Sportklimmen in Turkije

Geyikbayiri

Het alomgekende toeristenoord Antalya aan de Turkse rivièra zullen jullie waarschijnlijk niet snel associëren met rotsklimmen. Toch vind je op nog geen 25 km van deze miljoenenstad een sportklimgebied van wereldklasse, Geyikbayiri genaamd, dat op vijf jaar tijd is uitgegroeid tot het grootste sportklimgebied in Turkije.

Op het moment dat ik dit artikel schrijf, verblijf ik reeds 2 maanden in Geyikbayiri, meer bepaald in het Jo.Si.To Guesthouse Camp, dat gerund wordt door drie klimmers uit München: Jost, Siri en Tobias. Ik werk part-time in het kamp en daarnaast hou ik me vooral bezig met veel klimmen...
De aanleiding om dit artikel te schrijven is dat ik in dit jonge klimgebied nog niet veel Belgen tegen het lijf ben gelopen. Tijd dus om Geyikbayiri wat meer bekendheid te bezorgen.

Het dorp Geyikbayiri en het gelijknamige klimgebied zijn gelegen op 25 km van Antalya in de uitlopers van het Taurusgebergte, op een hoogte van ongeveer 500m. De rotsen zijn gelegen in een prachtig berglandschap met toppen die in de winter besneeuwd zijn. Vanuit Geyikbayiri heb je tevens een mooi uitzicht op de Middellandse Zee en Antalya.
De eerste routes werden geopend in 2000 door de Turk Öztürk Kayikci en zijn toenmalige Nederlandse vriendin Züleyha Geels. Naast Turkse klimmers zijn het vooral Duitsers die het gebied verder hebben ontsloten. Op dit moment telt het gebied ongeveer 300 routes maar quasi wekelijks worden er nieuwe geopend, onlangs nog door mezelf.

Het klimmassief Geyikbayiri bestaat uit een anderhalve kilometer lange rotswand die tot 60m hoog is en onderverdeeld is in 17 sectoren die ik zal bespreken van links naar rechts. In Geyikbayiri worden de routes gequoteerd volgens de UIAA-schaal. Voor de herkenbaarheid zal ik hier echter de vertrouwde Franse quotaties hanteren.

Sportklimmen

Uiterst links in de hoofdwand bevindt zich de kleine sector Gizlibahce, die gekenmerkt wordt door korte routes van niveau 4 tot 6b.
De sector rechts daarvan heet Cesme. Bekendste route hier is de fotogenieke Ali Baba ve 40 Haramiler (6b+), een uiterst technische dülferbarst die zelfs de meest doorwinterde klimmer  de wanhoop nabij kan brengen. De meeste routes hier zijn vertikaal en situeren zich in de zesdegraad alhoewel er ook enkele 7c´s met minuscule en scherpe greepjes te vinden zijn.

De volgende drie sectoren (Sarkit, Magara en Anatolia) behoren ongetwijfeld tot de beste en zijn dan ook de populairste. Sector Sarkit is een paradijs voor wie graag lange overhangende uithoudingsroutes met colonettes klimt. Het niveau van de routes gaat van 6a tot 8b met het overgrote deel in de 7de graad. Werkelijk alle routes zijn er wondermooi. Rechts hiervan ligt de sector Magara, een grot met zeer mooie overhangende routes met colonettes. Het is hier dat Öztürk de eerste routes in het massief opende. Je vindt er routes in alle moeilijkheidsgraden. Sector Anatolia is met 27 routes de grootste in de hoofdwand. Het linkerdeel van deze sector kenmerkt zich door korte en krachtige overhangende routes, het rechterdeel door lange (tot 50 m), technische, vertikale routes.

Verder naar rechts ligt de kleine sector Geyik waar je vooral eenvoudiger plaatroutes vindt. De volgende sector in de rij heet Dragon en telt enkele erg mooie 7a´s met prachtige colonettes. Enkele honderden meters verder vind je de sector Canyon die zich, zoals de naam al laat vermoeden, in een kloof bevindt, ideaal bij warm weer dus. Voor de verandering hier geen colonettes maar wel veel gaten en reglettes. Er zijn zowel vertikale als sterk overhangende routes. Niveau gaat van 5b tot 8a. Tussen Dragon en Canyon is momenteel, op een handvol routes tot 6a na, nog niet zoveel te vinden. 

