21-3-2005

BK Mons 2005

Vijf maal op rij het Belgisch Kampioenschap Moeilijkheidsklimmen winnen, het is niet iedereen gegeven. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: deze eer kwam afgelopen zaterdag toe aan Nicolas Favresse. De enige Belgische klimmer met een 9a (Estado Critico, Siurana, Spanje) op rots op zijn palmares, gaf dit jaar wederom een knappe demonstratie van een hele resem klim-clichés(*) ten berde, net zoals drie jaar terug in dezelfde klimzaal, Face Nord te Mons.
Ook nu raakte hij verder dan de tweede, bloedeigen broer Olivier die zich blijkbaar spaarde om daags erna Le Clou (8c te Freyr) te enchaineren.

Tijdens de wedstrijd zelf was ik na de damesfinale gestopt met het nemen van notities. Een grove fout voor iemand die verondersteld wordt om de dag erna een artikel te schrijven? Toch niet: de herenfinale was een suspensvolle wedstrijd met een mooie opbouw én Alzheimer staat niet op het lijstje van mijn favoriete huis-, tuin- en keukenkwaaltjes.
13 heren kwalificeerden zich voor de roze finaleroute, 8a+ gekwoteerd en uitgezet door het team van François Drumel, Jérôme De Boeck en ouwe getrouwe Tintin.

Dat competitieklimmen in ons landje voornamelijk een Franstalige aangelegenheid is, bewijst de aanwezigheid van slechts twee Nederlandstaligen in de herenfinale: Wanne Libot, uit de Klimax-stal, en Kasper Derkinderen die zich vooral in 't stad ophoudt. Nicolas Farcy, die sprongetjes maakt over de taalgrens en we daardoor misschien tot derde man van voornoemd lijstje mogen tellen, was blijkbaar nog niet bekomen van zijn derde plaats op het BK Boulderen en viel ontgoocheld in het touw.
Didier Mottard leverde met zijn lange haar weer heel wat mooie plaatjes op maar kon, net zoals 4e (Michaël Timmermans) tot en met 10e plaats (Martin Content) geen weg vinden onder de reusachtige ton, die de overhang van Face Nord typeert. Enkel Jonathan Thomas kwam notenswaardig verder.

De damesfinale was ook allerminst aantrekkelijk, ze kregen de aangepaste route van de tweede herenselectie onder de vingers. Over die vingers kan Chloé Graftiaux zelfs zéér goed meepraten: woensdag voor het kampioenschap knelde ze twee van haar 10 - ik heb ze zelf geteld - vingers tussen de deur van de klimzaal te Jambes en vreesde even voor haar deelname. Gelukkig voor haar beschikt ze ook over de vierde eigenschap van Nicolas Favresse(*) en mits 2 reepjes sporttape werden de gekwetste vingers klimklaar gemaakt.

Het mocht niet baten. Lag het aan de vingers of had ze deze titel aan haar zus versjacherd voor drie punten slagroomtaart? Helemaal niet. Van slagroomtaart is in de familie Graftiaux geen sprake (ze bezondigen zich enkel aan fastfood) en afgelopen zaterdag was Alix duidelijk sterker. Ze maakte ook gebruik van een, misschien niet voorziene, rustpas na de overhang!

Niet alleen sterker maar blijkbaar ook een stukje slimmer: waar Chloé de mist inging na de links-rechts traversée op de rechterkant van de uitklim en mits een jetté zo hoog mogelijk poogde te komen, had Alix wel de oplossing gevonden. Het hoeft wel gezegd dat Mathilde Brumagne als enige de mooie beweging naar de hoek, enkele passen eerder, wist te vinden. Valentine Van Winckel klom haar wel in alle bescheidenheid en bijna onopgemerkt voorbij en dat had niets te maken met de plaquette die Mathilde vol met haar linkerhand nam, net voor ze uit de route viel...

 Geert

* lees: kracht, lenigheid, techniek, doorzettingsvermogen, ...