Chloé Graftiaux in haar blootje

Geboren om te klimmen!

12 augustus 2010,

22/08/2010: We werden net op de hoogte gesteld van het tragische overlijden van Chloé Graftiaux in de Alpen waar ze ten val kwam bij de afdaling van de Aiguille de Peuterey. We zijn met heel ons hart bij haar familie die ons nauw aan het hart ligt en die we ten volle onze steun willen betuigen.

Op de leeftijd van 23 jaar heeft Chloé Graftiaux al niet minder dan 12 jaar klimmen op haar actief staan. En stilgezeten heeft ze niet. Ze zette haar eerste stapjes aan de zijde van zus Alix toen ze amper 11 jaar was. Toen had niemand kunnen vermoeden dat ze tien later tot een van de meest veelzijdige Belgische klimsters zou uitgroeien.
Het is ondertussen al bijna onmogelijk geworden om het parcours dat Chloé afgelegd heeft te reconstrueren. Niet alleen heeft ze ondertussen al aan een bijzonder groot aantal wedstrijden deelgenomen, ze is er ook al in gelukt een aardig palmares op de rots bij elkaar te klimmen, zowel voor sportklimmen, lange routes, ijsklimmen en in de bergen. Ze is van alle markten thuis.
Als men alleen al naar het wedstrijdpalmares van de Naamse kijkt, dan zullen veel concurrentes al snel de blos op de wangen krijgen. Wereldkampioene bij de cadetten in 2002, meermaals Belgisch kampioen, zowel in difficulty als boulder, en sinds kort ook houder van een bronzen medaille van de Wereldbeker 2010 boulder.
Ook in het rotsklimmen geeft ze iedereen het nakijken met een twintigtal achtstegraadsroutes in 2010. Haar voorlopig beste prestatie leverde ze in juni 2009 in de Gorges du Tarn met Putain Putain, 8b+.
Vaak wijst polyvalent zijn er echter op dat het iemand niet lukt om echt uit te blinken in een enkele discipline; ze vatten veel verschillende dingen aan, maar lukken er niet in om hun projecten ook echt af te werken. Bij Chloé Graftiaux is het net omgekeerd. Ze leeft met volle teugen het leven van klimster, en probeert alles wat er voor haar voeten geworpen wordt, als het maar met klimmen te maken heeft. En dan nog eens met behoorlijk wat succes. Haar email verraadt al heel veel: born to climb. Geboren om te klimmen!

Belclimb: Weinig vrouwen, en zelfs mannen, slagen erin zo polyvalent te zijn als jij dat bent. Men zou gaan denken dat je er een aangeboren talent voor hebt, of is er een geheim recept dat aan de basis van je veelzijdigheid ligt?

Chloé: Ik denk dat er simpelweg maar een heel beperkt aantal mensen zijn die de kans krijgen om al die verschillende dingen te doen. Ofwel hebben ze niet de motivatie om zoveel dingen te combineren. Dat kan ook.
Wat mij betreft, ik leef voor mijn sport en mijn passie. Dus als je de tijd en de zin hebt om het te doen, waarom zou je het dan niet doen? Ik heb helemaal geen geheim recept. Het is enkel zo dat wanneer iets me aantrekt en ik de middelen heb om het te doen, dan zal ik het ook doen, en geef ik me voor de volle 100% procent.

Die passie heeft er voor gezorgd dat je ondertussen al 12 jaar van je leven klimmend hebt doorgebracht. Verveelt het nooit om telkens weer te moeten vertrekken naar de bergen? Om over heel de wereld trainingsprogramma's te volgen, of om de bol rond te vliegen om 2 uur een wedstrijd te klimmen, zonder te weten of de finale binnen handbereik ligt?

Ik geef wel toe dat het af en toe vermoeiend kan zijn om bijna elk weekend weg te gaan, opnieuw in te pakken, naar de luchthaven te gaan. Maar het is bijna een automatisme geworden ... Toch schep ik er elke keer weer heel veel plezier in om op reis te gaan. Het is bijna een drug geworden, ik kan het niet aan me voorbij laten gaan. Ik heb ook het gevoel dat ik iets mis als ik moet stoppen door een blessure of zoiets. Dus ja, je moet langs de ene kant wel een aantal opofferingen maken, maar langs de andere kant is het altijd de moeite waard, intens gelukkig word ik ervan.

Je kreeg onlangs een beurs van 10.000 Euro van de Belgische Stichting Roeping om naar eigen aanvoelen aan je projecten te spenderen. Heeft het je verbaasd dat zulke prestigieuze organisatie zich interesseert voor jou en een weinig gemediatiseerde sport?

Ik viel natuurlijk uit de lucht toen ik dit te horen kreeg, maar al bij al had ik niet aan mezelf mogen twijfelen, want ik had een voorgevoel! Ik was wel niet verwonderd dat het de aandacht trok want het is niet alledaags dat een meisje aan bergsport op hoog niveau doet, laat staan een BELGISCHE. Tegelijkertijd kennen maar heel weinig mensen het klim- en bergsportmilieu, maar het intrigeert hen wel.
Daarenboven is het hen in de eerste plaats te doen om een soort 'spirit', een ingesteldheid en overgave om zich volledig te geven. Of het nu over kunst gaat, mensen helpen, het nemen van risico's of trainen om iets te bereiken. Het gaat om het willen uitblinken. Leven voor je passie, daar gaat het voor hen om, en dat is net wat mij het meest gelukkig maakt.

Je statuur als topsporter van de Franse Gemeenschap gaat gepaard met een salaris dat deels afhankelijk is van de resultaten van de verschillende competities. Vind je, omdat er een hele grote verscheidenheid is binnen de klimsport, en sommige disciplines moeilijk in competities te meten zijn, dat de criteria aangepast en verruimd (rots, bergen, expeditie, andere) moeten worden?

Ik denk dat elk domein uit de klimsport totaal verschillend is en daardoor ook telkens voor zichzelf op zoek moet gaan naar de nodige sponsoring en financiële hulp. Het spreekt voor zich dat het makkelijker is iemand te beoordelen op het aantal overwinningen in de competitie dan wanneer men moet gaan kijken hoeveel 8c's of 9a's hij of zij geklommen heeft. Ik zeg niet dat het niet goed zou zijn, het zou zelfs schitterend zijn. Maar het is wel zo dat het niet te vergelijken valt.
Ik denk dat een sterke wedstrijdklimmer ook een sterke klimmers is, die ook op de rots zal presteren. Het omgekeerde hoeft echter niet waar te zijn; het kan zijn dat een klimmer die buiten de moeilijkste crux kan klimmen, niets waard is op competitie omdat er zoveel meer dingen meespelen. Een rotsklimmer kan buiten een route zoeken die hem ligt, er zoveel in werken als hij wil en de route dan toppen wanneer hij in de beste conditie is.
Een wedstrijdklimmer daarentegen wordt op competitie vaak geconfronteerd met een route of boulder die hem helemaal niet ligt. Je hebt geen foutenmarge, je moet sterk zijn in alle mogelijke klimstijlen en je mag geen zwakke punten hebben. Daarenboven sta je steeds in de belangstelling, spelen de stress en een groot aantal andere factoren ook een belangrijke rol.
Voor de bergen is het niet hetzelfde, er is geen competitie, zelfs al is men steeds op zoek naar een nieuwe top, een bepaalde route of een snelheidsrecord.

Binnenkort vertrek je met de GEAN (groupe excellence alpinisme national van de Club Alpin français) naar India om er de Bhagirathi III (6354m) te proberen te beklimmen. Het gaat om een expeditie die heel erg lijkt op die van het CAB-RCT. Waarom maak je daar nog geen deel van uit?

Omdat ze het me nog nooit gevraagd hebben! Om bij de Franse teams binnen te raken kan je je inschrijven voor een selectieprocedure. Die is heel gevarieerd, en gaat van een route op rots, tot drytoolen tot een schriftelijke test. Het CAB-RCT is een heel ander verhaal. Ik woon en leef ondertussen ook al vier jaar in Frankrijk, waardoor het ook al anders is natuurlijk. En, tegelijkertijd zou het misschien wat moeilijker zijn om in België even polyvalent te zijn.

In 2002 werd je Wereldkampioen bij de Cadetten nadat je getraind was door Christophe Depotter (nu coach van Mathilde Brumagne en Loïc Timmermans). Vandaag de dag heb echter geen trainer, maar je hebt nog nooit zulke sterke prestaties geleverd. Denk je dat er een specifieke periode is om een trainer te hebben?

Ja, ik denk dat je na voldoende jaren training en competities op een punt komt waarbij je jezelf voldoende kent om je eigen trainer te zijn. Bij mij was dat toch alleszins zo. Daar de jaren heen leer je jezelf door en door kennen, en dan weet je aan welke punten je moet sleutelen, wat je zwaktes zijn, wat je nodig hebt om te presteren ... Natuurlijk is het van tijd tot tijd bijzonder nodig om tips te krijgen van anderen. Soms heb je inderdaad iemand 'extern' nodig om je te beoordelen omdat je er zelf te dicht met je neus op zit. Dit geldt zeker ook bij een teleurstelling of een tegenslag, dan is het zeker goed om iemand te hebben waarmee je kan praten in plaats van alleen in een hoekje te gaan zitten.

Al meer dan 15 jaar draait het succes van de jonge Belgische klimmers op de inspanningen van de ouders die bereid zijn om heel Europa (soms het wereld) te doorkruizen om naar competities te gaan. Waar denk jij dat België te kort schiet bij het begeleiden en steunen van jonge kampioenen?

Ik herinner me dit van toen ik nog in het team zat. Ik weet natuurlijk niet of dat nu nog zo is. Maar, het is zeker en vast zo dat er klimmers en begeleiders nodig zijn die fier zijn om België te mogen representeren, en dat we een sterk team vormen! Er mag natuurlijk wat rivaliteit zijn binnen een team, man, maar men moet ook tevreden kunnen zijn wanneer iemand anders binnen het team met de overwinning gaat lopen.
Maar, inderdaad, het ontbreekt België aan een gedegen kader, en wanneer de ouders vervangen zouden worden door een echte coach en een kinesist die mee op verplaatsing gaat zou dat al een hele vooruitgang betekenen. Een team moet zich ook als team - allen samen - verplaatsen, zodat er een hecht Belgisch team gevormd kan worden. Denk maar aan het Oostenrijkse team, daar kunnen ze blij zijn wanneer iemand van het team een goede prestatie neergezet heeft. Maar, ik weet ook wel dat de CAB niet over de middelen beschikt om voor een coach en een kinesist etc te zorgen, maar het zou niet slecht zijn natuurlijk!

Wanneer de politiek zelf twijfelt over de nationaliteit van het land en de sport in België ten prooi is gevallen aan het communitair gebikkel, ben jij verplicht een tweede Franse nationaliteit aan te nemen om bij de secours en montagne te mogen horen. Ben jij nog Belg?

Uiteraard ben ik nog Belg. En, meer nog, ik blijf ook Belg, zeker als ik de dubbele nationaliteit die ik aangevraagd heb, ook zal krijgen. Mijn dossier ligt momenteel op de tafel, afwachten dus ...

Hube

Chloé is gesteund door Millet, Adeps, Communauté Française de Belgique, Black Diamond, CAB, Belclimb, Kairn, Planetgrimpe, Klimax, Ville de Namur, Compex, Club Alpin Français en Belgische Stichting Roeping.

De site van Chloé Graftiaux

(0)

Drukken