 'rebelse' karakter van klimmers werd uiteindelijk genivelleerd door de noodzaak om zich te beschermen. Daarna heeft het imitatie-effect zich kunnen ontwikkelen.

Jo toont z'n padWanneer heeft u uw merk (Bbz) beginnen ontwikkelen?

Onze eerste crashpad is ontwikkeld in september 1996. Niet meteen presentabel, maar het concept in drie delen was geboren. Daarna is alles snel gegaan: we hebben een kleine familieonderneming gestart. Een project delen is makkelijker als je dezelfde passie deelt. BBZ is simpelweg een acroniem voor Barbizon, en de 'Bbz' ... van ons logo dat een bij voorstelt. [Als je in Fontainebleau bent, moet je zeker de locale honing eens proberen ... een streekproduct.]

Wat maakt uw crashpad anders dan die van de concurrentie?

Vanaf het begin is de Triple Pad ontworpen door een klimmer voor klimmers, zonder toegevingen wat betreft kwaliteit, bekleding en mousse, voor een maximaal absorptievermogen. Een crash pad in drie delen is moeilijk om te maken, maar is veel makkelijker om te transporteren. De klimmer moet z'n manier van dragen kunnen kiezen: in de hand, rond de schouders of op de rug. Ook z'n kleur moet 'ie kunnen kiezen.

Wat maakt crashpads zo duur? Werk, materiaal?

Prijsperceptie hangt veel af van de voldoening die de gebruiker ervan verwacht. Als een klimmer niet overtuigd is van het nut van een crashpad, dan zal hij dat zéér duur vinden. Als je rekening houdt met de levensduur van een crashpad, dan geeft een klimmer véél meer uit aan z'n klimschoenen en z'n kleren. Om de productiekosten te doen dalen zou men voor mindere materialen moeten kiezen, grote series maken en de productie verplaatsen [naar lageloonlanden].

Een kort woordje over Fontainebleau: problemen met overbevolking? Magnesium? Raadgevingen?

Het bezoek aan Fontainebleau is enorm gestegen gedurende de laatste jaren. Wanneer men de plek kent, dan zijn de redenen duidelijk: kwaliteit van de rots, veelvoud aan niveaus en stijlen, grootheid en nabijheid van de grote europese metropolen. Het bezoek wordt ondraagbaar gedurende slechts enkele weekends per jaar, met Pasen bijvoorbeeld. Het bos is niet proper genoeg, zoveel is zeker, er moeten dus nog veel inspanningen gedaan worden. Met name wild kamperen zorgt voor vuurkringen, achtergelaten blikjes en allerhande afval. De verboden dienen absoluut gerespecteerd te worden en geen enkele vuilniszak dient ter plekke gelaten worden.

Jo haalt z'n spierbundels boven

Het veilig gebruik van een crashpad: goede gewoontes, zaken die absoluut te vermijden zijn?

Het gebruik van crashpads is onmiskenbaar een vooruitgang die vele ongelukken vermeden heeft en rugklachten vermindert. Het is daarentegen geen verzekering tegen alle risico. Klimmen blijft altijd een potentiaal gevaarlijke activiteit, een attentieve parade is dan ook absoluut noodzakelijk. Een crashpad goed gebruiken en plaatsen vereist anticipatie en reflexie. De crashpad verhoogt de veiligheid van de getrainde, voorzichtige en lucide klimmer. Maar opgelet aan het teveel aan vertrouwen: een airbag vermijdt niet dat je gedood kan worden in een auto-ongeluk, het verhoogt enkel de kans dat je het er levend vanaf brengt.

Tenslotte: 3 alternatieve gebruiken van je crashpad?

De Triple Pad is ook:

  • Een slaapmatje
  • een stoel of een salonzetel (cool)
  • een laag campeertafeltje (handig)

Links

Als je met de Flashed pad onderweg bent is er weinig plaats voor medeklimmers


Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen

Registreren



artikelarchief 

Nieuws 
Wat onthouden we van het Belgisch Kampioenschap Boulderen 2015?

Competitie Wat onthouden we van het Belgisch Kampioenschap Boulderen 2015?

Op het voorbije Belgisch Kampioenschap Boulderen kroonden Simon Lorenzi en Chloé Caulier zich tot winnaar bij de senioren. De twee klimmers bevestigden hun suprematie ten opzichte van de concurrentie met sprekend gemak.


Is er een alternatief voor de Leuvense klimmers na de sluiting van Hungaria?

Indoorklimmen Is er een alternatief voor de Leuvense klimmers na de sluiting van Hungaria?

Op 30 december 2015 sloot Leuven een tijdperk af. Klimzaal Hungaria deed er dan na 25 jaar definitief de deuren dicht. Met de sluiting komt er een einde aan een mooi hoofdstuk van de Belgische klimgeschiedenis. Is er een alternatief voor de Leuvense klimm