Interview Dave MacLeod

9 april 2009,

De Schot Dave MacLeod is waarschijnlijk een van de meest polyvalente klimmers ter wereld: 9a sportklimroutes, M10 mixed routes en natuurlijk de hardste trad-routes van het moment. Begin 2009 herhaalde hij probleemloos The Walk of Life, E12 van James Pearson.

Dave McLeod heeft al veel zware eerste beklimmingen op zijn naam staan, maar zijn monsterproject blijft toch Echo Wall, het moeilijkste en gevaarlijkste wat hij ooit gedaan heeft.
Echo Wall is een trad route op de noordwand van de Ben Nevis, de hoogste berg van Schotland, met een niveau van ongeveer 8c, in een ruwe omgeving. Alleen al aanloop en de condities zijn verschrikkelijk, bovendien had de crux op het einde hem het leven kunnen kosten. De hele beklimming van Echo Wall werd gefilmd door zijn vrouw Claire.

Op 20 maart gaf Dave MacLeod een lezing in Leuven, georganiseerd door de Leuvense Universitaire Alpinisten Klub (LUAK). De dag erna bracht hij vergezeld van een schitterend lentezonnetje een bezoekje aan Belgische klimmekka Freyr. Hij klom er een 8b+ en een 8a (à vue) op de Pape (lees hier). Aan het eind van deze klimdag wist ik hem te strikken voor enkele vragen.

Julie-Anna: Wat vond je van Freyr?
Dave: Het is er mooi en de routes die ik klom waren heel leuk. Ik had wel wat problemen met het weer. In Schotland heb ik de laatste vier maand geen zon gezien, dus die eerste zonnestralen van het jaar maakten me heel slaperig. Gelukkig klom ik niet vlak in de zon.

Hoe blijf je gemotiveerd voor al die gevaarlijke beklimmingen?
Omdat ik het leuk vind! Ik ben het leuk gaan vinden om een beklimming te proberen die eerst onmogelijk lijkt. Het is zalig wanneer ik zo’n route met heel veel inspanning en toewijding dan toch kan klimmen. Je moet een route eerst willen klimmen, dan lukt het. Niet omgekeerd. Althans, zo werkt het voor mij. Bovendien heb ik het geluk dat ik in een regio woon met talloze harde lijnen die nog geklommen moeten worden. Wanneer ik een project vind dat me fascineert, dan denk ik alleen nog maar aan dat project, tunnelvisie. Zo heb ik veel tijd besteed aan de fysieke en mentale voorbereiding op Echo Wall. Ik klom 8c solo, bracht mijn sportklimniveau naar 9a en zorgde ervoor dat ik extreem fit was op het juiste moment.

Een val van het bovenste gedeelte van Echo Wall had fataal kunnen zijn. Hoe ga je om met dat risico?
Ik denk constant na over de risico’s, maar mijn truc is om de gevaarlijkste beklimmingen op een veilige manier te volbrengen. Die routes zijn enkel gevaarlijk als je valt. Je moet bescheiden blijven en het juiste moment uitkiezen. En je moet je capaciteiten kennen. Als je je hier geen zorgen over maakt, dan zijn die beklimmingen pas gevaarlijk. Ik heb altijd een ‘worst-case scenario’ klaar voor een gevaarlijke beklimming zodat ik weet wat te doen als er iets fout gaat, bijvoorbeeld afklimmen of springen op het juiste moment. Maar zodra ik eraan begin, denk ik alleen aan de beklimming. Hoe gevaarlijker de klim, hoe intenser die tunnelvisie is. Ik heb ondertussen ook mijn sterke punten en zwakheden leren kennen en ik heb genoeg discipline om het juiste moment af te wachten. Alles moet perfect zijn: het fysieke, het mentale en de condities natuurlijk.

We horen veel over beklimmingen in Schotland, maar ben je ook geïnteresseerd in beklimmingen in de Alpen?
Ik heb al veel in de Alpen geklommen, maar niet de laatste vier jaar. Net dan werd er veel aandacht aan mijn beklimmingen besteed. Daarvoor klom ik veel in de Dolomieten. Ik heb zelfs Bellavista (multipich tot 8c in de Dolomieten ) geprobeerd, van Alex Huber, maar het was niet het juiste moment. Ik wil zeker meer in de Alpen klimmen: Bellavista nog eens proberen en naar Chamonix. Ook de big walls van Baffin Island spreken mij enorm aan, maar ik heb geen specifieke plannen. Het probleem daar is altijd hoe de fysieke conditie te behouden.

Je bent erg veelzijdig, maar welk aspect van klimmen vind je het leukst?
Boulderen. Het is niet moeilijk te organiseren. Je hebt weinig tijd en materiaal nodig. Maar eens je bezig bent, is het heel intens. Ik kan klimmen aan een heel hoge intensiteit en zodra ik stop, ben ik helemaal ontspannen. Dat is een leuke combinatie. Ik heb er zelfs aan gedacht om te stoppen met alle andere disciplines om mij full-time op boulderen toe te leggen, maar uiteindelijk heb ik al die andere aspecten ook nodig. Niets vervangt de intensiteit van een harde trad beklimming of de opluchting na zware mixte route.

En welk aspect van klimmen vind je dan het minst leuk?
Het wachten op de juiste condities, goed weer. En ik ben niet graag lang weg van huis en weg van Claire. Ik heb zelfs moeite met het wachten op de juiste condities voor winterbeklimmingen in Schotland. En het wordt erger met de tijd. Het is moeilijk om de motivatie en de conditie te behouden terwijl je wacht.
En ik hou niet van de kou, maar ook niet van teveel zon. Eigenlijk is het grijze, koele Schotse weer perfect voor mij! (Lacht)

Hoe ben je begonnen met klimmen?
Op mijn 15de woonde ik in het centrum van Glasgow en verkende ik de omgeving op de fiets. Zo ontdekte ik Dumbarton. Ik nam soms vrienden mee naar daar en na een tijd kwamen een hele boel mensen naar Dumbarton, sommigen om te klimmen, anderen gewoon om te ontspannen. Wat zo leuk was aan klimmen, was de afwezigheid van regels en druk. De rots was er altijd. Ik hield niet van sport op school omwille van de regels en de competitieve druk.

Wat zijn je toekomstplannen?
Ik ga binnekort naar Siurana, waarschijnlijk probeer ik La Rambla (9a+). Dan komt het trad seizoen eraan. Ik heb een paar projecten op de eilanden in het noorden. Een steile muur van 220m op een eiland in het noorden van Schotland en een 400m hoge klif aan zee. Op geen van deze wanden wordt vaak geklommen. Dan heb ik nog wat boulderprojectjes dicht bij Ben Nevis, een 8B+ en een 8C. En alles wat ik nu doe is training voor het volgende seizoen, zo gaat het altijd.

Blog: www.davemacleod.com/

Een kleine greep uit Dave’s palmares:

Winter
Don't Die of Ignorance XI,11 Ben Nevis. Ground-up 1st ascent, 2008

Trad
Rhapsody, E11 7a, Dumbarton Rock, 1st ascent 2006
To Hell and Back , E10 6c, Cairngorm, 1st ascent 2007
Trauma, E8 7a, Llanberis 2007

Sport
A Muerte 9a, Siurana 2007
Metalcore 8c+, The Anvil 2007
L'Odi Social 8c+, Siurana 2007

Bouldering
Sanction Font 8b, Dumbarton 2007
Perfect Crime Font 8b, first ascent, Dumbarton 2005
Super Size Me Font 8b, second ascent, Dumbarton 2006

Dry tooling
Vertical Limit M11, Uschinen, Switzerland, 2004

Awards
Golden Piton award for trad climbing 2006

(0)

Drukken