15-10-2009

De GDLA te Rawyl

Sportklimmen in de Zwitserse Valais

Afgelopen zomer trok de GDLA naar Rawyl (in de Valais, Zwitserland) tijdens de tweede helft van de maand juli. Voor zij die het nog niet weten, GDLA staat voor Groupe De L'Année en bestaat uit Nathan (Rosenfeld), Guillaume (Lion), Merlin (Didier) en Cédric (Claert).
Misschien vraag je je wel af vanwaar deze hoogdravende naam kan komen? Het gaat terug tot een week-end in september 2007 waar we allemaal in Freyr waren: Nathan probeerde - en ik zeg wel degelijk probeerde - Guillaume te doen geloven dat Belclimb elk jaar een groep van het jaar verkoos. Een verkiezing op basis van een systeem waarbij elke groep die samen een dag aan de rotsen doorbracht een punt verdiend naargelang de waarde van het massief, het aantal geslaagde verkondigde moppen en het aantal getopte routes. Om de een of andere reden is die naam blijven hangen.

Terug naar deze zomer: We trokken dus naar Zwitserland met als doel een bivak van verscheidene dagen aan de Barrage de Tzeuzier waar een ongelooflijk aanbod aan klimmogelijkheden huist. Het gaat om een imposante rotsband van een goede dertig meter hoog en in kalksteen. De flora bestaat voornamelijk uit coniferen (te vermelden valt dat we een initiatie alpenfauna en -flora kregen van een lokale klimmer die passeerde). De fauna bestaat uit kleine reptielen zoals de adder, kleine vogelsoorten (voor de kenners: we hadden het genoegen een Tichodroma muraria te zien), koeien (waarvan de bellen ons 's ochtends vriendelijk wekten), en tot slot een vos die ons geregeld kwam begroeten en 's nachts de afwas deed.
Het is onmogelijk de pracht van de omgeving met woorden te beschrijven. Elke ochtend aanschouwden we met de koppen uit de tenten hangend een overdonderdend bergpanorama.

De eerste drie dagen konden we voluit klimmen onder een brandende zon maar bij lagere temperaturen omwille van de hoogte. Dat liet ons toe om een prachtig klimgebied te ontdekken en bijna ieder van ons kon zich op één projectroute richten. Nathan werkte in een mooie 7c genaamd:

« Coeur joyeux qui palpite
Battement d'aile de papillon
Loin de sa cage l'oiseau en fuite
Corps et âmes en élévation
Soleil monte au zénith
Les lotus s'ouvrent à cette invitation
Mains et doigts les imitent
Rapide retour vers le fond
Mort d'un rêve de gloire
[...] (Het vervolg van dit gedicht neergeschreven op een houten plaatje onderaan de route is niet ontcijferbaar) »

Cédric legde zich toe op de variante van deze route, een 8a+ zeer sober genaamd Variante du petit coeur » De derde dag miste hij de kans deze route af te werken maar de ongelukkige gebeurtenissen van de daaropvolgende dagen, hieronder breder uit de doeken gedaan, verhinderden hem het al helemaal. Guillaume vocht op twee fronten tegelijk. Hij probeerde dezelfde 8a+ en een 8a er juist naast. Merlin fixeert zich nog niet op één enkele route en trekt van route naar route. Hij topt enkele routes van 7a+ tot 7c.
Les quatres joyeux aventuriers ne se doutaient alors guère du terrible danger qui les guettait. Le jour suivant, nous nous accordâmes une journée de repos sous un soleil de plomb. Au menu : baignade dans le lac (qui n'était pour ainsi dire pas des plus chauds). De nos six jours au Rawyl, il ne nous en resta donc seulement deux (la suite du récit ne sera plus rédigée au passé simple parce que je commence à en avoir marre ;) ). Et, le matin du cinquième jour, lorsque nous nous sommes réveillés, nous avons découvert. la pluie. Pluie continuelle qui ne s'arrêtait pas une minute de couler sur nos tentes que nous n'osions quitter au risque d'être irrémédiablement trempés. Plic ploc, l'eau dans toute sa splendeur démoniaque. Pour vous résumer la suite, voici un extrait de notre journal d'expédition.

« 6e dag.
Het zijn nu al twee dagen dat we in onze tenten moeten blijven onder een aanhoudende regen die stilaan begint door te sijpelen. Als we honger hebben maken we zo goed en zo kwaad als het kan een maaltijd klaar waarvan we de helft naar de andere tent laten slepen na het lanceren van een lijntje. Ongetwijfeld door het gebrek aan klimmen slaan de stoppen bij ieder om beurt door. Geen idee wanneer het mijn beurt is. »

He, gasten, hij die nu de bllen aan zijn lijf heeft om in het meer te gaan zwemmen kunnen we nooit meer jeanet noemen

Tegen de laatste avond bereikte de zotheid en honger een hoogtepunt. De regen hield maar niet op en we moesten daardoor al eerder die dag het ontbijt (normaal bestaande uit een stevige muesli met appels en bananen) en het middagmaal (we konden niets meer opwarmen) overslaan! We lagen allen al een volle dag in de tent, twee per tent, als ware het dat we een cocon aan het spinnen waren. Plots riep Nathan : « He, gasten, hij die nu de bllen aan zijn lijf heeft om in het meer te gaan zwemmen kunnen we nooit meer jeanet noemen! ». Ik had mijn hoofd net nog eens uit de tent gestoken en buiten was niet meer te zien als mist, vochtigheid, regendruppels, en temperaturen eerder aan de koude kant. We hadden absoluut geen zin om de warme knusheid van de tent en slaapzak te verlaten! Toen echter riep Ced dat we buiten moesten kijken en we zagen Guich en Cédric, naakt (de mist en regen lieten niet toe verder dan 3m te zien en alle kleren zouden binnen de kortste keren nat geweest zijn) richting meer lopen! Nath keek me aan en we dachten hetzelfde. Achterblijven was geen optie. We liepen snel de tent uit, eveneens naakt, om hen in te halen! Met de voeten onderkoeld voelden we niets van de pijn die de kiezels waar we over holden ons normaal zouden doen. We kwamen aan het meer, waar we eerder de indruk hadden van aan een zee te zijn omdat de mist het oneindig tintje gaf, aan, sprongen het koude water in en na een korte wasbeurt verliep de terugkeer naar de tenten die ons warme knusheid toeriepen nog eens zo snel!

Tenslotte, de ochtend van de laatste dag vertrok Cédric naar de Open van Serre Chevalier en de anderen keerden terug naar de chalet van de vader van Merlin om te rusten en te eten. Zelfs ondanks dat de regen ons verhinderde ten volle te klimmen en onze projecten af te werken beleefden we een van de beste reizen van ons leven. Tot nu toe...

Om af te sluiten nog welgemeende felicitaties aan Merlin die, toen hij, Nathan en Guillaume een week later voor drie dagen terugkeerden naar Rawyl, de 8a+ topte waar ze alledrie in aan het werken waren geweest. Nathan probeerde deze keer nog een prachtige 8a op arquée-greepjes, « Cry baby ». Guillaume kon spijtig genoeg niet meer klimmen omwille van een blessure aan de vinger en moest zich tevreden stellen met het trekken van mooie foto's.

De GDLA

Meer weten: de klimsite van Rawyl