Denk aan het milieu. Denk na voor je print!29-10-2002
In dit weekend hadden we in de zaal Hungaria de eerste van hopelijk een lange reeks evenementen, en die heeft alle verwachtingen ingelost.
De nieuwe rage ? hoe is die te verklaren? Waarschijnlijk door de karakteristieke stijl en de korte intensieve inspanningen, maar zeker door het opnieuw in vraagstellen van de klassieke wedstrijden.
Met dank aan de privé-initiatieven die een inspiratie vormen voor de Belgische klimwereld...
Gratiné is een weinig gebruikte franse uitdrukking, maar deze was zaterdag zeker van toepassing. En dit door de aanwezigheid van een groot aantal klimmers waarbij gekende zoals Jérôme Abraham, Nicolas & Olivier Favresse, Marius Oniga, Peter Belien en zeker Muriel Sarkany, die daar was met het oog op haar laatste belangrijke afspraken voor dit seizoen.
Het is helemaal niet nodig om zich naar verre oorden te verplaatsen om de vaste waarden van de Belgische competities te ontmoeten. Het was echt de moeite waard om de 20 blocs te zien, geopend door Werner Hofmans en Walter De Winne alias Wally.
Sommigen deden het louter voor de fun, anderen omwille van de aantrekkelijke premies. Maar het was zeker niet tevergeefs dat de 45 deelnemers naar Leuven afzakten.
Voor ons heeft Sean Villanueva als BCN-gelegenheidsredacteur het volgende prachtartikel geschreven:
"Nog twee minuten", riep een van de juryleden. Enkele klimmers die wanhopig nog een paar punten wilden binnenhalen, stormden naar de startgreep van hun boulder. Maar de spieren trilden, het zweet droop, de ellebogen gingen de hoogte in en terwijl enkele uren geleden diezelfde bewegingen nog mooi statisch en met volledige controle voorbij vloeiden, werden ze nu dynamisch en al schreeuwend uitgevoerd. De klimmers konden slechts nog iedere greep nipt met de vingertoppen aanraken, soms konden ze die dan nog deftig herpakken om zich dan met gesloten ogen naar de volgende greep toe te werpen en er zich aan vast te klampen. Maar de pogingen waren tevergeefs.... Het sap was eruit, de taart was gebakken, het ei was hard gekookt... de spieren weigerden nog mee te werken.
"Laatste poging!", weerklonk het door de zaal, terwijl de klimmers door de lucht vlogen, net als de zandzakken die tijdens overstromingen rond worden gegooid door het leger.
"Wedstrijden? Vol negatieve spanning in een isolatiekamer wachten op jouw beurt om twee minuten later uit te glijden in de route omdat je te hard aan het bibberen was van de stress... plezant is anders", een veel voorkomend excuus dat de leden van het anti-wedstijdfront wel eens aangeven om niet mee te doen.
Maar bij deze wedstrijd kon je die uitvlucht niet gebruiken. De wedstrijd begon om 10 en eindigde om 17 uur. Je mocht zoveel klimmen als je wou of - beter geformuleerd - aankon. Er was dus noch sprake van een isolatiekamer, noch van negatieve spanning. Er heerste een toffe sfeer en er was zelfs een goede samenwerking tussen de klimmers om de 20 boulderproblemen samen te ontcijferen en op te lossen. Het aantal moeilijke sporen lag hoog, maar gelukkig zaten er ook makkelijke tussen. Het verhaal deed de ronde dat Marius Oniga een week voordien de zaal was komen verkennen en een paar van de moeilijkste boulders van de zaal meteen ?à vue? deed, waardoor de routebouwers een beetje schrik kregen en de boulders voor de wedstrijd extra moeilijk maakten. Gelukkig, want de grote prijzenpot lokte zeer sterke klimmers.
Elk spoor was 1000 punten waard verdeeld door het aantal mensen die er in slaagden de eindgreep met twee handen vast te pakken. En om exaequo?s zoveel mogelijk te vermijden werd ook het aantal pogingen geteld. De moeilijkheidsgraad was per kleur aangeduid; van makkelijk naar moeilijk: geel, blauw, rood, zwart en wit.
Indrukwekkende momenten waren er in overvloed. Elke keer je een applaus hoorde wist je dat weer een moeilijk spoor het had begeven. Jérôme Abraham, Marius Oniga, de Fransman Ludovic Stelmaszyk, en anderen toonden zich vanaf het begin al heel sterk en een goed deel van de witte sporen moesten er aan geloven.
Thierry Hardy die pas iets later was aangekomen vloog er direct in en verbaasde iedereen door een zwart spoor te beklimmen waarop al de anderen faalden en waardoor hij de volle 1000 punten kreeg.
De gebroeders Favresse zagen in dat ze een beetje achterstonden en probeerden nog een inhaalmanoeuvre door hun t-shirts uit te trekken en een paar strijdkreten te roepen waardoor er nog een paar witte sporen op hun lijst konden worden toegevoegd.
Jérôme en Ludovic stonden nog gelijk maar toen besloot de Fransman vanop een éénvingergreep (mono) twee meter te vliegen naar de goede eingreep, waardoor hij 4-5 bewegingen van het spoor oversloeg en de overwinning dichterbij zag komen. De vermoeidheid begon te komen maar dankzij de goede aanmoedigingen van de andere deelnemers waren er toch nog een paar indrukwekkende beklimmingen onder andere van Peter Belien en Christophe Depotter.
Het indrukwekkendste moment hebben we wel te danken aan onze eigen wereldkampioene Muriel Sarkany. Pas zeer laat aangekomen (13 uur) toonde ze zich meteen al als sterkste vrouw. En net iets later toonde ze dat ze het minstens even goed kan als de mannen of misschien wel beter... Enkele van de sterkere mannen waren een wit spoor in een dak aan het ontcijferen en een paar onder hen slaagde er in de eindgreep vast te pakken, weliswaar na een beetje op het spoor te hebben gewerkt. Maar toen kwam Muriel Sarkany en toonde ons waarom ze tot die wereldtop behoort. Toen ze de startgrepen vastnam dacht ik bij mezelf dat ze beter een ander spoor had moeten proberen, want ik had gezien dat er een zeer lange beweging in was die voor haar kleine gestalte mischien wel onmogelijk zou zijn. Maar toen ze vertrok zag ik haar tanden zo hard tegen elkaar gedrukt dat ik me afvroeg of ze niet zouden breken, maar de strijdlust in haar ogen maakte het duidelijk dat ze hier serieus bezig was. Iedereen kwam meekijken en aanmoedigen. En op verbazingwekkende manier slaagde ze erin, van de eerste poging, het spoor uit te klimmen!!! Inspirerend...
Een geslaagde uitdaging voor de inrichters. De wedstrijd liet toe ?uzelf te bewijzen? op verschillende niveaus.
Met dank aan de sponsors van dit evenement: Terclavers Dranken, R.O.M. Koffiedranken, KBC Verzekeringen, Freestone, Petzl et Kariboe.
Hubert en Sean