Anak Verhoeven

Grote vrouwelijke belofte

1 juni 2011,

Twee weken geleden behaalde Anak Verhoeven voor een derde keer op rij goud op een internationale wedstrijd. Daarnaast klom deze vice-wereldkampioene van de B-categorie, geboren op 15 juli 1996, in de Paasvakantie haar eerste 8b, Abrège Nief in Saint-Léger du Ventoux. Met La Sportiva als sponsor kan ze, onder het goedkeurend oog van haar ouders, in uitstekende omstandigheden verder trainen in de Klimax. Wij vonden dat het dringend tijd werd voor een interview.

Belclimb: Hoe beleefde je de wedstrijd in Edinburgh, afgelopen weekend?

Anak: Over het algemeen verliep de wedstrijd zeer vlot en was ik niet echt zenuwachtig. De heenreis (stevig vertraagd door een weerspannig landingsstel nvdr) was vermoeiend en voelde vreemd aan. Hoewel we laat in het hotel waren had ik er de dag nadien niet al te veel last van. Ik kon er invliegen en had in feite ook geen keus.
De eerste route was een toffe, doenbare uitdaging doorheen de overhang. Het was een toffe starter die een goed gevoel achterliet. De tweede route was technisch en voelde riskanter aan. Vele platte grepen en evenwichtige passen maakten het niet gemakkelijk. Achteraf gezien voelde alles wel goed en tof.
Het allerplezantste aan het hele weekend was toch wel het terugzien met de buitenlandse klimsters. Elena Bonapace ontbrak dan wel, evenals andere Oostenrijkse meisjes die thuis verplichtingen hadden, maar ik zag toch veel vriendinnen terug.

Hoe verliep de finale?

We lazen de route zo goed als allemaal samen en iedereen was het er over eens dat het een zeer moeilijk leesbare route was. Het begin was al heel delicaat met grote, platte grepen. Gelukkig viel ik niet en hoewel ik al snel verzuurd was wou ik blijven doorbijten. Eenmaal die eerste passages gepasseerd ging het vlotter en ik viel uiteindelijk hoog in de route. Ik voelde onmiddellijk dat ik goed zat maar van winst was ik helemaal niet zeker. Er moesten immers nog twee meisjes na mij.

Na zilver op het WK in Edinburgh in september 2010 behaal je nu goud in dezelfde zaal, op een Europese wedstrijd. Hoe was het om terug in de zaal van het wereldkampioenschap te staan? Sta je daarbij stil?

Het was zeker leuk om terug te zijn en de zaal al te kennen. Maar het is toch weer een andere wedstrijd en dat wist ik wel. Ik stond er dan ook niet lang bij stil. Trouwens, om nu te zeggen dat ik uit het kennen van de zaal zoveel voordeel zou halen… Ik had evengoed in de eerste passen van de finaleroute kunnen vallen.

In de paasvakantie topte je je eerste 8b. Hoe verwacht of onverwacht was dit?

Ik wou heel graag een 8b doen en op de rotsen heb je het voordeel de route te kunnen uitwerken en opnieuw te kunnen proberen. Vooraf dacht ik ook wel 8b aan te kunnen maar dan is het nog steeds kwestie van die 8b te vinden die je ligt.
De route kozen we niet op voorhand. We hadden bijvoorbeeld wel op Charlotte Durif’s website gekeken welke routes zij al klom maar Abrège Nief stond er niet tussen. De zuidwanden waren me te warm, de noordwand te koud. Abrège Nief zelf lag oost en de setjes hingen er al in. Dat laatste helpt al zeker. De vele klimmers die dezelfde route probeerden hielpen mij door de moeilijke passages. Al de eerste dag probeerde ik de route en elke pas leek te lukken. Wat me nog het meest schrik aanjoeg was het technische eindstuk met setjes die echt ver uit elkaar staan. De tweede dag volgde al een zeer goede poging en was Muriel Sarkany van de partij.
Toen ik de route uiteindelijk topte was ik echt blij. Als je iets koopt bijvoorbeeld dan verslijt dat, deze prestatie kan me echter nooit meer afgenomen worden.

Je rijgt de hoogtepunten aan elkaar, zo blijkt. Wat staat er nog op je verlanglijstje? Waar droom je van?

Op de rotsen hoop ik zeker nog 8b’s te toppen of zelfs beter. Belangrijkste is echter dat het tof blijft. Op wedstrijden kijk ik toch zo’n beetje uit naar het Wereldkampioenschap in Imst, eind augustus. Trouwens, in Kalymnos zou ik heel graag eens gaan klimmen.

Velen zien enkel de resultaten en niet wat er achter de schermen gebeurt. Hoe leef/train je hier allemaal voor?

Ik train 3 keer per week in Klimax en soms ook nog een keer thuis in ons boulderhok, dat ook het nest is van onze poes ‘Poeshpoe’ als ze kleintjes heeft. Na het internationaal seizoen nam ik in december wel wat rust. Ik klom nog wel maar eerder rustige routes. Verder train ik het hele jaar door. Daarbij is het vooral belangrijk dat het allemaal tof moet blijven, zowel de opwarming als de training. In feite klim ik gewoon, wel moeilijke routes, maar het moet altijd al klimmende zijn. Zo staat er ook geen krachttraining op mijn programma. Papa denkt na over wat goed voor me is en waaraan ik moet werken en zegt me wat ik moet doen. Ik denk er allemaal niet zoveel bij na, klim gewoon en amuseer me al klimmende.
Sinds dit schooljaar volg ik ook huisonderwijs om meer tijd te hebben. Begin 2010 was echt zwaar. Bijvoorbeeld de eerste wedstrijd, in Imst, ging door begin juni in een normaal weekend. Op maandag weer in de schoolbanken zitten, voor een examen, met niemand die kon vatten wat ik in het weekend had beleefd kwam best hard aan. Nu leg ik 2 à 3 vakken van de volledige 2e graad tegelijk af en dat maakt het me in feite makkelijker. Je kan je beter op de vakken concentreren, je hebt een beter overzicht over wat je al leerde en wat er nog moet komen en de samenhang is al snel duidelijker.

Waarom het sportklimmen en niet een andere sport?

Ik heb nooit een andere sport beoefend. Het had best gekund dat ik het klimmen met papa en mama niet leuk had gevonden maar ik ben erin gerold en vond het tof. Nu blijk ik het ook nog eens goed te kunnen… Verschillende zaken maken het klimmen net zo leuk. Bijvoorbeeld de variatie. Er zijn sporten waarin je vaak dezelfde bewegingen moet doen. Als je klimt kom je altijd iets nieuws tegen, doe je continu ontdekkingen, moet je uitvinden en grenzen verleggen. Je gebruikt ook je volledige lichaam en het is steeds een uitdaging. De combinatie met het denkwerk, het gebruiken van je hoofd, maakt het intens.
Wat ik ook tof vind, is dat je zowel binnen als buiten kan klimmen. Je hoeft in de zomer niet binnen te zitten. Je kan op vakantie nog steeds je sport beoefenen en tegelijkertijd op zeer mooie en unieke plaatsen komen.

We wensen Anak een deugddoende zomer aan de rotsen en succes op de wedstrijden in de maand augustus!

Tijl

De website van Anak Verhoeven

(0)

Drukken