Interview met Micha Vanhoudt

Een unieke persoonlijkheid

Eind oktober 2008 interviewden we Micha Vanhoudt in de reeks ‘Jong en Belgisch’. Micha had tot dan toe al 8b+ geklommen in Mallorca en 8a à vue in de Vogezen. Daarmee schaarde hij zich al onder de betere Belgen. Ondertussen bracht hij sinds 2011 heel wat tijd door op de Oostenrijkse rots- en bouldermassieven en dat legde hem geen windeieren. 8c, 8c+, 9a... prestaties die in België haast ongezien zijn. Maar ook 8A+ en 8B+ first ascent boulders. Dat Micha doorgegroeid is tot een echte topper mag wel duidelijk zijn. Aan het hoofdstuk Oostenrijk komt nu een einde maar stilvallen doet Micha niet. Een sabbatjaar met doortocht langsheen de Spaanse en andere Europese topgebieden staat op het menu en leverde ondertussen ook al weer op. Tijd voor een terugblik op Oostenrijk en het lichten van een tip van de sluier over de plannen voor het sabbatjaar.

Oostenrijk

Belclimb: Micha en zijn vriendin Nina brachten de laatste jaren in Wenen door. Als je over Oostenrijk hoort babbelen dan gaat het maar al te vaak over het mekka van het competitieklimmen, Innsbruck. Is Wenen toch ook een klimmekka?

Micha Vanhoudt: Wenen is minder bekend dan Innsbruck maar het ligt er barstensvol klimroutes en boulders in alle stijlen. Qua multipitch is het eerder alpien te noemen en heb je kalkwanden tot 400m. Hier moet je rekening houden met de weersomstandigheden. Zelf werden we eens uit een route gehageld...
Qua sportklimmen kan je Wenen vergelijken met Noord-Spanje. De kwaliteit van de kalkroutes ligt er heel hoog, zeker 8 op de 10 routes is er van niveau en zeker in de hoge kwotaties telt de streek onnoemelijk veel pareltjes. In een straal van 1u rijden rond Wenen zijn er meer dan 10. 000 routes te vinden. Ik klom net zo graag daar als in Siurana. Hohe Wand bijvoorbeeld is een hoefijzervormig hoogplateau, net als Céüse en de rots is er zo oranje als in Spanje, of Höllental... Het is er oneindig, zo veel, zo dicht bij elkaar en nog zo’n potentieel te gaan... Zillertal was voor mij dan weer teleurstellend. Niet omdat het slecht is –in tegendeel- maar het is een beetje gehyped. De vlag dekt de lading niet. Alle sportklimwanden bij elkaar genomen is het een vrij klein gebied. Boulderen deed ik er wel niet.

Oostenrijk heeft als Alpenland een lange klimgeschiedenis. Ook in België kunnen we al bogen op een hele historie rond het klimmen. Een geschiedenis die al eens gekleurd werd met het nodige kap- en knutselwerk. Wat is de policy met betrekking tot tailleren in Oostenrijk?

In oude gebieden zie je het - zoals overal -, maar veel minder dan in België. In de jaren ‘80 en ‘90 werd er getailleerd maar steeds zeer proper en in beperkte mate. Nu is het eerder ‘not done’, zelfs “versterken” niet. Als een greep uitbreekt, dan breekt die er maar uit en is de route gewoon moeilijker. Nu ik erover nadenk, vrijwel elke moeilijke route die ik daar klom was 100% natuurlijk.

Daar waar Micha vroeger voornamelijk lengtegericht leek uit te blinken vielen de laatste jaren enkele zeer opmerkelijke boulderprestaties te noteren. Wat kan je vertellen over uw first ascent-boulders ?

De locatie wordt wat stilgehouden maar het betreft een heuvelverzakking aan de Donau. Na bijzonder veel regen vond een aardverschuiving plaats met als gevolg dat er een chaos aan boulders bloot kwam te liggen en ... Wauww!! Moesten de lijnen die je hier tegenkomt in Magic Wood liggen dan waren het nu al klassiekers. Maar hier, ook omdat het boulderen er slechts gedoogd wordt, raken de boulders stilaan bekender, toch blijft het er delicaat...

Ik heb het gevoel dat ik pas in Wenen ben beginnen boulderen en het ook anders benaderd heb. Maar na een tijdje waren de problemen “op” en ben ik de boulders gaan proberen die me aantrokken. Die FA’s waren eigenlijk een logisch gevolg, na zo goed als alles (8A’s, 8A+ en 8B/+) in het gebied al afgewerkt te hebben. Hocus Pocus, 8A+, is één van m’n betere lijnen. De boulder heeft een heel specifieke start waar ik veel tijd in moest steken. Hij werd nog niet herhaald en ik denk (en anderen) dan ook dat de kwotatie redelijk correct moet zijn.

Barry White, 8B+, werd ontdekt door een goede maat die de passen niet uitgewerkt kreeg. Daarop probeerden Berni Fiedler en ik het wat verder en wisten we alle bewegingen uit te werken. Enkele maanden later keerde ik er terug en na een totaal van 12 dagen wist ik hem af te werken. Het is echt een vette lijn. Spijtig dat de video niet representatief is. De crux ligt op het einde en lijkt geen crux. Het moest echt vriezen want daar waar het begin 7B is, is het einde een loeiharde boulder puur op spanning. Zonder echt goede wrijving is er geen doorkomen aan. Ik had vier methodes uitgewerkt maar die met de heelhook hoog lag me het beste. Ik weet dat ik nog maar weinig boulderprestaties achter mijn naam heb staan en dat een 8B+-kwotatie dan vragen kan doen rijzen maar ik ken het gebied goed en kan het niveau redelijk goed inschatten. Daarbij, er passeerden nog enkele sterke boulderaars die er vooralsnog hun tanden op stuk beten... (zopas herhaald!!! Zie: http://www.moonclimbing.com/blog/moon-blog/bouldering/barry-white/

De prestaties waar we de laatste jaren van hoorden bleken allemaal redpoint-realisaties te zijn. Zijn langdurige projecten uw ding geworden? Werkt dat meer motiverend?

Ik wil gewoon vooruit gaan. Daarbij denk ik ook dat ik eigenlijk geen echt langdurige projecten klim, eerder van korte tot middellange duur. Het is ook veilig hè: in 8c mag je veel, de eerste twee à drie dagen mag je er niet in bewegen. In 8b heb ik toch al meer de indruk dat ik alle bewegingen van de eerste keer al goed moet voelen. Een beetje zelfbescherming, misschien. Een onsight-klimmer ben ik niet. Ik moet groeien in routes en mijn basisniveau heeft 6 à 7 weken opbouw nodig. Dat komt ook door hoe ik mentaal als klimmer ben. Daarnaast ben ik geen indoorklimmer. Als ik buiten een 8a à vue doe, dan vraag ik me achteraf vaak af of het wel de inspanning waard was. Vaak ben ik dan voor de rest van de dag uitgeteld. Ik ben er gewoon niet zo goed in.
Uiteindelijk slaag ik er nog in om in vrij harde projecten redelijk kort te moeten werken. De voldoening is dan veel groter. Hobby extra bijvoorbeeld kostte me nog een viertal dagen, na vijf dagen om alle passen uit te werken. Er zijn al een vijftal klimmers die de route klommen maar ik ben pas de derde die het doet zonder préclip. Het is voor mij mijn beste prestatie, beter dan Erfolg. Het zijn 7 à 8 meter hard gaan, zonder poffen en zonder foutenmarge. Eigenlijk weet ik niet wat mijn ding is. Ik weet ook niet meer wat “mijn stijl” van klimmen is. Vroeger leek alles eenvoudiger, nu is het één grote chaos waar ik me door ploeter en ik heb het gevoel dat alles hard is. Er is geen middenweg meer; of het is moeilijk, of het is makkelijk. Misschien probeer ik op die manier een beetje orde in de chaos te scheppen. Ik ben ook geen klimmer van de grote nummers… ik kan niet de ene route na de andere klimmen, daar heb ik noch het talent, noch de discipline voor. Ik moet me op één route concentreren en die route moet zo interessant zijn dat ze motiverend is.

Wat is je eindbesluit over het hoofdstuk Oostenrijk?

Wenen was goed. Het meeste van wat ik er wou klimmen heb ik gedaan. Hobby Extra en Elza blijven me waarschijnlijk het langste bij. De verlenging van Elza lijkt me overigens een stevige 9a of zelfs + te zijn, met onder andere een boulderpas die ik dagen vruchteloos geprobeerde. Maar hij is wel doenbaar! Om er echt voor te gaan trainen mis ik de motivatie. Voor Erfolg had ik een mooi trainingsschema opgesteld van 3 blokken van 6 weken. Na de zevende week had ik hem al getopt en was ik blij het trainingshok te kunnen verlaten...
Oostenrijk is interessant. Mijn ogen zijn er open gegaan. Qua professionalisme, zalen, begeleiding van kinderen, … en vooral: als routebouwer wordt je correct betaald voor creatief en zwaar werk. Zo zou het in België en Nederland ook moeten zijn. Ik heb wel het gevoel dat het ook hier langzaam verandert.

Media

Als journalist kan je van Micha een uitgesproken mening verwachten over de rol van de media in de klimsport. We vroegen hem er dan ook naar?

Het probleem in het klimmen is de ‘gratis’ cultuur die er heerst en het amateurisme. Te vaak is het nog een ‘toffe jongens onder elkaar’ mentaliteit. Als je kijkt naar de effecten van de crisis op de klimbedrijven, zowel producten als zalen, dan merk je niet echt een impact. Er is dus ruimte om meer te professionaliseren. De media moet zich dan weer de vraag stellen wat echt nieuws is, soms lijkt het alsof men bij elke klimmer of klimster met verschillende maten en gewichten werkt… En, ook zeer belangrijk, foto’s mogen niet gekopieerd worden of gebruikt worden naar eigen goeddunk. Het gaat niet alleen om het betalen maar ook over de correctheid van feiten. Bij twijfel neem je een telefoon en zoek je het uit. Klimnieuws is nu eenmaal ook nieuws en verdient dan ook correctheid.

En hoe zit het met de social media? Is dit het medium van de toekomst?

Van twitter heb ik geen idee want ik gebruik het zelf niet. Maar bijvoorbeeld van facebook wordt door verschillende bedrijven gevraagd dat je een eigen profiel hebt of aanmaakt. Andere bedrijven geven een login om hun eigen pagina van rechtstreekse info te voorzien. Een vriend van me die gesponsord wordt kreeg samen met zijn collega’s zelfs een spoedcursus Facebook van een docent communicatie. Social media helpt, is handig om als tussenmedium te gebruiken. Je bereikt vele mensen op een vrijblijvende wijze. Toch wordt volgens mij de impact ervan overschat.

The roadtrip

Spanje, wat is het plan?

Ik heb stilaan mijn ding in het klimmen gevonden. Inspirerende routes die desnoods al eens wat langer duren. Daarom beginnen we met een goede maand Margalef (hoewel dat massief me niet 100% ligt) waar ik een massa routes tot 8a ga proberen te klimmen. Zo wil ik een basis leggen en daarna ga ik negen maanden de burn-out proberen te vermijden. In het verleden was na elk hard succes mijn hoofd even kapot.

Welke droomgebieden staan er op het programma?

In Siurana heb ik altijd al goed geklommen en dat massief ligt me wel. Céüse is van in 2006 geleden, Oliana, … Het doel is op het eind echt fit in Siurana aan te komen. Dan hoop ik te kunnen proberen wat ik al eerder heb staan bekijken. Tot nu toe kwam ik te vaak in Siurana na een drukke periode en dus niet in vorm. In de zomer zijn we, naast Céüse, een beetje gebonden aan Rodellar maar, als gebied voor indoorklimmers, is dat niet echt mijn ding. Maar we zullen er zonder twijfel ook passeren. Het hoofddoel blijft hoe dan ook plezier te hebben en mentaal “cool” te blijven.

Indoor vs outdoor

Tot slot vroegen we ons af hoe een top rotsklimmer denkt over het wedstrijdklimmen.

Ik heb een enorm ontzag voor wedstrijdklimmers. Wat zij kunnen presteren op piekmomenten is ronduit indrukwekkend. Maar conceptueel… Het mag spannender. We kijken wel naar de livestream maar dat is dan voor de mensen die we kennen. Als de anderen klimmen... Jain Kim en Mina Markovic bijvoorbeeld, naar zo’n klimmers kijken we omdat ze een inspirerende stijl hebben, maar anderen bekijken we dan weer niet omdat het saai wordt. Als wij klimmers het al saai vinden...
Misschien moet de bouwstijl aangepast worden, exotischer bewegingen. Vroeger was alles statisch, nu zien we al meer explosiviteit, misschien is het een Amerikaanse invloed?

Het meeste respect heb ik voor bijvoorbeeld de mannen van de City Lizard. Zoals zij kunnen trainen. Had ik daarvoor de mentale gehad dan... Maar zet me een halve liter bier voor en... lekker! Mijn grootste handicap is dat ik niet het karakter heb om binnen te trainen. Als je wil sterk worden moet je binnen klimmen, althans dat weet ik uit ervaring. Dan is the sky the limit. Trainen werkt! Na een trainingsperiode doet iedereen zaken die hij ervoor niet kon dromen. Johanna en anderen, die trainen als de beesten en hebben er echt plezier van. Als rotsklimmer heb ik gigantisch respect voor zo’n mensen. Ik zal de eerste zijn om met een spandoek te staan supporteren. Ik vind het geweldig.

Tijl

Partners: Revolution, Monkee Clothing, Rab, La Sportiva, Beal

De website van Micha Vanhoudt

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•