Op weg met de Belgische Alpenclub

Over Herman Bovée's biografisch werk

12 februari 2011,

In december kreeg ik het boekje ‘Op weg met de Belgische Alpenclub’ van de hand van Herman Bovée, via via, in mijn handen gedrukt. Ik hoorde de laatste jaren wel van een thesis omtrent de geschiedenis van het Belgische klimmen maar wist niet dat er een, een honderdvijftigtal pagina’s tellend, naslagwerk in de maak was.

De inleiding brengt al snel duidelijkheid: “Dit document is geen roman; het is een mengeling van de geschiedenis van de Belgische Alpenclub – BAC en een autobiografie.” En dat is, achteraf bekeken, wel degelijk wat ik als leesvoer verwerkte: Een geschiedenis door de bril van de autobiograaf, één van de tot, toch ook respectvol, ‘ouwe zak’ herdoopten van de Belgische klimwereld.

Het verhaal start op 7 april 1960 met de oprichting van sectie Antwerpen, de Vlaamse afdeling van de toenmalige unitaire Belgische Alpenclub Club Alpin Belge maar de auteur pikt in op 18 februari 1964 wanneer hij zijn eerste lidzegel ontving, toen nog na voordraging door een peetvader, in dit geval de schoonvader van de broer, die de kandidatuur verdedigde in Brussel. De microbe was al eerder aanwezig en kwam, zoals bij zovelen, met de eigen ouders mee. Van klimmen op de muren van Bomma’s ‘twee verdiepingen hoog met trapgevel’-huis op routes als ‘De Aap’, over de introductie in Freyr met ‘een kampplaats vol met bonte tentjes’ in september 1962 liep de evolutie logischerwijze door in een lidmaatschap.

Doorheen het boekje lees je verder over de vele clubavonden, o.a. met Gaston Rebuffat en zijn ‘Entre Ciel et Terre’, garnaalvangsten, skirally’s op langlauf in de buurt van de Signal de Bottrange waar DAV’ers met de hoofdprijs gaan lopen, skivakanties en de prille start van de klimscholen en de evolutie van de stages. Je leest over uitspattingen van verschillende klimmers en klimsters in de Calanques, de wilde Kaiser, het Tantra-gebergte, de Eiger, Yosemite, Andes maar ook verhalen over de hut in Ovifat die later Jef De Roeck werd gedoopt, de hut op de Col du Lauteret en ook Les Houches, in Chamonix. De pitonoorlog in Freyr die mee aan de basis lag van het ‘en jaune’ van Claude Barbier. Het ‘en jaune’ dat verloor van de ‘Rotpunkt’ vertelt een sportklimverhaal, terwijl onder andere Vivijs, Vanhees en Bayens kleur geven aan het alpinisme.

Maar natuurlijk komt ook de administratieve zijde al eens om de hoek piepen. De auteur maakte de volledige evolutie van zeer nabij mee. Glorievolle momenten als de oprichting van de JASA (Jeugd Afdeling Sectie Antwerpen) contrasteren met wrijvingen met sportklimmers, bijvoorbeeld in 1989 met het Vichy-klimteam van ‘t Kint, Finné, Masschelein, Van Steen, Dorsimond en anderen en in 1998 met termen als ‘commercialisering’ en ‘banalisering’.

Doorheen het hele proces groeien de toelagen voor deel- en voltijdse betrekkingen volgens wisselende tendensen en wordt veel opbouwend werk bezoldigd verricht. Dat een combinatie werknemers en vrijwilligers ook complicaties kan hebben vind je doorheen de teksten ook hier en daar terug maar toch valt vooral de evolutie op die doorlopen werd. Fichebakken werden computers, van brieven ging het naar faxtoestellen en ook de computer deed zijn intrede. Een eerste Belgische titel voor Muriel Sarkany passeert de revue en het begrip administratief directeur verschijnt voor het eerst in verslagen.

De vele vreugdevolle realisaties en de gestage groei kunnen de eerste tekenen van de federatieproblematiek niet maskeren. De samensmelting van de federaties komt vanaf 1983 als een rode draad terug in de autobiografie en schetst in aparte voorbeelden de groeiende rivaliteit, polarisering en misverstanden tussen alle partijen, tot over de landsgrenzen heen met Nederland, Oostenrijk en de UIAA als belangrijkste medespelers. Waar het nog begint met 7 stemmen tegen en twee onthoudingen evolueert de stemming gaandeweg – over tussentijdse maatregelen als een oprichting van de BCCC in 1999, inzet van een onafhankelijke counselor UIAA, een doodlopend confederatie-spoor met de Natuurvrienden en met vele onderhandelingspauzes met de VBF of soortgelijke – naar een 4 stemmen tegen en 7 stemmen voor in 2001. Ook van onderuit zijn er tegenkantingen tegen deze nieuwe veranderingen en met de CAB als extra speler op het slagveld vallen uiteindelijk enkele slachtoffers. De auteur zelf trekt zich op een emotioneel geladen ogenblik terug en ziet zijn uiteindelijke doel van ‘één Alpenclub in Vlaanderen’ onder leiding van anderen dan toch gerealiseerd op 1 januari 2008. Hij had het werk graag mee beëindigd.

Indien je je eens wil verdiepen in de federatiegeschiedenis van Vlaanderen en België dan krijg je in dit boek alvast een hoop aparte inzichten die het geheel wat meer inkleuren en diepte geven.

Tijl

Info

Dit boek werd uitgegeven onder eigen beheer, enkel te verkrijgen op volgend adres:

Herman Bovée,
Eksterlaar 225,
2100 Deurne,
tel. 03.293.69.44 of gsm. 0478289159
per email [email protected]

Je adres vermelden. Na betaling van €19 (+ verzendingskosten €3.5 = €22.5) op rek.nr. 000-0510376-59 met vermelding ‘Boek’.
Het boek is ook te verkrijgen in klimzaal ‘De Greep’ te Mortsel, waar hij, na afspraak, aanwezig zal zijn op donderdag tussen 19-20u.

(0)

Drukken