Een weekendje Bleau

Een introductie hoeft niet, hoop ik, Fontainebleau en zijn bouldermogelijkheden zijn wel bekend bij iedere klimmer of elkeen die zich een beetje interesseert in het klimmen.
Vorig weekend zakten we met een aantal fervente klimmers af naar dit wereldvermaarde boulderparadijs.

Ideaal weer, alhoewel de frictie, het plakken van de rots nog een stuk beter kon volgens de kenners waren er weinig die effectief klaagden over dit weertje. Een droog oostenwindje, 10° boven nul en een verwarmende oktoberzon zorgden voor een lekker sfeertje, je moet Fontainebleau met regenweer eens meegemaakt hebben om dit als een zalig klimaat te ervaren.

Het zou een mooi groepje worden eens we allemaal elkaar gevonden hadden, Nikki en Pieter waren er al een tijdje, Petje en Pieter-Jan waren donderdagavond vertrokken, en Geert, Jo en ikzelf vertrokken vrijdagvoormiddag, zo kregen we ook nog wat tijd om een paar uur in te klimmen.

We hadden afgesproken met Pieter en Nikki, de vriend van Jo, in Franchard Isatis, voor mij nog altijd een van de mooiere gebieden van Fontainebleau. Voor ieder wat wils daar, het oranje circuit met boulders rond 3a, niet altijd te onderschatten door de beginnende klimmer, het blauwe circuit met boulders rond 4a, het rode circuit, 47 passages rond 5a, zeer mooi en wordt als een van de mooiere circuits van Fontainebleau aangeprezen, en het witte circuit, rond 6a, zelfs voor de betere klimmer zullen er regelmatig serieuze uitdagingen bijzitten! Daarnaast nog een 80 tal boulders en traversées zwaarder dan 7a. Een klein nadeel is voor sommigen de drukte die er kan heersen in de weekends, het is dan ook zeer gemakkelijk bereikbaar.

Het klimmen dan nog, na een paar mooie rode opwarmers, onder andere deze 29 rood Le Passe?Muraille (5c, foto 1),  dan eens de vingers testen in 24 wit, La Grattonade (6a, foto 2), klim hem en je weet dadelijk waar de naam vandaan komt. Ook eens voelen in deze 7a zonder naam (foto 3), spijtig van de ietwat gebrekkige zitstart (er ligt een serieus blok in de weg), toch een paar prachtige bewegingen, maar geen geluk voor van ons.

Boule de Nerfs (7a+, foto 4) had ik ook al een paar keer bekeken, maar vroeger wegens nogal hoog altijd links laten liggen, maar nu met 4 crashpads en evenveel spotters was het tijd om er eens een paar pogingen aan te spenderen. Als je er bij deze bovenaan nog uitkomt, weet je direct waarom er in de nieuwe topo een uitroepteken bijstaat, het duurt een tijdje voor je terug beneden bent (met dank aan de spotters).

Dan toch na een poging of vijf het goeie ritme en zeer tevreden dat ik bovensta. Da?s altijd een goeie stimulans voor de anderen want tien minuten later mag Nikki hem ook aan zijn palmares toevoegen.

Petje had blijkbaar ook niet stilgezeten, later op het bivak mochten we van hem vernemen dat hij in Cuvier en Cuvier-Rempart een viertal 7a-boulders, o.a. Festin de Pierre (foto 5) kon uittoppen.

Intussen is het bijna donker geworden, er moeten nog inkopen gedaan worden, de tent moet nog opgezet worden en er moet nog gegeten worden, met andere woorden, inpakken en wegwezen.

Het bivak van Barbizon is een goedkope, maar  primitieve manier om te overnachten, het kost niets, maar er is ook niets, enkel water aan een kraantje, voor de echte liefhebbers van het vrij kamperen. De positieve kant is natuurlijk de gezelligheid, aan wat het dit weekend zeker niet ontbrak (foto 6), al mag je natuurlijk niet overdrijven (foto onderaan).

Dag 2, zaterdag

Een topo hebben we zo goed als niet nodig, zoals je Petje hoort vertellen over bepaalde gebieden is het alsof je een virtuele rondleiding krijgt. Het gaat van rood 22 naar blauw 13, achter het hoekje, op de kant, enzovoort, enzovoort, hij lijkt er wel geboren en getogen.
Het zou vandaag richting La Roche aux Sabots gaan, met ook een zeer mooi rood circuit, vooral atletisch, maar ook een paar dalletjes die zelfs door de betere klimmers met respect benaderd worden.

Een echte aanrader is deze 25 rood L?angle a Jean-Luc (6b, foto7), een subliem hoogstandje van Bleau op zijn technisch, of meer geschikt als opwarming deze 12 blauw (foto 8), hoog maar op goeie grepen, en zeer geschikt om het moraal een beetje op punt te zetten.

Na een degelijke opwarming besluiten we eens naar Zen te gaan kijken, Petje had er naar het schijnt de tanden al een paar keer op stuk gebeten, het werd tijd om er komaf met te maken. Je moet er een beetje naar zoeken, maar het is zeer de moeite, een stevig dak met een uitklim op een kant die de graad rechtvaardigt (7a).
Bij de eerste poging voelt hij al goed aan, en in de tweede poging mag ik mij al gelukkig prijzen, en hier ook weer hetzelfde liedje, 't is de gepaste stimuli voor Petje om in zijn volgende poging de boulder uit te klimmen.

 Petje nodigt ons uit om ook eens een kijkje te gaan nemen naar Arabesque (7b) in Cul de Chien, 15 minuutjes stappen om de gemakkelijkste uitklim van een indrukwekkend blok te zien. Met op een bepaald moment een 20-tal belgen en een 10-tal Nederlanders werd het mij toch een beetje te druk en ik was blij dat we na een uurtje het rustigere 91.1 gingen opzoeken.

Niets echt speciaal hier, een paar mooie problemen voor de gemiddelde klimmer, maar wij gingen gewoon eens een kijkje nemen naar Flipper (6a, foto 9), deze rood 8b is een van de mooiere in zijn graad, zeer de moeite.

Terug naar Roche aux Sabots om onze dag te besluiten, Petje doet nog een paar verdienstelijke pogingen in a L?impossible Nul n?est Tenu (7a+, foto 10), een plaatje op het scherp van snee, met die reglettes mag je dat letterlijk nemen!
Bij mij lukt dan toch Jet Set (7a), vorig jaar nog een probleem, het voelt goed te weten dat er nog progressie is, daarna proberen we Le Faux Bidoigt (7a) nog af te werken, maar dat is er op het einde van de dag te veel aan, Het mag misschien wel vermeld worden dat een van Petjes Nederlandse vrienden (Ingmar Cramers) de boulder na een niet aflatende strijd en het werd al behoorlijk laat, toch nog wist te klimmen.

Dag 3, terug naar Isatis

Terug een mooie dag, iets minder zon, en het plakt behoorlijk, het geeft een goed gevoel bij de opwarming. Daar mag je zowat alles doen van blauw tot rood tot wit, het is allemaal om het mooist.

Na de opwarming eens het serieuze werk, Furyax (7a+), we waren het er allemaal over eens , na een uurtje hielden we het voor bekeken, verschrikkelijk zwaar voor de graad, het zal moeten vriezen eer ik deze nog eens probeer, de grip op de rots bepaalt hier wel degelijk de slaagkans.

De volgende dan maar, Petje wou een paar pogingen in El Poussah (7a) doen, ik had die boulder al een jaar of twee terug gedaan, maar hij is zo mooi dat een herhaling altijd meegenomen is.

Van de eerste poging voel ik al dat het niet lang zal duren, en inderdaad na een poging of drie sta ik terug boven. Het was blijkbaar deze keer niet stimulerend genoeg want na een tijdje verhuizen we met alles een tiental meter verder naar El Poussif (7a+). Qua vorm ook één van de mooiste in Bleau, maar hier had ik, en ik niet alleen, al vaak mijn tanden op stuk gebeten.

De aanwijzingen van Petje waren natuurlijk goud waard, op kracht is simpel, als je de kracht hebt natuurlijk, maar er is een technische methode, ik hoop er later nog foto?s kunnen aan toe te voegen), chapeau voor wie daar ooit op uitgekomen is!
Het heeft serieus wat pogingen gekost, maar ik voelde mij dan ook niet weinig fier dat ik als enige van onze groep deze boulder kon uitklimmen, mijn weekend was al geslaagd, maar dit was een dikke kers op de taart.

Terug een beetje afzakken naar de start van het gebied, Petje weet nog succesvol Vin Aigre (7a) af te sluiten, en put er nog genoeg kracht uit om nog wat mee te werken in Little Karma Assis (7a+, collage), ik voel dat het haalbaar is, maar het scherpe is eraf en dus besluiten we de terugweg aan te vangen.
Petje, onverwoestbaar, besluit nog wat door te gaan, en een half uurtje later krijgen we een smsje dat het toch nog gelukt is, na drie dagen boulderen, sterk, zeer sterk. Zo zal iedereen er een geslaagd weekend aan overhouden.

Ivan

Meer foto's op mijn persoonlijke website

 

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren