Climb 2003

Seniors

De splitsing van het Belgisch Kampioenschap Moeilijkheid in twee competitieweekends is een goede zaak gebleken voor deelnemers en organisatie. Twee weken terug werd het een gezellige wedstrijd met 68 jongeren, afgelopen weekend daagden 24 klimmers op voor het seniorenkampioenschap.
Met verminderde stress voor de organisatie en vooral een vlotter verloop van de wedstrijd en dat niet alleen dankzij de ietwat lage opkomst van de klimmers. Routes van Michel de Vogel, Peter Taeymans en Bert Van Lint kwamen hun beloftes na. De uitgezette lijnen boden meer dan voldoende moeilijkheid, spanning, kijkgenot en zelfs meer dan een tikkeltje frustratie bij sommige aspirant titelhouders.

Dames

Vier dames op het appèl, geen Muriel noch Kim, maar wel zusjes Graftiaux in een favorietenrol. Alix en Chloé voldeden aan de verwachtingen, één van hen zou de overwinning binnenhalen, de vraag was enkel wie?
Vergeten we echter de andere klimsters niet: Dorien Schampaert, net oud genoeg om aan het BK te mogen deelnemen, verdedigde de plaatselijke kleuren niet onverdienstelijk. In de finaleroute verraste ze ons aangenaam met haar goede prestatie. Vanessa Leroy blijkt de laatste jaren enkel nog voor het BK buiten te komen, tussentijds wel eens geplaagd door blessures en de studieverplichtingen. Ze liet zich wél van haar beste kant zien en strandde in de golven van de overhang.

De nodige spanning heerste wanneer Alix lang twijfelde bij de jetté in de uitklim van de blauwe 7b(+) finaleroute. Een haalbare beweging, bewees Chloé even later. Hopelijk draait Muriel Sarkany nog enkele jaren mee in het internationale curcuit. We zijn echt benieuwd wie de confrontatie zou winnen...

Heren

Meer deelnemers, meer sensatie en ook frustratie bij de heren. De halve finale-route, een groene 7c op het minder overhangend gedeelte van de wand, was lekker hard van in het begin en werd er zeker niet eenvoudiger op. Ook het inpikken van het touw was soms al een prestatie op zich. Ideaal geschikt om een ultieme selectie te maken tussen de mindere goden en de échte Belgische top, voor zover deze volledig aanwezig was.
Halfweg de route was een ogenschijnlijk zeer verre dubbele beweging met de rechterhand ingebouwd. Als eerste klom Florian Castagne er voorbij en bewees dadelijk dat het helemaal geen lengtepas was: met inzicht en het nodige cool was die zelfs statisch te trekken.
Na hem passeerden de meeste klimmers deze eerste crux, behalve een ongelukkige Didier Mottard, die sinds vorig jaar terug aan de competities deelneemt en hier door zijn onstuimigheid geveld werd.

10 plaatsen voor de finale maar toch 12 finalisten. Bij een strikte toepassing van het reglement is dit een richtgetal en ingeval ex-aequo wordt het dichtsbijzijnde aantal genomen, wat zou neerkomen op 9 finalisten. Omdat het tijdschema het toeliet, werden drie klimmers opgevist die op de crux, zo rond greep 16, vielen. Van hen wist enkel Jan Geerts zijn resultaat nog te verbeteren, een mooie achtste plaats.

Knap geklommen, wel met hier en daar een tikkeltje geluk, door Eric Berthe in de finale maar niet genoeg om een podiumplaats te veroveren. Deze werden ingenomen door de drie superfavorieten. Eigenlijk waren het er vier, maar Jonathan Thomas kon zijn ontgoocheling van de afgelopen BCC-finale niet wraken en viel veel te vroeg uit de finaleroute.

Suspens ten top wanneer Marius Oniga en Jérôme Abraham vallen op schijnbaar dezelfde plaats en het wachten wordt op de prestatie van Nicolas Favresse, tweevoudig nationaal kampioen. Zijn resultaat kennen we al, Nicolas geraakt verder en mag voor de derde maal op rij de titel op zijn naam schrijven.

Geert

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren