Indische boulders in Hampi

België ontvluchten in januari/februari

9 maart 2010,

Het was met niet weinig goesting dat Nico (Mathieu) en ik al enige tijd spraken en droomden van een reis buiten Europa, kwestie van eens te wisselen van de normale bestemmingen Magic Wood en Fontainebleau maar zeker ook om eens te profiteren van de uitstekende meteorologische omstandigheden die sommige landen kunnen bieden. Na rijp beraad leek het steeds logischer Indië als bestemming te kiezen. Zeker als je de prijs en de korte periode die Nico kon vrijmaken in rekening brengt. We hadden natuurlijk maar één locatie in gedachten : Hampi, een gebied dat bekend werd dankzij Chris Sharma en de gekende fim over zijn perikelen daar : « Pilgrimage ». We moesten ons de beelden maar een zoveelste keer voor de geest halen om te beslissen: Hampi werd het reisdoel en het zou sowieso een geniale reis worden.

Chaumont-Gistoux, 21 januari 2010, 5u30. Het is zo ver. Binnen drie uur zullen we op de luchthaven staan, vervolgens vele uren vliegen, wachten en busreizen om eindelijk op bestemming te geraken.

Na drie uur rijden, het wachten in de luchthaven van Parijs, zeven uren vliegen tot Bahrein, vijf uur wachten en vier uur vliegen tot Bombay, na alle formaliteiten doorlopen en onze bagage opgepikt te hebben staan we buiten. Eerste indruk : Warm (jawel, met hoofdletter)! Dat is wat anders dan België…
We staan er niet te lang bij stil en beseffen dat we al snel geconfronteerd zullen worden met de harde realiteit. Het is in de taxi dat we onze eerste echte indrukken krijgen : De mensen leven hier als beesten, ze hebben bijna allemaal kleine hutjes, opgebouwd uit golfplaten, en behoeften worden voor de deur gedaan. Kinderen gaan nauwelijks of helemaal niet gekleed en zijn bijna allen eerder skeletten. Hiermee geconfronteerd bekruipt ons een schuldgevoel voor de luxe en comfort waarin wij leven.

De twintig minuten taxi naar het station doorheen het chaotische verkeer waar de klaxon gebruikt wordt als pinker, doorstonden we niet zonder doodsangsten. Na wat rondvragen blijkt dat we de trein niet kunnen nemen zonder gereserveerd te hebben en zien ons dus gedwongen een bus naar Hospet te nemen, vanwaar de reis naar Hampi gaat. We vullen de vijf uur dat we moeten wachten op de bus met het ontdekken van Bombay en de plaatselijke keuken (amai, da's nog pikanter dan samurai-saus).
Na een korte siesta die nodig was na de maaltijd en de vermoeiende reis zaten we dan in de bus. We hadden 16 uur om te proberen iets of wat te slapen. Geen sinecure als je weet dat de wegen hier wel iets weg hebben van aardappelvelden. Om tien uur de volgende ochtend zijn we aangekomen op 20km van bestemming. Voor dat laatste stuk nemen we de riksja.

Na een tiental minuten wijst onze chauffeur, Bobby, op de boulders die langs de kant van de weg verschijnen. Onze vingers beginnen spontaan te kriebelen. Nog eens tien minuten later steken we de rivier over naar het guest house. Nog maar net gearriveerd kunnen we niet anders dan ons te laten overweldigen door de schoonheid van de omgeving: palmen en rijstvelden omringen ons en achter al deze verborgen, liggen honderden boulders, verspreid over verschillende plateaus en heuvels. Dit alles met op de achtergrond de tempel gewijd aan Hanuman, de aapgod.

Met zo'n landschap en boulders zo ver het oog reikt kunnen we niet één minuut wachten om te klimmen en ondanks de hitte trekken we naar het plateau om het beroemde graniet van Hampi te ontdekken. Zoals verwacht is het graniet zeer agressief voor de vingers en de hitte intens (meer dan 35° in de zon). We zijn dus verplicht onze rustdagen goed in te plannen en de warmste uren van de dag te vermijden.

De volgende dag (en alle daaropvolgende) beslissen we om zeer vroeg op te staan (7u) om optimaal te profiteren van de ochtendlijke supercondities. Het is op die manier dat we verscheidene klassiekers kunnen afwerken: Goan Corner, Two Tap of ook Surfer’s Traverse. Nico geeft er zelfs een stevige lap op door de tweede dag al The Middle Way te toppen, na er maar een weinig in gewerkt te hebben de avond voordien. We deden ook enkele eerstbeklimmingen 7b/7c.

De dagen vliegen voorbij en de avond voor ons vertrek uit Hampi heb ik nog steeds niets extreem hard getopt onder andere door wat pijntjes aan de rechterarm ten gevolge van slecht op te warmen en door de huid die hier echt wel afziet. De twijfel slaagt toe. Er was toch wel dat ene project waar ik me al enkele dagen op had toegelegd maar ik lukte er maar niet in de allereerste beweging te doen. Gelukkig lukte ik erin, na een bijna gelukte poging die avond, om de boulder de allerlaatste dag dan toch af te werken. Een super boulder tegen of in de achtste graad en misschien zelfs een First Ascent.

Hampi is nu achter de rug en we hebben nog enkel Badami door ons hoofd spoken. We trekken voor enkele dagen naar dit andere gebied in het gezelschap van Jan De Smit, zijn vriendin en enkele Engelse vrienden. Een totale verandering van landschap door de typische stadssfeer doordrenkt van armoede, wat in Hampi niet het geval is. De eerste dag is een interessante ontdekkingstocht doorheen het Indische zandsteen (eindelijk nog wat agressievere rots). Dag twee is er ook één vol ontdekkingen... althans dat was het doel. We hadden horen spreken van een boulder die ergens in een canyon vast zat maar na twee uur vruchteloos zoeken zagen we ons verplicht de terugweg aan te vatten. Gelukkig hadden we de volgende dag meer geluk. We vinden er enkele toffe lijnen en vooral een 7c die Jan kuist en waar ik de eerstbeklimming van doe. Nico geeft ons op zijn beurt een demonstratie van pure power door zich van een twijfelachtige reglette te smijten naar een nog meer twijfelachtig greepje van waarop je de uitzwaai van de jeté moet opvangen ... Daarna proberen we nog een 8a+ van Klem Loskot. Nico is er dichtbij maar het wordt dan toch een net niet.

Het was onze laatste klimdag. We trekken nog verder naar het strand van Goa en enkele verdiende rustdagen voor onze lange terugreis.

Onze reis in cijfers:

23u vliegen
18u wachten in luchthavens
35u bus, taxi en trein
5, het aantal first ascents dat we klommen
30, het aantal pannenkoeken met Nutella dat Nico at in 8 dagen
100, het bedrag in Euro dat mijn maaltijdrekening was na 8 dagen

Als je naar Indië vertrekt denk dan zeker aan volgende zaken om mee te nemen:

Toiletpapier
Een heuptasje voor paspoort en geld
Een multi-adapter
Een thermische zak voor vlees en etenswaren
Climb On / Homeoplasmine / Tea tree oil / pommade voor de vingers

To do / not to do:

Water van de kraan en water uit niet afgesloten flessen geeft toffe effecten in de maag...
Rauwe groenten en zaken voorbereid met ijs zorgen al evenzeer voor vreugde in de darmflora
Vertrek met een minimum aan kleren, je koopt ter plekke voor geen geld wat je nodig hebt
Aarzel niet om over prijzen te onderhandelen. Dat is nu eenmaal de gewoonte daar
Vertrouw geen onbekenden, bleef steeds op je hoede
Als men u iets aanbiedt, bespreek dan eerst en vooral de prijs
Geef fooi als je vindt dat de persoon dat verdient. Iemand die u de weg wijst moet je geen fooi geven, of je voorziet een budget van 50 euro...