Het CAB-RCT op weg naar Venezuela

45 dagen in de jungle

Anderhalf jaar na ter hoogte van de Schotse kusten gestrand te zijn na 14 stormachtige dagen volle zee is het CAB-Rock Climbing Team afgelopen zondag, 5 februari, opnieuw vertrokken voor een avontuur in de hoogte.
Voor de zoveelste expeditie verkozen ze een heel ander kader. Terwijl ze de vorige keer met een bootje hun vorige uitspatting beleefden (zie dit artikel) gaan ze deze keer de Centraal Amerikaanse jungle exploreren, op weg naar de mythische Tepuis van Venezuela. Het team bestaat ditmaal uit de volgende leden: Sean Villanueva, Nicolas Favresse, Stéphane Hanssens en Jean-Louis Wertz. Vier klimmers die kunnen bogen op een stevige ervaring in het bigwallklimmen.
We vroegen de eerste twee hoe ze deze duik in het onbekende inschatten.

Belclimb: Jullie zijn best gewend aan gevaarlijke aanlopen. Ditmaal zal dat door de jungle zijn. Waar denk je dan aan en op wat ben je voorbereid?

Sean: Wat ons in Groenland het meeste beviel was een lengte gedoopt “trou noir”, een vochtige en vuile schoorsteenbeklimming. We hebben begrepen dat er in Venezuela wanden te vinden zijn die volledig deze stijl hebben. 600m omverhangende jungle, vochtig, modderig, mossig,... Een waar gevecht met de vegetatie, de slangen, krokodillen en schorpioenen. De sfeer van de jungle zal zeer verschillend zijn van de extreme omstandigheden in Patagonië, de Karakorum, of de grote arctische gebieden als Baffin en Groenland.

Het doel is om verschillende lijnen te openen op de Tepuis van Venezuela. Moet je zo ver gaan om nog maagdelijke wanden te vinden?

Nicolas: We hoorden een gerucht dat er een wand bestaat van 600m pure overhang op een Tepui genaamd Amuri. Het unieke is dat dit een van de zeldzame wanden van deze omvang en deze inclinatie is op deze wereld en het meest overhangende deel is dan nog onbeklommen. Het is een kwartsieten wand, een soort zandsteen maar dan zeer solide en van een ongekende kwaliteit, die volgens onze info zich uitstekend leent voor het traditionele, avontuurlijke klimmen waar we zo van houden. Het is zonder twijfel een uitdaging die moeilijk valt te overtreffen.

Sean: Je moet ook weten dat we niet de enige in deze uithoek zullen zijn… Toeval wil dat ook een ander team deze bestemming heeft vooropgesteld gedurende dezelfde periode! In dat team zit ook Siebe Vanhee !!! Hij zit daar met een Amerikaan en twee Engelsen. Het zijn goede vrienden van ons dus dat zou wel eens een aparte - muzikale - sfeer kunnen creëeren. Ze hebben 10 dagen voorsprong op ons… Het is zuiver toeval, en meeval, dat twee expedities zich op hetzelfde ogenblik naar deze regio begeven.

Er bestaan een honderdtal Tepuis. Kiezen jullie er één of staan er meerdere op het menu? Waar liggen ze exact?

Nicolas: Ons eerste doel is alvast om die ene wand op de Amuri vrij te klimmen. Het kan gebeuren dat we hier de hele expeditie doorbrengen. Dat hangt volledig af van wat we daar vinden, of we gemotiveerd en geïnspireerd zijn om meerdere lijnen in de wand te openen, of we een harde lijn vinden waar in gewerkt moet worden of dat we het met de staart tussen de benen afdruipen. Om de overhangende wand van de Amuri te bereiken vliegen we eerst in een kleine Cesna van Cuidad Bolivar naar het hart van de jungle in het dorp Yunek. Van daar zouden het nog 4 wandeldagen tussen de wilde dieren zijn om op locatie te geraken.

Jullie zijn opnieuw met vier in dit team. Is het een voordeel om met twee duo's te klimmen?

Sean: Het belangrijkste is niet het aantal personen maar de ambiance, de energie en teamgeest. Maar met zijn vieren zijn we flexibel. We kunnen opsplitsen in twee duo's of, moest iemand een slangenbeet oplopen dan kunnen we met zijn drieën klimmen.

Het CAB-RCT verwelkomt met de fotograaf Jean-Louis Wertz een nieuw lid. Een goede aanwinst?

Sean: Die blonde kleine dwerg met Luiks accent is een echte vuilaard en zijn IQ is ook niet al te hoog. Hij zal dan ook geen problemen ondervinden om op te gaan in de groep. En, het wordt niet vaak gezegd maar hij is een zeer getalenteerd klimmer die zelfs als hij langere tijd niet klimt de feeling niet kwijtspeelt. Het is een klimmer die het aanbod aan grepen optimaal weet te benutten en die weet op zijn instincten af te gaan, wat belangrijk is in avontuurlijk terrein. Daarbij, naast een goede klimmer te zijn, is hij ook een zeer goede fotograaf. We hopen dan ook met mooie beelden terug te keren…

Jullie zullen weer maar eens van de buitenwereld afgesneden zijn. Hoe zal de weinige communicatie verlopen?

Sean: Facebook en onze website zal je geduldig in het oog moeten houden. Wel kregen we de satteliettelefoon van de CAB mee en we hopen daarmee bij tijd en wijlen korte boodschappen te kunnen versturen. Op foto's zal je spijtig genoeg moeten wachten…

De site www.xpedition.be
De Facebook xpedition pagina

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren

• 
•