Climb 2004

Eén minuut stilte is een vreemde manier om een nationaal kampioenschap aan te vatten. Deze editie van het Belgisch Kampioenschap werd ingeleid door een moment van stilte ter nagedachtenis van Pierre Jonkers. De begrafenis van Pierre, die dezelfde voormiddag plaatsvond, verklaarde ook de bijna voltallige afwezigheid van de nationale militaire ploeg.

De vernieuwde hoofdwand van Altitude CCM (Braine L'Alleud) moest vandaag uitmaken of Nicolas Favresse voor de vierde keer met de titel aan de haal mocht gaan.
Niet alleen de wand, maar ook de sporthal leent zich perfect voor de organisatie van het kampioenschap: plaats zat voor honderden toeschouwers, al waren er dat vandaag zo'n 150, toch 30 keer meer (paardekop niet bijgerekend) dan een BCC manche die er in 1999 plaatsvond. Eindelijk, wedstrijden zijn er niet alleen meer voor de klimmers!

De uitgezette klimroutes waren van de hand van Jean-François Tintin Cloots en Alexis Mikolajczak. Aan de lengte van de routes te zien, waren zij blijkbaar goed op de hoogte van menu (lees:trainingschema) van onze toppers: voor de dames een zeemzoete rood-zwart gespikkelde 7a op een bedje van vertikale reglettes en aplats, gevolgd door een 7b geflambeerd met blauwe bakken.
De heren kregen in de selecties diezelfde 7b-route te verteren, maar dan als voorgerecht; deze werd in vlot tempo van tafel geveegd door de meeste klimmers, die zich daarna gretig op een oranje 7c (pompoensoep?) stortten.

De selectieroutes leverden weinig, eerder geen, verrassingen op. 16 Belgen en 4 klimmers uit onze buurlanden die we intussen al bijna als landgenoten beschouwen, mochten aanschuiven voor de hoofdschotel, een zeer conti 8a-route die de wand van links naar rechts doorkruiste middels een spectaculaire no-hands-rest.
Bij de dames evenmin schokkende resultaten, al mochten hier slechts vijf klimsters naar de finale.

Hetzelfde gevoel dat ik tijdens de selecties ervoer, kwam terug boven: neen, geen hongergevoel, maar wél dat de routebouwers blijkbaar hoopten op een superfinale, sterker nog, ze leken erop aangestuurd hebben. Alexis heeft dan wel groot gelijk dat een wedstrijd voor de klimmers bevredigend en voor het publiek aantrekkelijk moet zijn, maar 9 superfinalisten was toch wat veel! Misschien moet de finaleroute volgend jaar maar op 8a+ gekwoteerd worden.

Het dessert dan maar, 8b en, ó verbazing, niet ontzettend lang maar wel uiterst krachtig. Wie nog het minste jus in de armen had, viel in het dak in een pas waarbij lichaamsspanning duidelijk nodig was. 4 Belgen geraakten er voorbij: Fré Van Driessche (welcome back) zette een puike prestatie neer en klom zowaar voorbij Jérome Abraham, thuisklimmer en één van de gedoodverfde kanshebbers op de overwinning.

Nadat Nicolas Favresse blijkbaar zeer fris de route uittopte, deed Jonathan Thomas nog even de harten omslaan door pas op de rechterkant van de uitklim uit de route te vallen, toppen was hem anders ook wel gegund. Nog even meegeven dat ook noorderbuur Jorg Verhoeven de 8b-superfinale topte.

Ook de dames gaven een superfinale ten beste: Mathilde Brumagne en Chloé Graftiaux komen de 7c-finaleroute glansrijk uit en mochten zich daarna in de 8a-route wagen, waar wél de evidente rustpas uitgedraaid was. Het werd zelfs bloedstollend toen Chloé op dezelfde plaats als Mathilde in de problemen dreigde te komen. Gelukkig voor haar gebruikte ze nog de laatste (?) krachten om een volgende greep te tikken.
Voor Chloé is dit een driedubbelslag: dit jaar is ze kampioene bij de Junioren, Senioren en in het boulderen!

Volgend jaar graag eenzelfde recept, maar met iets pittiger basisingrediënten ;-)

Geert

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren