Denk aan het milieu. Denk na voor je print!
27-5-2002
Bekommernis om de bergsport en een democratische werking
Herman De Kegel
De hier verwoorde opvattingen zijn totaal voor rekening van de auteur. Publicatie van dit artikel betekent geenszins het goedkeuren of afkeuren van deze opvattingen door de BCN-redactie.
Op 1.3.2002 besprak het bestuur van de Bergstijgers de situatie in de klimsportwereld.
3 zaken weerhielden daarbij onze aandacht:
- Toenemende druk op de rotsmassieven
- Gesprekken over 1 bergsportfederatie in Vlaanderen
- De technische brevetten VTS
1. De toenemende druk op de rotsmassieven.
Het gebruik van broches met 2-componentenhars i.p.v. het zelf plaatsen van tussenzekeringen, het (gedeeltelijk) sluiten van een belangrijk deel der Duitse klimmassieven, het ontbreken van klimmassieven in Nederland? zijn factoren die bijdragen tot een toenemend aantal klimmers op de schaarse klimmassieven in de Ardennen.
Een aantal kwalijke gevolgen dienen dringend een antwoord te krijgen:
- massale aanwezigheid van klimmers op de rotsen verstoort niet alleen de fauna en de flora op en rond de rotsmassieven, er is ook de directe vervuiling; na elk zonnig weekend blijven kilo?s zwerfvuil aan de voet van de rotsen achter. Bovendien is er de indirecte impact op de natuur: wie komt er tegenwoordig (nog) met het openbaar vervoer naar de rotsen?
- her en der steken nationalistische reflexen de kop op: ?Waalse? klimmers foeteren op ?niet-Waalse? klimmers omdat ze niet ongestoord op ?hun? rotsen kunnen klimmen, ?Belgen? geven openlijk lucht aan hun ongenoegen over de ?Ollanders? en de ?Fritsen?? sommige clubverantwoordelijken starten onderling een oorlog in de hoop ?hun? rotsen te vrijwaren voor ?hun? klimmers?
- een aantal klimmassieven zijn nog enkel toegankelijk mits betaling (Pont-à-Lesse, Pépinster) of dreigen het te worden (Sy).
Een brede, gecoördineerde actie kan heel wat resultaten opleveren rond de impact van onze sport op fauna en flora. Op vlak van toegang tot de rotsen wordt door elke bergsportvereniging afzonderlijk geijverd opdat de eigen leden, zowel individueel als in groep, op een zo ruim mogelijk schaal toegang blijven hebben tot de rotsen. Maar? versplintering, verdeeldheid, corporatisme hebben bvb. op sociaal vlak naar achteruitgang geleid. Er is geen enkel reden om aan te nemen dat dit op vlak van de toegang tot de rotsen anders zou zijn.
2. De gesprekken over 1 bergsportfederatie in Vlaanderen.
Als Bergstijgers zijn (en blijven) we voorstander van 1 open en pluralistische bergsportfederatie, los van commerciële belangen.
De verspreiding van alpine knowhow, -opleiding, -beleving enz.. over 3 bergsportverenigingen is niet alleen weinig efficiënt maar onmiskenbaar ook een rem op de ontwikkeling van de bergsport in onze contreien.
Echter? we zijn niet voor de eenheid omwille van de eenheid. We blijven benadrukken dat de aparte clubs maximaal hun eigenheid moeten kunnen bewaren.
Bovendien zijn wij voorstander van een vruchtbaar samenwerkingsverband rond kwaliteit en kwaliteitsverbetering van de bergsport, dus absoluut tegen een logge structuur met 1 persoon die aan alle touwtjes trekt.
Na 2 vergaderingen van de Interfederale Werkgroep, werden we echter op een arbitraire, ondemocratische manier en tegen alle eerder gemaakte afspraken in, met een drogreden van verdere deelname aan de gesprekken geweerd. Die situatie is tot op vandaag onveranderd.
Verder: hoewel het overgrote deel van de bergsporters gewonnen is voor dergelijke bergsportfederatie, worden ze nauwelijks geïnformeerd over een stand van zaken, laat staan dat er enige betrokkenheid is. Alles wordt bediscussieerd door een handjevol mensen? zonder enige rechtstreekse terugkoppeling naar het brede klimmerspubliek. Op die manier dreigt iedereen, dus ook wij als Bergstijgers, op een goede dag geconfronteerd te worden met een voorstel: te nemen of te laten. Dit is fundamenteel weinig democratisch!
3. Technische brevetten VTS.
Vroeger werden de BLOSO-cursussen volledig zelf door BLOSO gegeven? ook het technisch gedeelte. Door besparingsmaatregelen van de Vlaamse deelregering moeten de sportfederaties dat nu zelf doen. BLOSO staat nog enkel in voor het didactisch en algemeen gedeelte (bvb EHBO, wetgeving, anatomie, fysiologie, enz?). Aan de verschillende bergsportfederaties stelt zich de vraag: waarom daar niet rond samenwerken?
Op 4.3.2002 richtten we een schrijven naar BAC & VBSF met 3 concrete vragen:
- willen jullie samen met ons een rondetafelconferentie bijeenroepen waaraan deelnemen BAC, CAB, VBSF, UBS en NVSF-Bergstijgers met als doel: het inventariseren van alle problemen rond de rotsmassieven in België en het gezamenlijk zoeken naar oplossingen?
- willen jullie ons vanaf nu opnieuw uitnodigen op de vergaderingen over 1 bergsportfederatie in Vlaanderen?
- kunnen we vanaf nu samen de cursussen organiseren die leiden tot het technisch brevet van de VTS-cursussen ?
BAC & VBSF antwoordden:
- De ?overbezetting van de rotsmassieven? is geen heet hangijzer vermits:
- de individuele klimmer toegang heeft
- er een toenemende tendens is tot het ontsluiten van meer rotsmassieven
- Onze vraag was met zijn allen rond tafel te gaan zitten om alle problemen rond de rotsmassieven in België te inventariseren en samen te zoeken naar oplossingen
- De interfederale werkgroep zal de Bergstijgers opnieuw uitnodigen ?als ze ver genoeg staan met de besprekingen?.
- Als Bergstijgers willen we aan de gesprekken ?deelnemen? en niet vroeg of laat geconfronteerd worden met een voorstel ?te nemen of te laten?.
- Leden van de Bergstijgers kunnen deelnemen aan de BAC/VBSF-cursussen voor het bekomen van een technisch brevet VTS-cursussen.
- Onze vraag was: samen dergelijke cursussen organiseren
Deel ook jij onze bekommernissen rond de rotsmassieven? Vind ook jij dat àlle bergsporters en bergsportfederaties in Vlaanderen en België actief moeten samenwerken?
? dan nodigen we je uit:
- te reageren naar je eigen bergsportfederatie toe. Graag een kopie van je reactie naar het secretariaat van de Bergstijgers:
- een kopie van bovenstaande tekst te sturen naar vrienden-bergsporters met de vraag hetzelfde te doen.
Een artikel van het bestuur van de Natuurvriendensportfederatie-Bergstijgers