Wereldjeudkampioenschappen te Imst

Het kon beter

Situatieschets: een klein Oostenrijks plattelandsdorpje met balkons en terassen boordevol petunias in alle mogelijke kleuren. Een beetje weggestoken in de groene vallei die doorkruist wordt door de Inn bevindt zich de metalen piramide van de Kletterhalle, 850 m² klimmuur. Het is daar, in Imst, dat de familie Knabl en hun team afgelopen weekend op meesterlijke wijze het Wereldkampioenschap Muurklimmen voor de Jeugd 2006, zowel in de discipline moeilijkheid als in het snelheidsklimmen organiseerde. Gedurende vier dagen passeerden niet minder dan 379 jongeren de revue bij het moeilijkheidsklimmen en 271 bij het snelheidsklimmen, niets gevend om de meteorologische capriolen en de schele hoofdpijn van de weerspannige hoogtewerkers.

De versiering van de muren had men met recht en reden toevertrouwd aan het creatieve brein van Jorg Verhoeven. In de doolhof van overhangen en dakjes wist hij heel gevarieerde routes te bouwen zodat alle technische mogelijkheden aan bod kwamen met af en toe ook wel een ludieke toon zoals een module als opstapje bij de start, een horizontale stalagtiet om het laatste setje in te pikken, een jeté om de laatste bak in de vorm van een ring te bereiken, ? Maar de leidraad was duidelijk, moeilijk tot zeer moeilijk reeds vanaf de kwalificaties, met een te laag aantal tops als resultaat.

Het deelnermersveld was niet alleen groot, maar vertegenwoordigde ook het nodige talent met verschillende delegaties van 25 tot 35 jongeren (Rusland, Verenigde Staten, Australië,...) die soms van heel ver kwamen (Nieuw Zeeland, Ecuador, Zuid-Korea) en met klimmers die reeds deelnamen in het internationale wereldbekercircuit bij de volwassen in hun rangen.

Te midden hiervan bevond zich ons team, bedekt door een fijne regen van magnesiumstof. Enkel Chloé GRAFTIAUX en Yannick PASQUAZZO wisten zich door de kwalificaties te worstelen en bereikten respectievelijk een 4de en een 18de plaats. Alle anderen kwamen niet verder dan de eerste ronde. Te weinig voor een team van 16 jongeren !

Maar laten we niet vergeten dat we daar waren, op het hoogste niveau van de sport en op dat niveau wordt elk foutje, hoe klein ook, cash betaald. Dit is niet alleen van toepassing voor onze klimmers, maar ook voor Caroline Januel, uittredend wereldkampioene en geëlimineerd in de halve finale door een uitschuivertje, Christina Schmid, kandidate voor het podium en idem ? In dezelfde gedachte moeten we ook even de voorbereiding, zowel op het vlak van materiaal, psychologisch, maar ook op technisch vlak even ter sprake brengen. Is het normaal dat onze klimmers het zo moeilijk hebben om op kop te klimmen? Voorbijgeklommen setjes, belabberd inpikken, ... Hebben ze echt de mogelijkheid om dit in te oefenen tijdens al hun trainingen? De vraag stellen, staat gelijk aan nee antwoorden. Men moet weten dat onze noorderburen hierin heel nauwgezet en moedig te werk gaan en er in slagen om deze beweging tot een automatisme te maken! Wetende dat een topatleet op de 100 meter zich 2 jaar traint om een tiende van een seconde te winnen, wat zouden onze jongeren dan niet kunnen winnen aan tijd en energie door zorg te besteden aan deze fundamentele beweging. Zo kan men dan ook vermijden om tot tweemaal toe tijdens eenzelfde competitie te moeten stoppen wegens tijdsoverschrijding.  

Deze vermanende noot vermeld zijnde, moet het wel gezegd worden dat al onze jongeren geklommen hebben alsof hun leven er van af hing. Ze verdienen allemaal onze felicitaties en aanmoedigingen. Laten we hopen dat ze op de volgende wereldkampioenschappen in Ecuador de vruchten kunnen plukken van hun trainingen en nog betere omkadering, wat de wens blijkt te zijn van de federaties langs weerszijden van de taalgrens en dat ze aldus mentaal klaar zijn om het hoofd te bieden aan de druk van een wedstrijd op het hoogste niveau.

Nog even terugkomen op de wedstrijd. Het was geweldig door de overvloed aan strijd. Alle titels waren zwaar bevochten, zo zwaar zelfs dat enkel Charlotte Durif (F) er in slaagde om haar titel, die ze in 2005 in Peking (China) behaalde, te behouden. Te noteren: in dezelfde route, maar in een jongere categorie, klom Johanna Ernst (A) nog verder. Zelfs het ondenkbare gebeurde. De Japanner Sacchi Anma sloopte de Oostenrijkse muur, ook wel David Lama genaamd, terwijl Jakob Schubert, de landgenoot van deze laatste, van de gelegenheid profiteerde om zich de 2de plaats toe te eigenen. Er vielen verder twee dubbels te noteren, snelheid en moeilijkheid, namelijk voor de Canadees Mc Coll en de Spanjaard Mateos.

In de medailletabel kwam Frankrijk er met slechts één gouden medaille (Charlotte Durif) niet aan te pas (3 medailles in 2006 tegen 5 in 2005). Het is Oostenrijk dat de plak zwaait met maar liefst 9 medailles (7 in moeilijkheid + 2 in snelheid) voor Rusland met 7 (1+6) en de Verenigde Staten met 5 (1+4).

Door het slechte weer werd de snelheidscompetitie die buiten begonnen was, binnen verdergezet. Hierin bevestigden de Russen nog maar eens hun suprematie. Ook hier wist Chloé Graftiaux een vierde plaats te behalen.

André DE BACKER

 

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren