Trip Report Fontainebleau

Font, ook voor mindere goden

Na een ganse week afwachten, vrijdag na het werk nog vlug de weersvoorspellingen gecheckt ? gunstig ! ? en dan nog vlug iets eten, de auto inladen en vertrekken.  Het derde jaar op rij zouden we met een tiental mensen afspreken in het magische woud onder Parijs voor het verlengde Paasweekeind.  Ik vertrok als eerste vanuit Aarschot, de anderen zouden later op de avond of zaterdagochtend vanuit andere vlaamse steden vertrekken.  De rit verliep zeer vlot, vertrek om 17u, aankomst aan de Hippodrome de la Solle (bivak) om 21u30.  Nog even in de topo bladeren en dan onder de wol.

Rocher St. Germain

Om 8u zag ik dat de andere twee auto?s die vrijdagavond zouden vertrekken, ook ter plaatse waren, en er was zelfs al beweging, hoewel ze pas na middernacht waren toegekomen.  Ik had in ieder geval niets gehoord.
Na een ontbijt wordt beslist om eens te gaan kijken aan Rocher St. Germain, een minder bekend gebied dat vlakbij de Hippodrome ligt, en waar een grote parking langs de weg is.  Daar zouden we afspreken met de laatste leden van het gezelschap, die al laten weten hadden dat ze nog een uurtje rijden voor de boeg hadden.
Er wordt nog niet veel geklommen, enkel wat verkend, en als de verwachte personen zijn gearriveerd, keren we terug naar de parking om eerst iets te eten en te drinken.
Terug bij de wagens slaat het noodlot toe: in de camionette van mijn kameraad is een ruit ingeslagen en de radio is verdwenen, samen met twee rugzakken.  Eerst is er ook nog geprobeerd om het deurslot te forceren, want dat is bijna uit de deur gerukt?
Na de eerste verslagenheid wordt beslist om de buurt te verkennen, op zoek naar eventueel achtergelaten spullen.  Wanneer we één van de andere wagens verplaatsen, vinden we daaronder al de autoradio terug, blijkbaar konden de dieven deze niet gebruiken.  In de buurt vinden we verder niets meer, dus op naar de politie in Fontainebleau stad.  Na het afleggen van een verklaring vragen we nog de weg naar een Brico, zodat we de ruit zouden kunnen afplakken met een stuk plexiglas.
Een uur later vertrekken we terug aan de Brico in Samoreau, en een politiepatrouille doet ons stoppen: de rugzakken zijn gevonden en kunnen afgehaald worden op het commissariaat.  Daarvoor zijn ze ons speciaal komen zoeken, omdat ze wisten dat we richting Brico waren gereden!  Chapeau voor de Gendarmerie!
Daarna hebben we ons dan voor de rest van het weekend geïnstalleerd op de camping in Samoreau, want met een plexiglas voor de ruit geplakt was bivakkeren niet meer te vertrouwen.  Ondertussen was het reeds 18u en om het trieste begin van onze trip te vergeten, besloten we toch nog wat te gaan klimmen aan de Rocher St. Germain.
Hier is het vooral zoeken naar een blok dat geschikt lijkt, en dan er proberen op te kruipen.  Ik had verder geen info van circuits of kwoteringen in dit gebied.
Terug op de camping nog avondeten en dan rond een vuurtje dat we in de barbecue gemaakt hadden, nog navertellen over de eerste bewogen dag.

Bas Cuvier

Vandaag zou de grote klimdag worden, het weer zit in ieder geval mee: veel zon, en een fris windje, topcondities dus.  We besloten na een laat ontbijt / vroeg middagmaal om richting Bas Cuvier te trekken.  Een ware speeltuin voor ons klimmers, de auto parkeren, en als je niet oppast sla je de deur misschien al tegen de eerste boulder open.  Afstand van de parking tot de eerste blokken is gelijk aan nul!  Van dit gebied hadden we genoeg info over de circuits en de kwoteringen, maar verder zijn er ook nog veel blokken waar geen circuits passeren, maar waar toch op geklommen wordt.  Zo hebben we er een paar hele leuke gedaan, waaronder één licht overhangende higball met goede grepen, waarvan ik de kwotering niet weet.
Verder werd ook de beroemde barst Le Prestat geklommen (3c), één van de eerste routes die ooit werden geklommen in Fontainebleau?
Er wordt ook met verbazing gekeken naar de sterke klimmers die er bezig zijn, en de lokale, echte Bleausards die nu en dan passeren.  Zo komen we er één tegen, een man van naar schatting ongeveer vijftig jaar die het rode circuit aan het klimmen is, waarbij hij zijn rugzak de hele tijd aanhoudt?  Hij vertrouwt ons nog toe dat grimper toujours dur is, en dan kruipt hij zonder crashpad, zonder spotter, maar mét rugzak een dalle op naast Le Prestat, waar wij van beneden geen enkele deftige greep zien in zitten.
Naar het einde toe laten we ons nog eens gaan in een projectje uit het zwarte circuit: Fissure Lion, een 5b (deprimerend, die kwotaties?).  Uiteindelijk moet hij er na een viertal pogingen toch aan geloven!

Hottée du Diable

Maandagochtend vertrekt de helft van de groep al naar huis, anderen gaan deze dag fietsen, maar ik ga nog even passeren aan de Hottée du Diable, een klein bouldergebied nabij Reims, op de terugweg naar België.  Je kan het vergelijken qua grootte met één deelgebied van Fontainebleau, en de blokken zijn van dezelfte structuur.  Meestal afgeronde vormen in zandsteen, die ook verspreid liggen op een helling, in fijn wit zand, en een deel in het bos.  Het gebied is ook heel populair bij de lokale bevolking om te picknicken of te relaxen, en op die dag heb ik nog één groepje met vier klimmers gezien, verder zeker meer dan honderd dagjesmensen met kinderen en huisdieren?
Er is wel een topo ergens op internet te vinden van dit gebied, en ik heb me er nog wel even geamuseerd.  Maar omdat ik er nog alleen was, en ook al niet meer zoveel vel op mijn vingertoppen had, heb ik niet zoveel geklommen.
Daarna was het huiswaarts, nog opruimen en dan vermoeid maar tevreden het bed in, om enkele uren later alweer richting het werk te vertrekken...

Werner

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren