22-4-2008

Dentelles de Montmirail revisited

Of: Klimclub Hungaria?s Paaskamp anno 2008

Na de Dentelles de Montmirail (2005), Orpierre (2006) en Buis-les-Baronnies (2007) ging klimclub Hungaria (Leuven) ook dit jaar weer op zoek naar zuidelijke temperaturen, smaken en geuren om de vroeg vallende paasvakantie al klimmende te kunnen doorbrengen. Oorspronkelijk was Seynes het plan, maar evenals in 2005 was het een campingprobleem dat ons ertoe dreef om ons actieterrein te verplaatsen. Drie jaar later en met een, op Siebe na, volledig gewijzigde groep leek het ons geen slecht idee terug te keren naar die eerste locatie. Camping Carpe Diem in Vaison-la-Romaine was een even goede gastheer en het klimgebied op zich was nog steeds in ons geheugen gegrift als een prachtige klimspot. Ready, set & go!

De E411-files van weleer zijn niet meer, aan de Luxemburgse benzinepompen leek het wat minder druk en dus was het enkel de sneeuw en de vrieskoude die ons uitgeleide deed, België uit en Frankrijk binnen. In Frankrijk zelf genoten we van 110km wegenwerken die toch wel een drietal uur fileleed veroorzaakten maar al bij al geraakten we vlot tot op de camping waar een felle wind uit het noorden ons begroette. Ook de Mistral bleek dus van de partij… Nieuwe kookinvesteringen leverden al snel een warm avondmaal dat gesmaakt werd. De gevulde magen zorgden voor een gelukzalig gevoel dat iedereen al snel in zijn tent liet verdwijnen. Een goede nachtrust voor een optimale eerste klimdag…

De opwarmingstochtjes naar de Rocher du Cayron waren me nog bijgebleven en het leek dan ook geen slechte idee de eerste dag daar door te brengen. De Rocher du Cayron is een voornamelijk dalleus massief met een resem routes hoog in de vijfde graad, de zesde graad en enkele zevende graadsroutes voor de hongerigen onder ons. Ruben en Baptiste vlogen er al van de eerste dag stevig in. De zeer mooie Folle envie, 6b, met een zeer subtiele traversée-pas werkte Ruben vlot af. En beiden deden ze de al even subtiele Carence, 6b, van de tweede poging. Birgit besloot de traversée-pas in Folle envie over te slaan en klom rechtdoor op micro-grepen. De meest sublieme bewegingen, pied-à-main-krampen in de nek inbegrepen, moesten echter uitgevoerd worden in Le grand mouvement, 7a. De uitspraak van de dag kwam overigens van Lukas, jongste van de hoop. Hij zag nog maar de gekapte begingrepen van Cachemire, 6a, of de woorden lelijk en walgelijk rolden over zijn lippen. Van een juiste instelling gesproken…

De belangrijkste wand van de Dentelles de Montmirail is de zuidwand van de Chaîne de Clapis. Daar vind je de grootste concentratie zevende graadsroutes en vind je sowieso uw gading als je weet dat de wand in de topo in niet minder dan 16 deelgebieden is opgedeeld. De tweede dag trokken we dan ook naar hier. In tegenstelling tot drie jaar terug wisten we nu wel de parking (P5) te vinden die de wandeling naar het middendeel van de wand iets korter en minder zwaar maakt dan de steile klim van aan P6. En dus klommen we een volledige dag op de deelmassieven Lune de Miel en Gillou. De jongsten van de bende werkten er, meer of minder succesvol, nog wat aan de voorklimgewenning terwijl anderen zich al voluit konden geven. Zo topte Ruben Pervers dévers, 6c en klom Samuel daarnaast ook nog Une idee en l’air, 6b, flash. En Siebe… die genoot van de mooie, korte Tam-Tam, 7b. Hij ontdekte echter in Garagiste aux mains blanches, 7b+, dat sommige spleten zeer vochtig kunnen liggen en niet droog genomen kunnen worden terwijl andere routes, zoals Saddam Kiki, 7b, volledig getailleerd en gesicateerd, bij de minst aangename op aarde gerekend kunnen worden. Dat we ’s ochtends waren opgestaan met een laag sneeuw op de tent en overdag ook nog een sneeuwbui over ons kregen maakte het geheel er enkel maar idyllischer op. Het houtvuurtje dat Rapha Fernandez en Cie, overgekomen vanuit het natte St-Léger, aanlegden werd dan ook door enkelen van ons gesmaakt. Rotsklimvakanties… goed volk, toffe ambiance en rotsen… Zalig toch!

Dag drie spendeerden we aan Rocher Saint Christophe. Dit, tot ‘het paasei’ gedoopt, massief was drie jaar terug ook al een absolute topper qua prestaties en dus keerden we er graag naar terug. Laurens zijn vaak herzoolde klimschoenen gaven hier definitief de geest maar toch groeide zijn vertrouwen beetje bij beetje. Ruben en Baptiste kropen eerst in Béattitude, een zeer mooie 6b+ en probeerden daarna de over 38m uitgerokken schoonheid Big Blair le Maléfique, 7a. Dit bleek echter nog net iets te zwaar. En Siebe… die geraakte hier terug op dreef. Drie jaar terug tekende hij hier voor zijn eerste 7b, Le magicien d’Oz. Ditmaal topte hij er twee 7b’s à vue Amadorix et clef au plâtre en La tautologie de Jacques. Beide naar het schijnt zeer mooi maar met exact hetzelfde technisch venijn in de staart. De temperaturen haalden de derde dag hun absoluut weekminimum door een stevige wind die ons tot op het bot verkleumde. De wind resulteerde ook nog in volgend overlijdensbericht :

In memoriam : de oude, grote tent die ons reeds vier jaar trouw gediend had. De hevige windstoten deden hem eerst twee dagen op rij plooien maar de derde dag was het scheuren geblazen. Knutselwerk en gedegen piketkloppen van de jeugd zorgde toch nog voor een veilig en knus onderkomen tot het einde van de week. Dat hij rustte in vrede.

Om definitief korte metten te maken met de laatste voorklimangsten zochten we voor dag vier een massief dat voldoende routes van laag niveau voorzag voor een gezapige opbouw en toch ook de steviger klimmenden onder ons de nodige uitdaging bood. En dat bracht ons terug naar de Chaîne de Clapis. Ditmaal gingen we rechts van Gillou naar Vistemboir waar Lukas en Laurens vlotjes alles voorklommen wat ze voorgeschoteld kregen. Daarna gingen we terug naar Lune de Miel en nu moesten de routes waar ze twee dagen eerder in blokkeerden er ook aan geloven. Baptiste besloot dat het zijn dag moest worden en topte er heel knap Fée folette, 6c, in zijn tweede poging. Je zou de route een technisch spektakel kunnen noemen, of een technisch monster als je het meer van uw bicepsen moet hebben. En Siebe… die genoot in Rien à cirer, 7c flash, en Pas de doute, 7c tweede poging. Eenmaal je de juiste routes weet te kiezen op dit old school massief blijken er dan toch beauties te vinden te zijn die spleten en sica doen vergeten. En toen begonnen er druppels te vallen…

Kooktip : Ook de kamppasta’s beu? Neem een wok mee en leef u uit. Een toffe ontdekking van de week was het frituren in de wok. Nooit gedacht dat we op camping nog gefrituurde aardappelschijven zouden eten…de gasdampen in een grote tent, met extra verluchtingsgat, kunnen wel wat benauwend zijn.

De laatste ochtend was het bang afwachten welke hemel we te zien zouden krijgen eenmaal we onze tent openritsten. De regen van de avond voordien liet het ergste verwachten. Groot was de vreugde toen een stralende ochtendhemel ons begroette. Dat er zelfs geen zuchtje wind was liet de ochtendzon alleen maar nog behaaglijker aanvoelen. Een laatste rustige dag zonder te veel wandelen en met een resem mooie routes, niet te dalleus… meer werd er niet verwacht. En dus trokken we terug naar Rocher Saint Christophe. Voor de laatste dag besloten de weergoden ons even goed te verwennen en dat resulteerde in een iets luier ritme, genietend van een zomerse voorjaarsdag met veel zon. Samuel topte nog Béattitude, Laurens en Lukas maakten komaf met spoken van enkele dagen oud en Ruben en Baptiste persten nog de laatste beetjes energie uit hun lijf om het onderste uit de kan te halen van een zeer gevulde week. En Siebe… die profiteerde al evenzeer van het lekkere zonnetje terwijl hij nog een mooie 7b, La rondeur des jours voor een fotoshoot, door onze huisfotografe terug uit blessure Charlotte aka Charre/Chakke, gebruikte.

Om de week af te sluiten trokken we traditioneel weer het stadje in om een goede pizzeria uit te zoeken. Gelukkig wilden de meeste pizzeria’s onze grote groep al niet meer ontvangen want zo belandden we uiteindelijk in het oude stadsgedeelte. Daar aten we de lekkerste pizza’s ooit in restaurant Le Vieux Vaison waar een grote houtoven een gezellige warmte uitstraalde en de pizza’s in minder dan 5 minuten simultaan op onze borden deed verschijnen. En van toeristisch dure prijzen was ook al geen sprake!! Te onthouden…

Dit jaar waren volgende personen van de partij : Lukas, Laurens, Samuel, Baptiste, Ruben, Birgit, Charlotte, Siebe, Klaas en Tijl. Volgende editie hopelijk nog iets voltalliger!

Topo: Dentelles de Montmirail, Gaude & Leroy, CAF Avignon

Tijl