Topo Fontainebleau

Vorige week hoorde je de rotsen al klagen Le nouveau topo est arrivé

Het moedermassief aller bouldermassieven geeft jaar na jaar altijd weer een stukje van zichzelf bloot. De laatste jaren is het bijna een traditie geworden. Er kan geen winter voorbijgaan of er komt wel weer een nieuwe topo bij. Het was echter lang wachten voor een topo voor doorwinterde boulderaars.  Hij is er: een topo voor would-be-bleausard geschreven door Nederlandse would-be-bleausards: 7 + 8 1115 straight ups in Fontainebleau.

Mijn eerste impressie bij het in handen krijgen van de topo was leuk. Het mooiste bouldermassief ter wereld verdient ook de mooiste topo ter wereld. Het is een prachtige boulderportfolio geworden. Niet te groot en goed ingepakt in een dik plastiek omhulsel en heel sterk ingebonden. Goed gezien, want we allen weten hoe vlug een dergelijk werkinstrument slijten kan.

Ook naar handigheid goed doordacht. Op de linkerzijde vind je steeds een overzichtelijk plan waarvan je op de rechterzijde per nummer een beschrijving terugvindt.
Geen gepruts meer met pagina?s omdraaien en draaien om te kunnen switchen tussen tekst en plan. Heel praktisch in gebruik.

Op de plannetjes heeft men eraan gedacht om de wandelpaadjes, wegen en wegnamen en af en toe een afstand te vermelden, alsook de routenummers van een parcours dat in de buurt ligt. Want zonder echte referentie zoek je jezelf te pletter zonder echt zeker te zijn. Hier en daar krijgen centrale oases tussen blokken een naam mee, wat een leuk extraatje is en beschrijvingen makkelijker zal maken.

Op de rechterzijde vind je naast de routenamen het niveau en eventueel een gecorrigeerd niveau terug. Zo weet je vlot of iets in zijn niveau moeilijk of makkelijk is. Maar onthoud echter: Les goûts et les couleurs on se disputent pas. Verder ook de naam van diegene die de blok opende en eventueel het jaartal.

Handig en vernieuwend zijn de beschrijvingen en de typerende kenmerken. Onder typerende kenmerken vind je bvb: Wall, overhang, dyno, slab, slopers, pilar, roof, edges, prow e.a. 
Dit kan typerend zijn voor de gehele route en/of de crux. Onder de verklaringen mag je een korte beschrijving van de route verwachten bvb; start with pocket, finish left with sharp edge.

Achteraan de topo zijn de grote overzichtskaarten te vinden. Deze zijn mooi en overzichtelijk, van een groot overzicht tot een relatief goede detailkaart.
Hieraan is blijkbaar veel aandacht besteed. Deze maken het volledig overbodig dat je ooit nog een stafkaart van het gebied kopen moet.
Iets niet vinden en verloren lopen is er dus niet meer bij. Dit geheel wordt opgefleurd met tientallen mooie zwart-wit foto?s om je nog meer te doen afzien als je er thuis zit in te bladeren of gewoon als mentale voorbereiding.

Zoals nobody?s perfect is, geldt hier ook nothing ?s perfect.  Het belangrijkste criterium in mijn ogen voor een topo is zijn bruikbaarheid als een werkinstrument. 

Naast de gewone boulders zijn de traversées ook niet weg te denken uit Fontainebleau. Een onbegrijpelijke keuze dat deze moeten wijken voor de lay-out en de foto?s. Er staat bij mijn weten niet 1 traversée in vermeld. Zelfs niet de echte klassiekers, wat echt wel een zware tekortkoming is. Dit zullen we dus maar zelf moeten aanpassen.
Maar ook dit zal moeilijk gaan. De artistieke lay-out zorgt ervoor dat er slechts weinig ruimte overblijft voor aanpassingen op lange termijn. In een periode waar de zware boulders exponentieel zullen beginnen stijgen alweer een rare keuze. Hij zal dus snel volgeschreven zijn.

