Vlaams Studentenkampioenschap

Verslag van een in alle opzichten geslaagd klimtreffen

25 maart 2004,

23 Maart 2004 was de datum van afspraak voor de allereerste editie van het Vlaams Studentenklimkampioenschap. Zaal Klimax wordt tegenwoordig echt wel de vaste stek voor competities en ook weer deze keer werd er in dit uithangbord van de VBSF verzamelen geblazen. Om negen uur 's ochtends -wat heel vroeg is voor studenten- werden de klimmers aldaar verwacht.

Er werd geopteerd voor een gewaagde formule met een heel lage instapdrempel om zodoende veel kandidaten aan te trekken. Beginniveau was 5a gaande tot 6b als finaleniveau voor de C-categorie. Daarna was er een kleine leemte gevolgd door de B-categorie die startte op niveau 6c, als tweede selectieroute een 7a kreeg voorgeschoteld en in finale 7b zou moeten doorworstelen en tenslotte een A-categorie die de kampioen zou leveren en achtereenvolgens 7a, 7b en finaleroute 7c+ moest verwerken. Bij de dames waren er enkel kandidaten voor C en D en dus werd de eerste van de C-categorie Vlaams studentenkampioene. De laagste twee categorieën klommen toprope en flash terwijl A en B voorklommen, à vue, en dus met voorafgaande isolatie na een kwartier durende observatie van de twee selectieroutes.

Het zou een vriendschappelijke en gemoedelijke bedoening moeten zijn, maar de spanning was desalniettemin toch voelbaar in de isolatieruimte en één voor één verdwenen de klimmers naar hun afspraak met de zware rode 6c. De speaker liet de achterblijvers toe om af en toe met enige informatie te kunnen gissen naar de prestaties van hun voorgangers. Wanneer het dan aan u was, kom je uit de isolatie in een oververlichte zaal waar je, met de zenuwen gierend door uw aderen, de strijd kan aangaan. De 6c was een pittige route in de semi-overhang met ongeveer tweede derde ver een reeks passen waar enkelen het moesten opgeven maar de meesten van de B-categorie raakten toch vrij hoog. Getopt werd er echter niet. Ondertussen had de A-categorie ook zijn eerste route geklommen, waren de C- en D-categorie goed ambiance aan het maken en toonden ook zij dat ze wel degelijk tot mooie prestaties in staat zijn. In de A-categorie bleek al snel dat de strijd zou gaan tussen het VUB-duo Nicolas Farcy en Sean Villanueva. Hoewel ook Sven De Cleyn mooie dingen liet zien.

slackline onder deskundige begeleiding Na de 6c mochten we proberen de 7a eraan te doen geloven. Een klucht met een verkeerd setje zorgde er nog voor dat Vincent Schampaert een tweede poging kreeg die hij echter niet ten volle benutte. Renaat Will was ook in deze route weer de beste, met Bart Dendas en Hendrik Verhaert als achtervolgers. Spijtig genoeg wel weer geen top. Een reeks bi-doigts was bij de meeste klimmers van deze categorie de boosdoener die hen terug met beide voeten op de grond bracht. In de 7b waagden ondertussen de A-klimmers hun kans, ook hier zonder top maar gevochten werd er tot volledige verzuring toe.

Na de heren kwamen de dames aan de beurt en hier maakte Inge Mertens de concurrentie al snel duidelijk dat er met haar rekening moest gehouden worden. Ze liet haar spieren rollen en overtuigde iedereen en alleman ervan dat zij de beste was. Ook in de 6b-finaleroute wist ze op indrukwekkende wijze tot juist voor de laatste passen te geraken, wat weinige heren van de C-categorie lukte.

Tijdens een korte pauze werd er aan slacklinen en drytoolen gedaan wat heel wat jolijt en plezier opleverde, maar het omroepen van de finalisten bracht de spanning terug in de zaal. De heren A kregen ook eindelijk te horen welke route bij hen scherprechter zou zijn en het lezen van de route beloofde veel moois. De C en D categorie kregen een demonstratie van hun route terwijl de B?s rustig de route die kwalificerend was voor de A?s mochten onderzoeken op rustpassen, gevaarlijke passages, moeilijke inpikplaatsen, foothooks en kruispassen.

Drytoolen als tussendoortje Al snel gingen de finales van start en zowel in C als D werden de routes telkens door de winnaar getopt. Jonas Vereycken en Lander Van Dun behaalden zo een verdiende en terechte eerste plaats in hun categorie. Hoe het bij de dames verliep kon je hierboven reeds lezen maar toch nog even vermelden dat alle dames, moesten het gemengde categoriën geweest zijn, zeker niet op de laatste plaatsen terecht zouden gekomen zijn.
In de B-categorie beloofde het een spannende strijd te worden. Helemaal in het begin was er al een zware pas maar eenmaal die klip gerond bleek iedereen op ongeveer dezelfde plaats eruit te moeten. Als laatste klimmer verscheen Renaat Will dan op het appél en hij wist de zaal te bezielen door de moeilijke passage zonder al te veel problemen door te worstelen en pas in het laatste dak moest ook hij zijn poging staken.

Toen was het nog enkel aan de besten van het kruim om uit te vechten wie kampioen zou worden. Sven maakte een ongelukkige val toen zijn voet juist over het eerste dak al wegslipte op een sluw voetsteuntje. Nicolas en Séan waren beter bij de pinken, omzeilden dat voetsteuntje door een lager staande handgreep te gebruiken voor een voetwissel. Séan geraakte heel ver en viel in de laatste bombé. Tevreden over zijn prestatie was hij niet aan zijn meertalige vloeken te horen bij het beneden aankomen. Nicolas was de laatste klimmer en leek eerst op even vlotte wijze als Séan de route te klimmen, maar de goden beslisten er anders over en ook bij hem slipte de voet weg, weliswaar nog een eind hoger dan bij Sven, en dus kan Séan toch deze titel op zijn palmares bijzetten!

afterparty Achteraf werd er nog vol-au-vent en stoofvlees geserveerd in een duister feestzaaltje, maar véél belangrijker was het gratis vat. Dat de sfeer er goed in zat bleek uit de vele pogingen die er werden gedaan om rond de tafel te klimmen. Dat hierbij de tafelpoten losser en losser kwamen te staan hoef ik niet te verduidelijken. En dat er nog een tweede vat binnengerold moest worden zal u ook wel niet verwonderen.