Raphaël Fernandez

Jong en Belgisch...

Afgelopen najaar verbaasde Raphael Fernandez iedereen met een prachtige 2e plaats op het BK Boulder. Oververdiend na vele jaren van inspanningen, ervaring opdoen en klimmen volgens een juiste spirit. Ook op rots toonde Rapha zijn kunnen al met Planet Groove, 7c+ - Tarn, à vue en La belle inconnue, 8b+ - Rodellar als beste prestaties. In de toekomst zal hij zeer zeker nog van zich laten horen, zowel op rots als tijdens wedstrijden en dus maakte Tijl tijd voor een jong en Belgisch interview.

Belclimb: Wanneer, waar en waarom ben je beginnen klimmen?

Raphaël: Voor het klimmen heb ik nooit echt serieus een andere sport beoefend maar ik heb steeds graag op zaken geklommen (muren, bomen, ...) Toen ik 13 was heb ik tijdens de zomervakantie een klimstage gevolgd in Louvain-la-neuve, Entre Ciel et Terre. Op mijn 14e nam ik, samen met een vriend, een abonnement en zijn we beginnen klimmen, tot drie keer per week in het eerste jaar reeds. Toen die vriend ermee stopte zag ik John Thomas en de andere sterke klimmers bezig en wou ik met hen klimmen. Sindsdien kwam ik nog vaker naar de zaal.

Het zijn John, Mike (Lecomte) en Gautier Nagant die me de eerste keren mee hebben genomen naar de rotsen. Het is dankzij hen dat ik de mooie (maar in aantal beperkte) rotsmassieven van België heb kunnen ontdekken. Ik heb nooit schrik gehad op de rotsen, van in het begin voelde ik me er ten zeerste op mijn gemak. Mijn enige motivatie om zo vaak per week in zaal te klimmen is om me te trainen en sterker te worden op de rotsen (en tegelijk ook voor wedstrijden). In België moet je in de zaal gaan klimmen om sterk te worden in alle klimstijlen. Freyr is te specifiek van stijl en de andere massieven zijn te beperkt.

Ik ben training beginnen volgen op mijn 15, 16 jaar. Ik klom toen rond de 7b+ en Mike had me gemotiveerd om deel te nemen aan wat wedstrijden. Na die wedstrijden vroegen ze me om deel uit te maken van de nationale ploeg. Op de Europese Bekerwedstrijden zag ik dat ik nog ver stond van het internationaal niveau en zo vond ik de motivatie om sterker te willen worden. Het is echt motiverend andere sterkere klimmers te zien klimmen. Dat geeft je zin om uw eigen grenzen te overstijgen. In Louvain-la-neuve was er toenertijds nog geen structuur waar jeugdige klimmers in werden opgevangen en getraind. In Stone Age was er al wel een jeugdteam. Ik vroeg dan ook aan Chris(tophe Depotter) of hij me wou trainen en hij heeft me geaccepteerd. Sinds mijn 18e ben ik echt doorgedreven beginnen trainen met Chris met wie ik een hechte vriendschaps- en vertrouwensband, die zich gevormd heeft over de jaren, heb. Het is voor mij heel belangrijk dat er een goede cohesie ontstaat tussen klimmer en trainer.

Op wedstrijden verzamelde je al een uitgebreid palmares met een tweede plaats op het Belgisch Kampioenschap Boulder 2008 als kers op de taart. Ben je een competitiebeest?

Ik heb een uitgesproken voorkeur voor de rotsen maar ik hou er ook van me met anderen te meten. Daarbij komt nog dat wedstrijdklimmen een ideale school is om te leren stress te beheersen en mentaal sterker te worden. Wat ik zo mooi vind in wedstrijden is dat je sterk moet zijn op die specifieke dag, en niet één vroeger of later. Ik moet nog veel leren maar jaar na jaar blijkt het beter te gaan. Een competitiebeest zou ik me echter zeker nog niet noemen.

Heb je plannen op internationaal niveau?

In de toekomst zeker wel. Afhankelijk van hoeveel tijd ik er volgend jaar voor kan maken hoop ik toch wel wat Wereldbekers Lead en Boulder mee te kunnen doen. Het is zeer verrijkend te zien hoe alles verloopt en met sterkere klimmers te praten. Dit jaar heb ik te veel werk voor de universiteit en is de IFSC-kalender niet echt vriendelijk voor de studenten…

Welke rol spelen de rotsen in uw leven?

Rots is van primordiaal belang, het is de geest van onze sport. Als ik op weer maar eens een hemelse spot arriveer dan is het gewoon feest. Het is enkel aan de rotsen dat je de specifieke ambiance tegen komt (de aanmoedigingen a muerte, de unieke momenten aan de voet van de routes, de ontmoetingen met unieke personen,...). Voor mij is dat allemaal... 'orgasmique' !!!!

Wat is uw top 3 van favoriete klimbestemmingen?

Siurana, Geyik Bayiri en Rodellar. De tweede omdat alles er natuurlijk is en dat is een zeldzaamheid. Rodellar voor de unieke sfeer die er heerst. Er is zeker te veel sica maar dat overschaduwd de avonden aan de grote tent (futbolín) en de plonzen in het water zeker niet... je moet het meegemaakt hebben om het te begrijpen. Siurana is 'the best'. Naar daar trek ik om me te herbronnen. De kwaliteit van het klimmen is er van een ongekend niveau, de familie (van Toni) ongekend vriendelijk, het is de plaats van mijn eerste 8a en ettelijke andere herinneringen,... Ik klom er niet in 2008-2009 en ik moet er het komend jaar echt weer naartoe.
Céüse is zeker ook mooi te noemen maar nu het bivakkeren steeds moeilijker wordt en de camping buiten het klimmen niets te bieden heeft... Er ontbreekt wat sfeer en dat vind ik best spijtig. Dat neemt niet weg dat ik er zal terugkeren van zodra ik de kans zie.

Helpen uw studies kinesitherapie u om beter te klimmen?

Nog niet. Ik zit dan ook nog maar in mijn eerste jaar. Voorlopig zie ik nog enkel de pure basis. Daartegenover staat dat het me wel helpt om ook in andere zaken me voor de volle 100% te geven. Ik moet andere dingen doen naast het klimmen en als de studies, maar ook andere zaken, goed gaan kan ik ook goed presteren in het klimmen. De gemoedsgesteldheid is toch een goede 50% van de performantie in het sportklimmen.

Wat zijn de andere passies in uw leven?

Het maximale uit het leven halen zo lang je nog jong bent, natuurlijk. Qua sport heb ik er geen andere op mijn programma dan het klimmen. Ik ben echter zeer graag onder vrienden en lekker eten kun je misschien ook wel een passie noemen…

Heb je nog tips voor de nog jonge wedstrijdklimmers van de toekomst?

Wedstrijden mogen nooit een doel op zich vormen en moeten steeds iets persoonlijk blijven, het gevecht met jezelf om beter te worden, en niet met de anderen. Daarnaast mogen ze niet steeds in dezelfde zaal blijven en moeten ze zeker veel naar de rotsen trekken. Dat is goed voor zowel techniek, motivatie als mentaal. En tot slot moet je u niet te vaak het hoofd op hol laten brengen als je nog jong bent. Als je 13 jaar bent moet je nog niet trainen als een Gullich. Geniet ervan!

Dank u en succes met de examens en het klimmen deze zomer!

Raphael dankt zijn sponsor, Five Ten, voor de jarenlange steun.

Tijl

De profiel pagina van Raphaël Fernandez

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren

• 
• 
• 
• 
• 
• 
•