Verder naar rechts kom je in het Mevlana-deel van de wand. Mevlana is onderverdeeld in 7 kleinere sectoren. De meeste routes werden hier pas in 2004 en 2005 geopend. Vooral de Zwitser Michel Piola heeft de rotsen hier van boorhaken voorzien. Hij opende bijna alle routes in de sterk overhangende sector Poseidon en ook vele in de sectoren Ottoman, Mevlana en Barbarossa. Naast zware overhangende routes op gaten (Poseidon), routes met colonettes (Mevlana, Akdeniz) en vertikale routes (Ottoman, Barbarossa, Alaaddin) vind je hier ook vele routes in conglomeraatgesteente, gekenmerkt door grote, platte grepen. Hoewel vele van deze routes er brokkelig uitzien, is de rotskwaliteit verrassend goed. Dient nog gezegd te worden dat een deel van sector Akdeniz vorig jaar tijdens een aardbeving is ingestort waardoor de route Akdeniz grotendeels verdwenen is.

Grenzend aan het Jo.Si.To-kampterrein bevindt er zich nog een interessante sector, die de voorbije maanden trouwens stevig gegroeid is. Intussen zijn er zo´n 50 routes te vinden in alle stijlen (plaat, vertikaal, overhang) en moeilijkheidsgraden (4 tot 8a+). Hoewel de rotswand er misschien minder spectaculair uitziet dan bijvoorbeeld Sarkit, zijn hier prachtige routes te vinden die quasi alle perfect met kleefhaken behaakt zijn. Indien je in het Jo.Si.To-kamp verblijft, staat je voor deze sector een aanloop van nog geen 50 meter te wachten. Een droom voor sommige sportklimmers, wat kan verklaren waarom nogal wat klimmers tijdens hun verblijf hier niet eens tot in de hoofdsector geraken...

De laatste en nieuwste sector is de Trebenna noordwand, gelegen op vijf minuten wandelen van het Jo.Si.To-kamp. Net zoals in de Jo.Si.To-sector werden de meeste routes hier geopend door Tobias. Je vindt er voornamelijk routes in de 7e en 8e graad met veel colonettes. Aangezien de zon hier nooit schijnt, is deze sector ideaal bij warm weer. Bij regenweer kan je hier ook steeds terecht want de meeste routes in deze sterk overhangende sector blijven zelfs na dagen regen droog.

Je ziet het: variatie troef in de stijl en moeilijkheidsgraad van de routes in Geyikbayiri. Toch is naar mijn mening het massief het interessantste voor klimmers die tussen 6c en 7c klimmen, aangezien vele van de mooiste routes zich in deze moeilijkheidsgraad bevinden. Er zijn weliswaar ook vele routes tot 6b te vinden maar deze zijn over het algemeen niet zo stijl en nogal scherp, wat de vingertoppen niet ten goede komt. Dit neemt niet weg dat er ook enkele sublieme overhangende 6a´s met colonettes te vinden zijn.
Voor achtstegraadklimmers is Geyikbayiri dan ook weer niet zo interessant aangezien er op dit moment nog geen 15 routes van 8a of meer te vinden zijn. Maar dit kan veranderen want in de Trebenna-sector is er nog potentieel voor zeer zware routes.

En niet alleen in Trebenna is er nog potentieel. Overal waar je kijkt in de omgeving zie je onaangeroerde rotswanden. De kwaliteit van de rots is weliswaar niet overal even goed maar het is duidelijk dat hier nog massa´s potentieel is voor nieuwe routes. En niet enkel voor sportklimroutes. Tegenover Geyikbayiri ligt namelijk een 700 meter hoge wand met kalkrots van goede kwaliteit. Twee Duitse klimmers openden hier vorig jaar zonder gebruik van boorhaken  een route met passages tot 6b+.

Boulderen

Naast sportklimmen valt er in Geyikbayiri ook te boulderen. Niet de moeite om enkel daarvoor naar hier af te reizen maar wel leuk om eens een dagje te doen. Langs de rivier achter het JoSiTo-kamp vind je mooie kalksteenboulders met momenteel enkele tientallen boulders tussen 5a en 7a.
Door de aanwezigheid van het riviertje en de loofbomen blijft het er tijdens de zomer aangenaam koel. In het Jo.Si.To-kamp kan een topo van deze boulders verkregen worden. Enkele kilometers verder, op een hoogte van 2000m ligt een ander bouldergebied, Feslikan-Yayla genaamd. In de winter is alles er ondergesneeuwd en kan er zelfs geskied worden maar in de zomer is het er ideaal om in de koelte te klimmen.

Als je na een paar dagen klimmen in Geyikbayiri door de huid van je vingertoppen zit, is het een goed idee om eens een dagje te gaan klimmen aan het strand in Akyarlar, een sportklimgebiedje langs de weg tussen Antalya en Kemer. De witte kalkrots hier kenmerkt zich hier namelijk door grote, ronde en tevens erg gladde grepen. In dit massief, dat wordt beschreven in de topo van Geyikbayiri zijn zo´n 20 sportklimroutes te vinden van niveau 4+ tot 7a+. Het moet echter gezegd dat de routes hier sterk ondergequoteerd zijn. Bij de meeste routes mag gerust een graad bijgeteld worden. Verder kan je hier ook leuk boulderen, zwemmen of gewoon relaxen op het rustige keienstrand.

Praktisch

Hoe Geyikbayiri bereiken?

Bijna dagelijks kan je met chartermaatschappijen zoals Thomas Cook of Jet Air vanuit Zaventem goedkoop naar Antalya vliegen. Het Jo.Si.To-kamp organiseert vervoer van de luchthaven naar Geyikbayiri tegen de prijs van 30 euro per transfer. Per openbaar vervoer kan Geyikbayiri ook bereikt worden maar dit is een stuk gecompliceerder. Eerst dien je te voet of per taxi van de International terminal naar de één kilometer verder gelegen Domestic terminal te gaan, waar er bussen vertrekken naar het centrum van Antalya. Daar kan je dan een bus naar Çakirlar nemen. Voor de resterende kilometers naar Geyikbayiri rijdt er slechts eenmaal per dag een bus zodat je beter kan liften. Liften wordt door de Turken zelf ook heel courant gedaan aangezien velen geen eigen auto hebben. Een auto huren is overbodig aangezien alle sectoren op maximum 20 minuten wandelafstand liggen.

Wanneer klimmen in Geyikbayiri?

In Geyikbayiri kan er 12 maanden per jaar geklommen worden. Aangezien bijna alle sectoren, op Trebenna en Canyon na, zuidelijk georiënteerd zijn, kan het op de rotsen reeds vanaf het vroege voorjaar  tot laat in de herfst flink warm worden. In juli en augustus is de temperatuur vanzelfsprekend het hoogst maar zelfs dan blijft klimmen mogelijk aangezien alle overhangende routes, als gevolg van de loodrecht staande zon, in de schaduw liggen. Statistisch gezien regent het in januari en februari het meest (ongeveer 1 dag op 4) maar deze winter bijvoorbeeld heeft het amper geregend en waren de condities ideaal om te klimmen. Om maar te zeggen dat een klimvakantie tijdens de wintermaanden zeker geen slecht idee is. En als het regent, kan je steeds terecht in de vele overhangende sectoren.

Overnachtingsmogelijkheden

Jo.Si.To Guesthouse.Camp: Dit door Duitse klimmers geopende kamp ligt in een rustig valleitje op 10 minuten wandelen van de hoofdsector. Je kan er lekker eten en er is een bar met ? niet onbelangrijk ? goede muziek. Je kan zowel kamperen als een bungalow (waarvan sommige met badkamer en keuken) huren. Er is geen gemeenschappelijke keuken maar je kan wel een gasvuurtje huren. Mogelijkheid tot het huren van een auto of scooter. Momenteel is ongeveer tweederden van de gasten nog afkomstig uit Duitstalige landen maar het kamp wordt wel steeds ´internationaler´. (http://www.climbingcamp-antalya.com)

Wat doen op rustdagen?

Voor wie op een rustdag meer wil doen dan wat relaxen hier enkele voorstellen:

• Bezoek aan de markt in Aktamlar (zondag)  of Çakirlar (vrijdag), waar je de traditionele Gözleme (gevulde pannenkoeken) kan eten.
• Bezoek aan het oude stadscentrum van Antalya, mooi maar erg toeristisch.
•  Bezoek aan de nabijgelegen Trebenna ruïne: overblijfselen van een Lycische stad (3e eeuw voor Christus) gelegen op een heuveltop op 1 uur wandelen van het Jo.Si.To-kamp.
• Van januari tot april skieën in het ongeveer dertig kilometer verder gelegen Saklikent.
• Mountainbiken.
• ?

Geyikbayiri : the best of

Ik weet het, smaken kunnen verschillen en het is in feite ook onbegonnen werk maar hier toch een selectie van enkele van de mooiste routes in Geyikbayiri:

5b   Barbarossa (Barbarossa)
6a   Bizon (Sarkit),  Nirvana (Magara),  Cikomigro (Dragon)
6b   Totos (Dragon)
6b+   Saxafon (Sarkit)
6c   Colonist (Sarkit),  Samanyolu (Jo.Si.To)
6c+   Fat Burner (Canyon)
7a   Karinca (Magara),  Ahtapot (Dragon),  Bartabas (Mevlana)
7a+   No Heroes (Trebenna)
7b   JaJa City (Sarkit),  Power Slave (Anatolia)
7b+   Black Moon (Jo.Si.To)
7c+   Mevlana (Mevlana),  Anaconda (Trebenna)
8a   Milestone
8a+   Turkish Airways (Anatolia)
8b   Olympos Games (Sarkit)

Pieterjan

 

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren