Manuela Sigrist

Een Zwitserse op doortocht in België

Manuela Sigrist is een constante in het internationaal wedstrijdcircuit. Al sinds 2006 draait de Zwitserse mee bij de jeugd en hoewel ze de eerste jaren 'slechts' af en toe een finaleplaats haalde kan je sinds 2010 en de overgang naar de juniorescategorie echt van een doorbraak spreken. De voorbije twee jaar stond Manuela 6 maal op het podium, waarbij ze tweemaal de hoogste trede wist op te eisen. Zoals voor vele juniores was haar laatste jaar bij de jeugd, 2011, een kanteljaar. In haar geval kwam er een trainingsstop ten voordele van haar eindexamens aan te pas om definitief alle verplichte schoolperikelen achter de rug te laten. Eenmaal bevrijd van die verplichtingen trekt ze een jaar de wereld rond alvorens de studies aan te vatten. Eerste tussenstop in september 2011 was Schriek, ten huize Verhoeven, voor een trainingsperiode in Klimax ter voorbereiding op de Wereldbeker die daar begin oktober doorging. Na de halve finales wisten we haar te strikken voor een gezellige babbel in het gras onder het - ongewoon zomers - oktoberzonnetje waar we ondertussen naar terug snakken...

Belclimb: Eerst even over de afgelopen wedstrijd, je eindigt op een 25e plaats, één plaats gewonnen ten opzichte van de kwalificaties. Ben je tevreden?

Manuela: Momenteel, met de vorm die ik heb, ben ik best wel tevreden met dit resultaat. Het was al cool om in de halve finale te geraken om zo nog een keer op de buitenmuur te kunnen klimmen. Ik wist wel dat ik de voorbije weken met Anak (Verhoeven) niet al te veel in Klimax 2 ging kunnen klimmen omdat ze al snel gingen starten met het afbreken van de oude routes en het bouwen van de wedstrijdroutes. Ook het klimmen in Klimax 1 was een interessante training maar hier buiten kunnen klimmen is echt wel fantastisch.

In de kwalificatieroutes bewoog je heel goed?

Ja, vooral in de eerste liep het goed. In de tweede route was het niet echt wat het moest zijn maar al bij al viel het nog mee. Ik had best wel wat moeite met de verre passen in het begin van de route. Daarna kon ik niet meer dynamisch gaan. Het ging niet meer op mentaal vlak… ik had schrik er voortijdig uit te vallen. Op zo'n platte grepen is het altijd harder om dynamisch te gaan. Sportklimmen is echt wel een mentale sport. Van zodra het niet al te best gaat begin je te denken en dat kan heel nefast uitdraaien. Daar heb ik nog wel wat werk.

Voor de zomer nam je een pauze in je trainingen om je ten volle te kunnen focussen op je eindexamens, is het niet?

Van de maand april tot juli moest ik me beperken tot één training per week om me 100% te kunnen geven voor de examens. Dat was zeker niet voldoende om goed in vorm te blijven. Ik had echt wel veel stress en tijdens de examens zelfs een onvermijdelijke crisis...…

En nu, vertrokken voor vele jaren puur klimplezier?

Toch al zeker een jaar! Dat is ook de reden waarom ik naar Puurs ben kunnen komen om te trainen voor de Wereldbeker. Ik zou maar al te graag nog wereldbekers willen combineren met trainingsperiodes om andere trainingsmethoden en andere klimstijlen te leren kennen, … Bijvoorbeeld de stijl hier is echt wel volledig verschillend van de stijl die ik thuis in Zwitserland ken. Al die verschillende stijlen en trainingsvormen vind ik echt wel interessant. Hoe doet iedereen het juist om zich voor te bereiden?

Na dit jaar zal je starten met je studies? Gezien je interesses Lichamelijke Opvoeding misschien?

Wel, dat is een mogelijkheid. Maar er zijn er zo vele die me interesseren. Ik kan evengoed starten met studies voor leraar of iets in de geneeskunde. Het is moeilijk om te kiezen. Je weet nooit wat je over tien jaar wil doen… En daarbij heb ik echt wel schrik dat het zeer hard zal worden om de studies te combineren met het klimmen. Je moet echt goed kunnen plannen en vermits ik best wel traag ben en vooral ook nog veeleisend voor mezelf…

Je verbleef uiteindelijk drie weken in België. Hoe beviel ons land je?

Zeer goed. Ik ben er echt dol op. Ik deed hier veel verschillende zaken. Ik deed zeer veel met de fiets via fietsknooppunten, ik bezocht enkele steden als Aarschot, Brussel maar ook Heist op den Berg … De mensen hier zijn echt vriendelijk en bij de familie Verhoeven was het echt goed. Ik kon het maximum halen uit mijn bezoek.

Wat zal je nooit vergeten van België?

Vooral de huizen zal ik onthouden. Ze zijn echt verschillend aan de Zwitserse huizen. Al die kleine stenen... baksteinen? Het is enorm mooi. En anders, misschien speculaas. Anak toonde me de truc met het doppen in de thee. Ik kende dat niet maar eens dat ik het proefde...
Wat het klimmen betreft zal ik nooit de verre passen van de zaal hier vergeten. Ik zeg niet dat er in Zwitserland geen routes zijn met verre passen maar hier is het echt enorm en in zo goed als elke route. Ik had er echt moeite mee, al van in de 6c's. Ik vroeg me echt af wat er met me gebeurd was. Bij ons zijn de routes met verre passen gekend als de routes voor de mannen en weten we het dan ook al op voorhand als we in de route gaan. Ik probeer die routes maar dan wel wetende dat ik zeer dynamisch zal moeten klimmen. Hier moet je in elke route dynamisch gaan. Maar uiteindelijk was het best wel een goede training voor me. Het was best grappig om na de kwalificaties de reactie van mijn coach te horen. Hij zag me klimmen als nooit tevoren. 'Dit was niet Manuela' zei hij… 'Je was dynamisch. Het was echt goed. Zoiets zag ik nog nooit...'.

Is sportklimmen een belangrijke sport in Zwitserland?

Dat is moeilijk te zeggen. Het is niet zoals het voetbal, tennis of zwemmen maar het wint wel jaar na jaar aan belang. Ik vraag al eens aan mensen die ik tegenkom of ze onze sport kennen en steeds vaker krijg ik te horen dat ze er toch al op zijn minst van horen spreken hebben. Op televisie verschijnt, weliswaar niet live, toch steeds een reportage van de nationale kampioenschappen in elke discipline. Het zijn dan reportages van een dertigtal minuten waarin klimmers en coaches aan het woord komen. Dat is dan wel eerder op de gespecialiseerde sportzenders. Op de nationale televisie zie je al eens een reportage van de tweetal minuten. Maar dat is toch al iets, niet?

Worden er ook reportages uitgezonden over rotsklimmen?

Niet echt. Soms al eens iets maar dat is eerder een uitzondering dan de regel. Er is natuurlijk wel Ueli Steck waar al vaker over gesproken wordt... maar wat hij allemaal doet is toch eerder bizar en gevaarlijk. Hij is echt wel een alpinist van hoog niveau en zijn prestaties zijn bewonderenswaardig maar wat hij doet, in free solo en dan nog eens tegen de tijd, jaagt me toch eerder schrik aan...

Is voor jou, met 8a+ in Céuse op het palmares, rotsklimmen even belangrijk als wedstrijdklimmen?

Momenteel is het belangrijkste trainen en wedstrijden maar rotsklimmen is ook zeer belangrijk. Het is dan wel eerder voor de vakantie, voor het plezier van het klimmen, genieten van het buiten zijn en ook omdat je er technisch gezien zeer veel bij leert. Door mijn schoolwerk had ik niet veel tijd om naar de rotsen te gaan maar toch zeker dit jaar hoop ik er vaker naar toe te kunnen.

Kan je je op wedstrijden voorbereiden door enkel en alleen op de rotsen te gaan klimmen?

Dat is een goede vraag. Ik zag al eens een klimmer die buiten 8a en 8b klom maar binnen lukte hij er niet in om 6c te toppen. Daar stelde ik me toch wel wat vragen bij. Ik begrijp het niet helemaal. Toch denk ik dat dat op zich wel moet mogelijk zijn. Ik ken klimmers die quasi alleen maar buiten klimmen… Toch denk ik dat zeer veel af hangt van welk massief je uitkiest. Als er voldoende overhang is, waarom ook niet? Langs de andere kant kan een rotsklimmer ook moeite hebben om een goede opwarmingssequentie uit te werken voor op de wedstrijden. Op de rotsen verloopt dat toch allemaal anders... Daarbij, binnen zijn bewegingen steeds gedefinieerd terwijl je buiten altijd wel een andere oplossing kan vinden.

En boulder, doe je dat?

Jawel. Ik doe best wel wat bouldering om te trainen en ik neem deel aan de nationale boulderwedstrijden. Buiten heb ik echter wel wat schrik. Ik brak al ooit mijn voet na een dyno en sindsdien ben ik niet meer 100% op mijn gemak. Ik doe het graag maar ook de verre passen maken me het al wat moeilijker. Het is echt wel pure maximaalkracht, zeer dynamisch en dat is altijd al een zwakker punt geweest bij mij.

Tot slot, welke klimmer of klimster verdient er in jouw ogen nog een interview en om welke reden?

Ja-In Kim, omdat ze de beste van het moment is en ik me afvraag hoe ze het doet om steeds maar weer de perfectie te benaderen. Ze klimt echt wel foutloos en ik zou wel eens willen weten hoe ze traint.

Ok, dank je wel voor dit interview en succes in de toekomst!

Tijl

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren

• 
• 
• 
• 
• 
•