Favresse kraakt de Cobra

Ik gok dat het nieuws zich best snel verspreid heeft! Yes, ik topte The Cobra Crack enkele dagen geleden. I am super psyched! Het is een verbazingwekkende lijn en subliem stuk klimkunst.

Het kostte me 15 pogingen over 8 dagen en een eerste poging een drietal jaar terug om de route te toppen. Het was zeer hard voor mij, niet alleen omwille van de fysieke uitdaging die de route biedt maar ook because it bites your fingers. Daardoor kon ik slechts twee pogingen per dag afwerken en vaak merkte ik al bij de tweede poging dat het te veel van het goede was. Ook kon ik maar één keer om de drie dagen naar de wand trekken om te verzekeren dat mijn vingers hersteld en fris waren. Meestal als ik in een route werk train ik door de cruxbewegingen steeds maar opnieuw uit te boulderen. Zo wordt ik sterker en bouw ik uiteindelijk de kracht op om de route te doen. Voor deze route was dat niet mogelijk. Sommige van de bewegingen kon ik slechts eenmaal doen, kwestie van de pijn die het vel deed nog te kunnen doorstaan. Het klinkt vast verschrikkelijk maar in werkelijkheid is de route echt pure fun en enjoyable climbing.

De bewegingen in de Cobra zijn echt uniek en ongewoon voor mij. In de eerste pogingen leek de route bijna onmogelijk omdat de bewegingen heel moeilijk te begrijpen waren. Zelfs de vele ervaring die ik al opdeed in crack climbing kwam tekort voor deze soort crack difficulty. Maar het leerproces in de bewegingen ging zeer snel en op de derde dag en mijn vijfde poging kroop ik in de route om enkel de passen verder uit te werken en viel, geheel onverwachts, helemaal boven pas uit de route. Voor die poging had ik er helemaal geen goed oog op. Hierna besefte ik dat The Cobra Crack binnen mijn bereik lag.

Betreffende de moeilijkheid van de route is het moeilijk een duidelijke uitspraak te doen. Het is waarschijnlijk zelfs wat afhankelijk van de dikte van uw vingers. Ondanks mijn redelijk dikke vingers leek het me toch regelmatig aangenaam er nog dikkere te hebben. Er zijn vele opties en verschillende manieren om elke sequentie te doen. Dat is juist wat er zo plezant is aan zo'n route. Het is zeker en vast de zwaarste trad die ik ooit met succes afwerkte. In het begin voelde The Cobra Crack aan als 5.14c of zelfs d. Maar nu ik de bewegingen beter begrijp voelt het eerder aan als een 5.14b. Maar toch zeker een zeer harde route als je de aard van de route in rekening brengt: met alles zelf te steken beet de Cobra echt wel in de vingers;) De enige behandeling hiervoor was elke dag zo veel Belgische frieten als mogelijk te eten!! See the pictures!

Nu zondag trek ik naar the Bugaboos met Sean Villanueva om nog wat bigger walls te beklimmen. Je krijgt het zeker te horen als er iets vermeldenswaard gebeurt!

Nico

Info: www.xpedition.be

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren

• 
• 
•