Ready, Attention ... Start

Ervaringen van een internationale scheidsrechter

Om een antwoord te geven op de vraag hoe het allemaal begon, zijn er geen ingewikkelde Big-Bang theorieën nodig, doch enkel het antwoord ?ja? op een al even simpele vraag.

Anderhalve maand later (maart 2005) lopen we door het donkere Imst en bewijzen dat zowat alles beklimbaar is, zolang de plaatselijke Polizei niet voorbijrijdt natuurlijk. De volgende morgen zitten we met 26 ambitieuze nationale scheidsrechters uit meer dan 10 landen in een veel te klein vergaderzaaltje van de klimzaal te Imst (in de klimzaal zou niet echt productief geweest zijn) en gaat al onze aandacht uit naar de kleine lettertjes en verborgen bewoordingen van het internationale klimreglement.

Wat volgt is een 4-daagse vraag- en antwoordsessie over lead, boulder en speed met demonstratie van ?The Device? door niemand minder dan de Rus Alexander Piratinski, ?You know, speed is the future?, yeah right. Na het obligate examen dat eens te meer tot verhitte discussies leidt en een onvermijdelijke 1-aprilgrap waar we allen met open ogen inlopen (jaja, ook Zweden kennen 1 april, in tegenstelling tot onze vrienden uit het oude Oostblok), is het tijd voor een dagje ?ontspanning? op de Oostenrijkse skipistes. Enkele tientallen vallen (inclusief salto?s en een innige omhelzing met een rotswand) en de vele bezorgde blikken van Steven en Gwendolyn later zijn de gevolgen goed te voelen. Wat wil je, na zes jaar zonder skilatten.

Omdat theorie alleen niet volstaat, werd in april 2005 met de Worldcup in Puurs ook het praktische gedeelte aangevat. Het klinkt misschien heel bizar, maar van deze eerste stage is er maar één iets dat me echt bijgebleven is: het applaus voor de laatste klimmer, niet om het applaus, maar wel om het stilletjes wegebben ervan bij het verlaten van de zaal om de resultaten te verwerken, iets onwezenlijk, wetende dat ik 1 jaar eerder zelf in mijn handjes zat te klappen.

Na deze thuismatch, was het tijd om naar verdere oorden te trekken. Begin juni 2005 stond er een ritje naar het Italiaanse Fiera op het programma. Ondanks de organisatie die op zijn Italiaans was (domani domani, weet je wel), komt alles toch op z?n pootjes terecht, tot een nachtelijke stroompanne van enkele seconden er voor zorgt dat alles echt in het honderd loopt. Enkele opmerkelijke figuren? Jérôme Meyer: boulder bekijken, vestje uit, hoed af, toppen, hoed op, vestje aan, rusten. Emilie Abgrall: pittige, maar heel vriendelijke en opgewekte jongedame die zich bij een mislukte poging heel erg kwaad maakt op zichzelf om daarna naar de boulder te stappen en deze in een razende vaart te toppen. In Frankrijk ook gekend onder de naam ?Mademoiselle dernière minute? voor haar tops als het er om spant.

Alsof één stroompanne nog niet genoeg is, is het amper een week later weer van dat in Zurich. Een warmteonweer zorgt er voor dat Muriel Sarkany plots in het halfduister aan het klimmen is. Gelukkig is Muriel niet bang in het donker en klimt ze als het licht terug aanspringt, vastberaden verder. In Zurich wordt na afloop ook het effect van doping op de klimprestaties met een praktijkvoorbeeld toegelicht: na zijn overwinning, die uitgebreid met champagne gevierd wordt, kruipt thuisklimmer en winnaar Cedric Lachat terug in de finaleroute en topt deze met sprekend gemak. Al kan de voorafgaandelijk kus van het vriendinnetje er ook voor iets tussen zitten ?

