Worldcup Puurs

De wedstrijd

Na vier geslaagde Goldfinger-editites mocht Klimax dit jaar voor het eerst een UIAA Worldcup manche in ons land organiseren.
Een wereldbekermanche in eigen land biedt de kans om een dubbele delegatie deelnemers af te vaardigen. 12 Belgen op de startlijst, waarvan de ene al wat meer te verliezen had dan de andere. Hoeveel zouden er de halve finale bereiken?

Bij de heren ging ik ervan uit dat wie de halve finale wou halen, de kwalificatieroute zou moeten uitklimmen. Een correct uitgangspunt? Neen, toch niet. Dankzij een kleine aanpassing die routetester Ian Vickers erin liet aanbrengen, werden de 22 ex-aequo's op de 21e plaats in de halve finale geadopteerd, waaronder Michael Timmermans en Johan Mus. Jonathan Thomas, die de competitie bij de heren mocht openen, impressionneerde ons met een 15e plaats in de tussenstand en Nicolas Favresse klom de route, zoals verwacht en gehoopt, op zijn sokken uit.

Bij de dames moesten vijf klimsters sneuvelen. Zusjes Chloé en Alix Graftiaux en Kim Anthoni zetten een heel mooie prestatie neer maar Muriel Sarkany ontgoochelde sterk door nog ónder hen uit de route te vallen, een lot dat ook Française en favoriete Sandrine Levet onderging.

Op naar de finale?

Exit Michael, die veel te vroeg uit de halve finaleroute gaat, een lang slingerende route met verschillende cruxen waarvan de eerste al snel een tiental klimmers elimineert. Johan, ietwat ontgoocheld na de selecties, raakt tot over halfweg en verslikt zich dan in de traversée onder de uitklim. Jonathan komt één greep verder. Nicolas grijpt nét naast een finaleplaats en moet zijn 9e plaats delen met Alexandre Chabot, winnaar van de laatste Goldfinger.

Eveneens 4 Belgische dames in de halve finale. Alix en Kim gaan eruit aan een pittige kruispas nog voor de eerste golvende overhang van de route. Enkel de beste klimsters van de dag komen hier voorbij. Chloé zet een superprestatie neer: ze komt even hoog als Natalija Gros, Jenny Lavarda, Bettina Schoepff en Caroline Ciavaldini maar presteerde minder in de selecties en kan daardoor geen finaleplaats versieren. Enkel Muriel kan zich als enige landgenote plaatsen. Hier herkenden we haar terug met haar verbeten klimstijl, I hate what's she's doing, she's so slow, dixit een niet nader genoemde routetester.

In de finaleroute laat Jenny Lavarda zich verrassen door de harde cruxen maar ze lost deze steeds weer met een flinke dosis gezond verstand op. Dat had ze beter ook gedaan aan het begin van de laatste traversée. Iedereen die ooit al in Klimax naar een wedstrijd ging kijken, weet dat je daar de hoek kan gebruiken, maar Jenny werd verblind door een blauwe reglette.
Weer even gracieus als altijd klimt Natalija Gros zeer beredeneerd en zonder schijnbare problemen naar diezelfde traversée. Daar geeft ze een indrukwekkend demonstratie van vormspanning, ook zonder de hoek te gebruiken. Je moet het zien om te geloven (bekijk hiervoor deze video).

Sandrine Levet wil op een onbegrijpelijke plaats inpikken, net onder de kleine golf. Dit kostte haar duidelijk kracht en bekoopt het aan de iets hoger liggende module.
Als de wedstrijd een populariteitstest was, dan won Muriel zonder problemen wanneer ze de klimzaal betrad. Er werd heel veel van haar verwacht. De startpassage langs de eerste opbouwstructuur onderaan in de route kost haar al zeer veel moeite, de pas was op het randje van te ver maar Muriel komt er wel voorbij, haar lengtenadeel heeft ze al sinds jaren creatief moeten oplossen. Als eerste en enige klimster gebruikt ze aan het begin van de traversée de hoek, al was het pas na lang twijfelen, maar valt daarna tijdens het overkruisen.
Maja Vidmar kon zeer dicht in de buurt komen na een gedurfde voetwissel op de module bovenin, waarna ze op opbegrijpelijke wijze valt.
De jongste finaliste en zeker niet de minste is Angela Eiter. Dit opkomende supertalent ontgoochelt echter wanneer ze na een evenwichtspas halfweg de route valt.

Bij de heren neemt de finaleronde een hallicunante start. Cédric Lachat demonstreert de finaleroute als het ware. Mooie voetenklem aan de startoverhang en zo gaat het maar door. Gedragen door de aanmoedigingen van het publiek tikt hij de eindgreep en legt de lat dadelijk zeer hoog. Even wordt gevreesd voor een aantal ex-aequo's aan de top van de route maar later blijkt dat Cédric simpelweg een zéér sterke prestatie neerzette.
Gérome Pouvrot start energiek en laat ons amper tijd om zijn kunstjes te bekijken, zo snel klimt hij richting eindmodule.

Een oude bekende in Klimax is Maxim Petrenko. Hij start bijna hyperkinetisch aan de route maar moet na een tiental passen toch gas terugnemen. Evenals Jorg Verhoeven, die zijn klimpasjes veel mooier afwerkt, sneuvelt hij aan de laatste inbouwgrepen. Hier liet François Auclair ons zien welke spirit een echte competitieklimmer moet hebben: zie je het niet meer zitten, sla dan gewoon een greep over en werp je naar de volgende. Idealiter zou je die dan moeten fixeren maar dat lukte hem niet.
De enige die de prestatie van Lachat nog kan evenaren, is Tomasz Mrazek. Hij laat ons zowat dezelfde kunstjes zien en imponeert: Tomasz topt de finaleroute en laat een half uur durende droom van Lachat in rook opgaan.

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren