Klaas Willems

Jong en Belgisch

17 november 2008,

Klaas Willems maakt furore op de rots. Naast een 7b+ als beste à vue (Black Moon, Geyik Bayiri) valt vooral de vierde herhaling van Esperanza, 8b+ in Freyr op. Er zijn niet zo veel toppers die hun officieel beste prestatie in Freyr neerzetten… Dat Klaas een Freyr-liefhebber is mag ook blijken uit zijn keuze als mooiste route: Cool Cat, 8a+.
Maar als mooiste locatie heeft Freyr de pech van die baan aan de overkant van de Maas. El Chorro is, volgens Klaas, met Makinodromo een unieke en voorlopig mooiste locatie door de volledige afwezigheid van wegen in het uitzicht. Maar hij hoopt zeker nog vaak zijn mening wat dat betreft te moeten herzien…

Wanneer, hoe en waarom ben je beginnen klimmen?

Toen ik net geen drie jaar was nam mijn vader me al mee naar de rotsen. We speelden dan in de naburige speeltuinen zoals bijvoorbeeld in Mozet en klommen één, en misschien nog een tweede, route in toprope. Toen ik zeven jaar was leek voetbal me plezanter en koos ik daar dan ook voor. Toen ik 18 werd stopte ik met voetballen en begon te klimmen met Rob, een goede maat van mij. Dat ging goed, was plezant en toen ik een jaar later ook nog de rotsen, en meer bepaald Freyr met Vinz (Schampaert), Dimi (Stuyven) en Siebe (Vanhee) ontdekte, was ik helemaal verkocht. Rots ging al van de eerste keer even goed als indoor (toen 6c) en doordat ik eerder klein dan groot ben verkoos ik al snel de rotsen. Buiten heb je nu eenmaal meer keuzemogelijkheden voor uw voeten te plaatsen of duiken er microregletten op die heel nuttig kunnen zijn. De passen zijn hier niet op iemands lichaamsbouw gemaakt en iedereen kan een manier zoeken die voor zijn/haar lengte/bouw het beste past. Als hier iets niet lukt moet je het bij jezelf zoeken en kun je de schuld niet op een routebouwer steken. Dat is de reden waarom ik deze sport zo mooi en uniek vind. Iedereen heeft voor- en nadelen.

Proefde je ook al eens van het competitieklimmen?

Ik deed slechts een keer mee aan een Lead-wedstrijd, georganiseerd door BVlB. Dat was een toffe ervaring maar ik verkies toch meer de sfeer van de recreatieve boulderwedstrijden waar elkaar helpen een evidentie is en je niet onmiddellijk afgerekend wordt op elke fout (en waar hij zeker niet bij de minsten eindigt, nvdr).
Op de rotsen verkies ik dan weer wel lengtes. Ik zal nooit neen zeggen tegen een bouldertrip want dat is een toffe afwisseling. Maar lengtes zullen toch steeds voorrang krijgen. En de rotsen gaan altijd voor op competities.

Uw strijd gaat niet enkel tussen u en de rots. Ook mucovisidose is een tegenstander waar je mee moet afrekenen. Wat is het juist en hoe beïnvloed het uw sportieve prestaties?

Muco is een chronische ziekte van het ademhalings- en spijsverteringsstelsel. Qua spijsvertering is het de pancreas die niet mee werkt waardoor we dagelijks een mooie dosis pillen moeten binnenspelen om goed te kunnen verteren. Ter hoogte van de longen kun je het vergelijken met een constante astma. Ikzelf heb zo slechts 70% van de normale 1 seconde waarde en 80% van de normale totale longinhoud in vergelijking met leeftijdsgenoten van eenzelfde gewicht en grootte. Dat goede laatste resultaat ligt, denk ik, zeker ook aan het feit dat ik heel actief ben en blijf. Ik kan natuurlijk niet vergelijken hoeveel mijn longen mijn prestaties bemoeilijken, ik heb nooit gezonde longen gehad. Maar ik ben wel trots op mezelf dat ik ondanks deze tegenslag nog altijd mooie prestaties kan leveren.

Hoewel alpinisme me niet onmiddellijk aanspreekt droom ik in stilte toch van expedities zoals die van Nico (Favresse) en Séan (Villanueva) naar Patagonia en Pakistan. Omdat ik sneller last heb van zuurstoftekort en al hoofdpijn krijg op 2000m kan ik zo’n zaken echter niet doen. Massieven als Ceüse schrikken me om dezelfde reden af en ook op boulderwedstrijden ondervind ik hinder van mijn muco. Op deze wedstrijden is er een te groot pofgebruik waardoor ik van de dokters deze competities eigenlijk moet vermijden. Ik kan er een volle week niet goed van zijn… Het zou leuk zijn als er, zoals een tijdje geleden in City Lizard, wat meer aandacht naar een zuiverdere lucht op competities zou gaan.

Heb je nog andere passies?

Lezen en films kijken gebeurt ook nog wel, maar dan alleen maar omdat ik het vel op mijn vingers moet laten terugkomen ;-)

En wat zijn de huidige projecten?

Ik deed eind oktober twee pogingen in La vie est un long fleuve tranquille, 8b en dat voelde goed aan. Maar eigenlijk koos ik een slecht moment uit. 4 november vertrek ik naar Geyik Bayiri, Turkije voor twee maand. Dus die route zal even moeten wachten.

In Turkije ga ik me, voor het eerst, een langere periode kunnen toeleggen op het klimmen. Doordat ik muco heb valt dat allemaal wat moeilijker te regelen maar deze keer heb ik groen licht en een plastiek zak vol medicijnen. Ik ga er werken op de camping en veel klimmen. Verleden jaar liet ik er een project achter waar ik zeker terug eens in ga voelen. Ook doe ik een gooi naar 8a à vue want Geyik Bayiri ligt bezaaid met 8a’s. En daarnaast werd Muriel’s 8c, Drop city, me al vaak aangeraden. Als zij dat kan dan zijn het al zeker geen te verre passen ;-)
Alles te samen een ambitieus lijstje maar je mag uw doelen al eens hoog stellen.

Klim ze, daar in Turkije!!
Tijl

In september trokken Klaas, Tim Teerlinck en Lin Xiao-Lin naar Magic Wood, Zwitserland. Het was een knalvakantie met een eerste 7b+ voor Lin, een eerste 7b, 7c en 7a à vue voor Klaas en, naast een 7b flash, twee 7c’s voor Tim. Klaas filmde, liet filmen en monteerde volgend filmpje (deel 1, deel 2) van een opwindende reis.
Ook van Esperanza is er volgend filmpje, gemonteerd door Frederik Agten.

(0)

Drukken