Om een echt goede topo te zijn, lijken me de papierkeuze en het model me echter ook niet goed. Het is een liggend model geworden met een heel licht papier. Een liggend model heeft het nadeel dat de pagina?s vlugger zullen opkrullen door het veelvuldig opkrullen in je rugzak. Echt stevig is hij dus niet. Zeker door het gebruik van het lichte papier en een zachte kaft.  Door een ruwer papier te gebruiken voor de artistieke waarde, zal hij daarenbovenop nog rapper slijten en vooral zwart worden. Bij klimmen en zeker bij boulderen zien handen heel snel zwart. Net daarom dat men de laatste jaren in topo?s met een glanzend papier werkt.  Echt duurzaam lijkt hij me niet. Enkele rare keuzes die ik enkel commercieel verklaren kan of gewoon over het hoofd heb gezien. Een staand model, liggend afgedrukt op een sterker papier, lijken me een betere keuze. 

Een zwart-wit topo oogt heel mooi, maar je laat jezelf weinig kans in contrastvorming. Zo wordt heel veel gebruik gemaakt van grijstinten. Zo worden op de mappen de blokken mooi zwart afgedrukt, maar de paadjes in heel dunne lichtgrijze stippel- en volle lijnen. Wat hun effect dan alweer veel vermindert. Ook de circuit-referentie-boulders zijn in ditzelfde grijs gedrukt. Dit komt het goed bedoelde overzicht helemaal niet ten goede. Met een aantal tegelijkertijd over iets discuteren, boulderen is daarom net zo sociaal, lijkt me niet te doen. Om dezelfde reden lijkt het lettertype me te klein.

Op de kaartjes ontbreekt op enkele cruciale plaatsen een goede afstandbeschrijving. Dit wordt dus nog altijd zoeken geblazen. Niet voor het zoeken, maar voor de massa mensen die aan de hand van de topo alweer los door het bos zullen lopen, met het gekende gevolg: erosie. Maar het is dan ook een topo voor gevorderden die het eigenlijk al horen weten te zijn en de regels kennen.

Verder zijn de routebeschrijvingen een heel goed idee maar in vele gevallen onvoldoende. Aan variantes en eliminantes is regelmatig te weinig aandacht besteed. Terwijl deze net bij moeilijke boulders zo gevarieerd zijn. Misschien wel ergens goed, zo blijven de discuties wel geanimeerd en blijven de would-be-ers verplicht het contact te houden met de echte bleausards of hebben we nog het gevoel dat we ook creatief kunnen zijn.
Een goede overzichtelijke index-tafel per deelgebied van bleau, zoals achteraan, had vooraan ook niet misstaan. 

Het laatste is een heel persoonlijke opmerking. Wat ik mis is een korte historische schets. Reeds in elke Bleau-topo besteedde men aandacht aan de geschiedenis van Bleau. Denken we maar aan de historie van de afgekapte grepen in 2001, evolutie in harder klimmen, e.a.

Wat er in de topo staat lijkt me volledig correct.  Hij is in zijn genre uniek qua lay-out en inhoud en indeling. Maar als echt goed werkinstrument vertoont hij mijn inziens cruciale tekortkomingen op duurzaamheid en gebruiksgemak. Het ontbreken van de travesées is een heel spijtige zaak. Zoals de meesten onmiddellijk opmerkten: ?Hij is mooi, voor in de boekenkast of op het toiletschap of het nachtkastje. Je kan er zalig in wegdromen.?

Pro	Contra
Inhoud
Ö        Overzichtelijke, gedetailleerde plannetjes!	Ö        Geen traversées?
Ö        Referentie boulders.	Ö        Niet veel ruimte voor aanpassing?
Ö        Goede, gedetailleerde overzichtskaarten!	Ö        Details lijken weg te vallen door een te lichte grijsdruk
Ö        Gecorrigeerd niveau.	Ö        Sommige handige of belangrijke details ontbreken
Ö        Typerende kenmerken per boulder!	Ö        Geen historie?
Ö        Korte beschrijving per boulder!
Lay-out
Ö        Vele foto?s!	Ö        Goede index vooraan ontbreekt?
Ö        Het geheel is overzichtelijk!
Ö        Plannetjes en uitleg op 1 pagina!
Ö        Goede index achteraan.
Duurzaamheid
Ö        Beschermingshoesje.	Ö        Dun liggend model?
Ö        Technisch goed ingebonden.	Ö        Dun, ruw papier?
	Ö        Geen stevige kaft?

 

Pieter

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren