15-1-2002

Eens om de zoveel jaar

IJsklimmen in België

IJsklimmen in eigen land, voor velen klinkt het zeer vreemd in de oren, voor mezelf al een tijdje niet meer. Vrienden van de club hadden het geluk om in de jaren 1990 in de grote steengroeve de Dave hun piolets te kunnen planten in het brosse ijs. Niet zonder gevaar echter, dik ijs is een zelfzaamheid in België en hun daad was van illegale aard.

Ik had hier en daar al opgevangen - en vermoed - dat er in Ourthe-vallei mogelijkheden moesten zijn om te kunnen ijsklimmen, als de temperatuur het ooit zou toelaten.

Het eerste weekend van januari reden we met een groepje Bergpallieters op goed geluk af naar de Ardennen. Het had al enkele weken stevig gevrozen en onze hoop op vertikaal bevroren water lag hoog. Op de kaart hadden we drie spots aangeduid, die ons door een insider toevertrouwd waren.

Het mocht niet baten, ruim 2 weken vriestemperatuur bleken niet voldoende te zijn om de watervallen te vormen. Mooi, waren de watervallen wel...

De speurzin van Jo en Gerrit, versterkt door een verrekijker, lokten ons naar de andere oever van de Ourthe, waar ze een aanzienlijke hoeveelheid rechtopstaand ijs hadden waargenomen.

Ter plekke werden we getrakteerd op een waterval in vier niveau's van telkens zo'n 15 tot 20 meter hoogte. Hoe mooi het schouwspel voor het oog ook mocht zijn, en onze handen kriebelden, de beklimbaarheid van de waterval zag er redelijk twijfelachtig uit.

We installeerden een moulinette, stuurden kilo's ijs naar beneden en geraakten - al was het voor mij met een klein takeltje - veilig boven!

Geert