Interview met Fred Rouhling

Back to basics

Fred Rouhling is zeker geen onbekende in de klimwereld. Elke klimmer heeft al wel eens van hem gehoord. Meestal dan omdat hij één van de grensverlegende klimmers van de jaren negentig was. Maar meer en meer is hij gekend omwille van de motivatie waarmee hij zijn passie dag in, dag uit beoefent. 

Bij het uitpluizen van de catalogus van klimgrepenproducent eXpression Holds kwam bij ons het idee op hem eens een interview af te nemen. Fred heeft immers meegewerkt aan de ontwikkeling van de klimgrepenreeks "miroir", geïnspireerd op de door hem geopende en overbekende routes Hugh (9a) et Akira (9b). Zo kan je op je eigen boulderwand uw eigen Akira invijzen...

Het kostte ons slechts weinig tijd om te beseffen dat deze klimmer ten zeerste gepassioneerd is door alles wat hij doet. Dit heeft aan het interview een extra smaak toegevoegd van bescheidenheid en een respect voor de ethiek, geen slechte zaak in deze tijd waar individualistisch ingestelde competitieklimmers zich meer en meer als filmsterren gaan voelen...

Interview

BCN: Fred, hoewel je er tien jaar terug niet voor terugschrok heb je nu het tailleren afgezworen. Wat heeft u van visie doen veranderen?

Fred: Om volledig te zijn, ik ben beginnen klimmen in het zuiden van Frankrijk. De Verdon en Buoux waren de start. Historisch gezien zijn de klimmers, van zodra het maximale niveau in fissures bereikt was, zich gaan toeleggen op verticale wanden en overhangen. Deze wanden hadden natuurlijk geen overaanbod aan grepen en daarom is het een, weliswaar betreurenswaardig, feit dat de bekendste routes niet geopend konden worden zonder enig knutselwerk. De voorbeelden zijn legio: La Rose et le Vampire, Le Minimum, Choucas. Tien jaar terug was het pure logica te tailleren om de poorten naar 8c/9a te openen.

BCN: Wat denk je dan over de mensen die bevestigen dat dat alles gedaan is door mensen die niet dachten aan de toekomstige generaties? Generaties die waarschijnlijk het niveau 8c zouden halen zonder nood aan tailleren.

Fred: Ik denk dat er zich hier geen probleem stelt. Alle routes zijn aangepast aan het niveau van zij die het tailleerden. In de Eaux-Claires (Charente) zou er vandaag van klimmen nog steeds geen sprake zijn moest men er nooit getailleerd hebben, tenzij dan enkel en alleen in de niveau's 8c/9a... Door de routes enigzins aan te passen heeft men er een haalbaarder niveau gecreërd. Dat heeft in zekere zin het klimmen toegankelijker gemaakt voor een groter publiek. Overal ziet men tegenwoordig massa's mensen die eenzelfde passie delen en dat is wat ik onthoud.

BCN: Is het niet enkel omwille van het gebrek aan massieven in die streek?

Fred: Absoluut niet. Het is juist in het uiterste zuiden van Frankrijk, daar waar het potentieel het grootste is, dat ook het tailleren het meest uitgebreid is. Het volstaat om de massieven van de Alpes-Maritimes of enkele andere plaatsen onder de loep te nemen en je vindt er waar 99 procent van de routes getailleerd is... Ik denk dat het ook een kwestie van vooruitgang is. De grote boom in het klimmen komt er door de indoorzalen en wat vind je daar? Krachtigere, dynamischere routes dan dat wat je vroeger kon tegenkomen. Daarenboven een stijl van routes die je slechts zelden op de rotsen vindt, tenzij via reproductie...

BCN: Constateer jij daarnaast een evolutie bij de lambda klimmers?

Fred: Ja, de invloed van het indoorklimmen is steeds sterker en sterker aan het worden. Daar waar vroeger de praktijk van het klimmen voornamelijk naar buiten gericht was 'ik ten opzichte van de rots' is het nu meer en meer een 'ik ten opzichte van anderen' mentaliteit die leeft. Het verschil is belangrijk. Bij de finale afrekening is het aantal rotsklimmers met de ingesteldheid van toenertijd niet toegenomen de laatste jaren.

BCN: Wat heeft u gemotiveerd om uw twee mythische routes Hugh en Akira te reproduceren in de vorm van klimgrepen?

Fred: Het was Simon (nvdr baas van eXpression Holds) die me belde om mee te werken aan deze reeks. Van het ene op het andere moment was het eigenlijk geregeld. Dankzij mijn ervaring heb ik met mijn kennis aan de ontwikkeling van de grepen kunnen bijdragen. Alle klimreizen brengen me naar plaatsen waar de grepen helemaal verschillen van wat in Frankrijk courant is. Ik vind het positief om dit in klimgrepen te reproduceren om zo de ervaring te delen met andere adepten van de klimsport. Hen doen begrijpen dat er meer is dan enkel hun eigen klimzaal of hun frequentst bezochte massief, dat er een bijna onbeperkte voorraad aan nieuwe ervaringen bestaat.

BCN: Gaat het er gelijkaardig aan toe met al uw andere sponsors?

Fred: Ja, ik heb het geluk te kunnen rekenen op sponsors die de passie voor het klimmen hebben omwille van het klimmen op zich. Zij laten me elk op hun eigen manier toe om die waarden ook uit te dragen. Het is een geluk om te kunnen leven van mijn passie, er dagelijks van te kunnen genieten en om emoties te kunnen overdragen via datgene wat ik graag doe. Dat de klimmers vooral maar niet vergeten veel rond te reizen. Er is zoveel te zien op alle uithoeken van deze planeet!

Fred Rouhling wordt gesponsord door: Beal, 5.10, eXpression Holds, Patagonia en Simond.

Bekijk hier de film van Fred in Hugh (9a) op TV Mountain.

Interview: Hubert Canart
Foto's: Simon Ravaz

 

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren