1-10-1999

Pic Lenin

BCN sprak met Peter Van de Meersch

Peter Van der Meersch nam dit jaar deel aan de BAC-expeditie naar de Pik Lenin (7.134 meter) in het Karakoram-geberte (Kirgizstan, ex-USSR).

BCN: Voor je aan de Pik Lenin-expeditie begon, had je waarschijnlijk al een mooi alpien palmares verzameld?
PVDM: Zoals de meeste alpinisten, had ik al meerdere mooie beklimmingen in de Alpen afgewerkt, enkele jaren terug stond ik alleen op de top van de Aconcagua (Argentinië) en vorig jaar beklom ik de Elbrous (Rusland).

BCN: Hoe verliep de voorbereiding van de expeditie?
PVDM: Naast de gebruikelijke voorbereidingsweekends in de Ardennen, om de teamgeest aan te scherpen, trokken we in het voorjaar naar de Alpen. Het was er echter zo'n slecht weer en de condities waren verschikkelijk, dat we naar het Massif des Ecrins (Frankrijk) uitweken, alhoewel het weer daar al niet veel beter was.

BCN: Ik veronderstel dat er bij aankomst aan de voet van de Pik Lenin acclimatisatietochten ondernomen werden.
PVDM: Terwijl de andere expeditieleden een klim maakten naar de Petrovski Peak (4700 m.) en naar Kamp I om er een nacht door te brengen, moesten ikzelf en een paar anderen noodgedwongen in het basiskamp blijven.
De expeditie begon niet zo prettig voor mij: ik had veel last van diarree en alleen veel rust en water konden mij er weer bovenop krijgen.

BCN: Gelukkig voor jou duurde het ongemak niet al te lang en kon je al gauw het normale schema gaan volgen.
PVDM: Bij de terugtocht van de anderen in het Basiskamp, namen zij een rustdag.
De volgende dag kon ik al mee naar Kamp I (4200 m.). We brachten er de nacht door en de volgende dag deden we een portage van materiaal naar Kamp I en gingen we door naar Kamp II (4700 m.), dat we niet meer moesten delen met de klimmers die een toppoging langs de Razdelnaya-route zouden ondernemen. We deden daarna weer een portage naar Kamp II.

BCN: De bedoeling van jouw team was de top te bedwingen langs de Lipkin-rotsen.
PVDM: Vanuit Kamp II probeerden we door te stoten naar Kamp III en de top, maar we werden geplaagd door zeer slecht weer. Bijkomend feit was dat de hogerliggende gletscher in slechte conditie verkeerde: er waren zeer veel spleten en dat maakte de route tot een ondoordringbaar doolhof.
2 klimmers wilden toch doorgaan naar Kamp III en de top, maar het gure weer en de conditie van de berg deed hen ook rechtsomkeer maken.

BCN: Julie kwamen terug aan in Kamp I. Hoe was het moreel van de klimmers?
PVDM: De klimmers op de Razdelnaya-route hadden ongeveer dezelfde problemen als ons gekend. Bij onze aankomst in Kamp 1, waren 7 expeditieleden al naar het basiskamp afgedaald om dan naar huis te gaan.
Wij waren sterk ontmoedigd door onze mislukte toppoging: constante wind, mist en sneeuw spelen sterk in op het gemoed van een klimmer. Komt daarbij nog dat de berg zeer imposant is: de Pik Lenin is een majestueuze berg. Als je er vanuit het dal naar kijkt, zou je denken dat hij gemakkelijk te beklimmen is, maar in de praktijk is het een ijsreus die veel wilskracht en uithoudingsvermogen vraagt om erop te klimmen.

BCN: In Kamp I kregen julie echter nieuws te horen dat de aanzet gaf om terug de berg op te gaan.
PVDM: Marc Van de Walle was vanop de Razdelnaya-route naar kamp I afgedaald en hij moedigde ons aan om langs die route nog een toppoging te ondernemen. Het weer was immers verbeterd.
Langs de radio kregen we dan ook nog slecht nieuws te horen: enkele klimmers hogerop de route zouden zeer binnenkort in problemen komen. Bijna al hun voedsel was verdwenen: hetzij geroofd door vogels of gestolen door Russische klimmers.
Dit was de ultieme impuls om terug omhoog te gaan: we namen extra voedsel voor de andere klimmers mee in de rugzak, de touwen lieten we achter om gewicht te besparen.

BCN: Julie klim gebeurde naar het schijnt in sneltreintempo?
PVDM: Dat was ook nodig voor de andere expeditieleden in Kamp III: wij waren op weg met hun nieuwe voedselvoorraad.
We klommen in alpiene stijl, in twee dagen van Kamp I naar Kamp III. Zo hoog was ikzelf nog niet op de berg geweest. Die dag, op 6 augustus, hoorden we het goede nieuws dat Marc Beliën om 16.00 uur op de top stond en dat gaf ons nog meer moed om zelf ook naar de top te klimmen.
Rita Mocquet en Dirk Van Zundert bevonden zich ook nog boven ons: zij waren tot op een hoogte van 6700 m. geweest, maar ze waren te vermoeid door het voedseltekort en moesten rechtsomkeer maken. Zij kwamen alledrie veilig terug in Kamp III.

BCN: De volgende dag zou julie topdag moeten worden?
PVDM: Om 4.00 uur vertrokken Bert De Boeck, Patrick Steenput en ikzelf voor onze toppoging. Het weer was schitterend: in de voorbije weken was het nog nooit zo mooi geweest.
Om 14.00 uur bereikte ons trio de top van de Pik Lenin en stuurden we onze overwinningskreten over de radio richting basiskamp.

BCN: De top van een berg bereiken is één zaak, er terug af geraken is ook niet onbelangrijk.
PVDM: Dat was vanaf dat moment onze grootste zorg. Voor mijn eigen gezondheid was het nodig dat ik zo snel mogelijk Kamp IV (6800 m.) kon bereiken, dat speciaal voor de terugkeer van de top was voorzien.
Op de top vertoonde ik de beginselen van hersenoedeem en het kwam er dus op aan zo snel mogelijk af te dalen, wat niet zo evident was: de top van de Pik Lenin wordt voorafgegaan door lange zachtglooiende hellingen.
Iedereen was dan ook opgelucht toen we Kamp IV bereikten. Dankzij een kalme nacht hebben we daar dan van een goede nachtrust genoten, maar toen we wakker werden, bleken we ingesloten te zijn door een sneeuwstrorm.

BCN: Waren julie de enigen in Kamp IV?
PVDM: In totaal zaten we met zo'n 15 klimmers geblokkeerd. De toestand was netelig: de voedselvoorraad was maar klein en ik moest snel nog meer kunnen afdalen om mijn hersenoeudeem niet uit de hand te laten lopen.
Overwacht kwam er dan toch een opklaring opzetten en konden we verder afdalen naar Kamp III. Er was ondertussen mist opgekomen, maar de route naar beneden verliep langs een graat en we konden de weg dan ook vrij gemakkelijk vinden. We waren pas om 19.30 uur in Kamp III.

BCN: De volgende ochtend daalden julie af naar Kamp I, maar het avontuur was nog niet helemaal voorbij.
PVDM: De tocht van Kamp I naar het basiskamp verliep langs een vlakke gletscher met nogal wat spleten. Met mijn zware rugzak wou ik niet altijd over die spleten springen en zocht dan een sneeuwbrug om over te wandelen.
Het ging serieus mis, toen ik door één van die sneeuwbruggen zakte en met mijn borst en rugzak, vier meter lager kwam vast te zitten. Mijn twee collega's waren al een eindje verder, maar door te roepen, kon ik hun aandacht nog trekken en hebben ze mij uit de spleet geholpen.

BCN: De expeditie is geslaagd, vier klimmers op de top en iedereen veilig thuis. Jij hebt al op de top van twee van de seven summits gestaan: heb je plannen om door te gaan met hoogteklimmen?
PVDM: Voorlopig laat ik de verre bestemmingen opzij liggen: ik ga me terug toespitsen op mijn vorige liefde (de Alpen). Maar dat sluit natuurlijk niet uit dat ik over enkele jaren mijn donsparka terug aantrek.