Een paar weken later staan alle klimmers paraat in Chamonix voor een prachtige wedstrijd in een moeilijk te evenaren decor. Nadat Chloé Graftiaux even snel de Open Jeunes de Chamonix wint (nogmaals bedankt Chloé voor de verwonderde blikken van de Fransen), is het tijd voor de internationale kleppers. Dat Chamonix gelijk staat aan spektakel, wordt tot tweemaal toe bewezen. In de snelheidswedstrijd schieten de Russen op de tonen van de intro van Eye of the Tiger en de woorden Ready ? Attention ? Go als een Soyuz-raket de lucht tot groot jolijt van de meegereisde Alexander Piratinski (voor Russen is Speed superieur ten opzichte van het moeilijkheidsklimmen) en de duizenden uit de bergen afgezakte klimmers die dit spektakel niet willen missen. Op 13 juli is het tijd voor de finale in het moeilijkheidsklimmen. Alexandre Chabot topt de finaleroute net buiten tijd (onhoorbaar door de duizenden joelende toeschouwers) en barst in tranen uit, maar wordt samen met Paxti Usobiaga doorverwezen naar de superfinale. Voor Fransen geen Quatorze Juillet zonder vuurwerk en dus krijgen zowat 5.000 toeschouwers een prachtig lichtspel te zien terwijl de routebouwers naarstig de finaleroute van de vrouwen verbouwen en Alexandre zijn tranen wegveegt. Een half uurtje later betreden de twee terug het ondertussen met kruitdampen omgeven strijdperk en rijft Chabot de overwinning binnen in ?zijn? Chamonix.

Na een lange stop is het in april 2006 aan Puurs om de eerste lead-wedstrijd van het seizoen te organiseren. Het wordt weerom een knappe wedstrijd, deze maal vanuit de nok van de klimzaal en gespreksonderwerpen genoeg met het ondertussen beruchte blauwe kruis voor Muriel, David Lama en Charlotte Durif, twee 15-jarigen die sommige grote jongens en meisjes schaamrood op de wangen bezorgen, Chloé die knap haar mannetje of beter vrouwtje staat de finale en de fijne vingertjes van Natalija Gross?

De afronding van mijn opleiding tot internationaal scheidsrechter vond eind juni 2006 plaats in het Oostenrijkse Hall nabij Innsbruck. Een op het eerste zicht heel normale boulderwedstrijd, ware het niet dat de nieuwe Oostenrijkse trots David Lama mee moet doen. Totaal ongemotiveerd speelt hij wat in de eerste vijf boulders (slechts één top) om pas in boulder nummer zes het beste van zichzelf naar boven te laten komen. Onder luide aanmoedigingen houdt hij de jeté-start in de 16de poging en topt de boulder met slechts 2 seconden op overschot. In de halve finale en finale toont hij dat mits motivatie alles mogelijk is. Hij wint bij zijn eerste deelname een boulder worldcup, nota bene voor eigen volk. Andere bezienswaardigheden in Hall? Chloé Graftiaux die weerom een finale klimt alsook de nieuwste sponsors van Gérôme Pouvreau (geruchten beweren dat hij uitbetaald wordt in natura).

Velen zullen zich nu ongetwijfeld afvragen of er geen wilde verhalen te vertellen zijn over de verschillende worldcupparty?s. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat na twee dagen wedstrijd het verlangen naar een goed glas en een bed groot is, maar topklimmers weten wel een pintje te verzetten na de wedstrijd en ze zijn bijna allemaal steevast op de dansvloer te vinden. Ten bewijze hiervan verwijs ik jullie door naar de website van Tomas Mrazek waar een mooie selectie van foto?s te vinden is (zelfs de ogenschijnlijk timide David Lama wordt na een paar pinten een echte losbol).

Om een antwoord te geven op de vraag hoe het allemaal zal eindigden, zijn er geen ingewikkelde Black Holes theorieën nodig, doch enkel het antwoord ?Vraag dat binnen 5 of 10 jaar nog maar eens?.

Lieven

 

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren