Grenzen

Over wedstrijden en emoties...

In 2009 zullen het Bleau Climbing Team, Klimzaal Blok en Klimclub Hungaria voor het derde jaar op rij een 120-tal jonge enthousiastelingen en hun achterban op de drie manches van het JeugdBoulderCircuit ontvangen.

Tijdens de voorgaande edities werd al vaker duidelijk dat klimmen voor velen geen doordeweekse hobby meer is, maar een pure passie. De honger bleek zeer groot te zijn, en het technisch niveau mocht gezien worden. Ondanks de magnesiumwolken was er op geen enkel moment zuurstof tekort, want deze jongens en meisjes ademen als het ware klimmen. De ernst en het plezier waarmee er geklommen wordt, maken duidelijk dat velen dromen van een toekomst waarin hun favoriete sport een levensstijl kan worden. Het is hen gegund.

Elk jaar opnieuw moeten we als organisator vaststellen dat we hier en daar nog een aantal steken laten vallen. Op organisatorisch vlak pogen we echter te leren uit die fouten, en bij elke nieuwe editie proberen we enkele praktische wijzigingen door te voeren om zo naar een steeds optimaler wedstrijdgebeuren te streven.

Een heikel punt dat altijd en overal terugkomt is de arbitrage. Scheidsrechterlijke beslissingen worden elk weekend in vele sporttakken met argusogen gevolgd, en in de klimsport is dit niet anders. Menig resultaat wordt ter discussie gesteld. En toegegeven, ook onze arbitrageteams kunnen al eens een foutje maken. Aan diegenen die tijdens een van de voorgaande wedstrijden terecht benadeeld werden, bieden we hierbij onze excuses aan. Toch kunnen we niet garanderen dat we in de toekomst geen fouten meer zullen maken. Een belofte die trouwens weinig scheidsrechters uit allerlei sporttakken zullen maken. Wat we wel beloven, is dat we streven naar het ideaal en dat we onze taak op een objectieve en integere manier trachten te vervullen.

Onze sport wordt door klimmers, trainers, toeschouwers en ouders van zeer nabij en intens beleefd. Alle betrokkenen worden ondergedompeld in een bad van emoties gaande van vreugde, frustratie, verdriet tot zelfs angst. Als resultaat van dit breed scala van emoties nemen we lichamelijke reacties waar, verbaal en /of fysiek. Klimmers brullen bij het vastgrijpen van de laatste greep, ze vloeken, schreeuwen en tieren en worden af en toe zelfs overmand door tranen…van vreugde of verdriet.

Wanneer emoties fel oplaaien, balanceren we af en toe op de grens van het aanvaardbare. Eigen aan een passionele sportbeleving is dat die emoties gedeeld worden met de tegenstrever, de trainer en de aanwezige supporters. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de toeschouwers, de trainers en de ouders die het gebeuren van heel dicht bij volgen, ook meegezogen worden in dat bad van emoties. We waren al vaak getuige van een enthousiaste en motiverende aanhang. Toch wordt deze positieve sfeer soms overschaduwd door verbale uitingen die op de dunne scheidingslijn van het aanvaarbare balanceren. Ook achteraf blijken er soms geruchten te circuleren, soms gebaseerd op ware feiten, maar zo goed als altijd de realiteit grotesk vervormend.

Hierbij willen we een oproep doen voor meer ‘terughoudendheid’. We moeten ons ten alle tijde bewust zijn van onze rol als coach, begeleider of ouder. Dit impliceert dat we een voorbeeldfunctie hebben en we ons ervan bewust moeten zijn dat we deze jongeren beïnvloeden. Het doel van de organisatie van het JeugdBoulderCircuit blijft nog steeds de fun-beleving van de jongeren. Wij willen hen in eerste instantie een toffe dag bezorgen waarin ze zich met een hoop leeftijdsgenoten, over de (taal)grenzen heen, kunnen uitleven. Het wedstrijdaspect is een extra dimensie die echter de ware spirit van het klimmen in groep niet mag overstemmen of corrumperen. De sfeer in een klimzaal tijdens een wedstrijd is in niets te vergelijken met de vijandelijkheden tussen de verschillende supportersclans die al te vaak de sfeer in voetbalstadions verzieken. Wij zouden dat ook graag zo houden, en moedigen de sportieve spirit maar wat graag aan. Niets is mooier dan twee concurrenten voor elkaar te zien supporteren in een moeilijke route, ook al gaat het om de podiumplaatsen. Deze uitzonderlijke sfeer is net de kracht van onze sport.

Laat ons verder samenwerken aan het creëren van een positieve omgeving waarin deze jongeren hun favoriete sport kunnen uitoefenen. Laat ons hen de schoonheid van het klimmen en van het sportieve gebeuren er omheen meegeven zodat zij ons op hun beurt kunnen beïnvloeden en inspireren door de ambiance en de spelvreugde die ze tentoonspreiden.

Tot slot nog een noot uit het verleden, uittreksel van het werk van Thierry Vervoort over Filosofie - het plezier van het denken van Robert C. Solomon:

“Solomon beschouwt passies als typisch duurzaam en zeer intens: de (esthetische) mens is helemaal niet overgeleverd aan de grillen van het moment. Meer nog, hij schrijft dat de deugd niet iets is wat deel uitmaakt van het karakter van iemand. Deugd komt met name tot stand door interactie met andere mensen en met de omgeving, er is sprake van een intersubjectiviteit. De schrijver definieert de deugden ook als passies maar geeft ook aan dat niet elke passie of emotie steeds een deugd is. Hij bestempelt de collectieve emotie (massahysterie in oorlog of in het sportstadion) als gevaarlijk.”

In naam van de volledige organisatie van het JeugdBoulderCircuit 2009
Tijl

De site van het Jeugdbouldercircuit

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren