Afgelopen weekend liep je voor het derde jaar op rij een massa boulderaars tegen het lijf op het strand van Scheveningen. En tegen het lijf lopen was het… Zo stilaan groeide Boulderen aan Zee uit tot een groot boulderevenement, uniek in zijn soort. De 810 ingeschrevenen konden met volle teugen genieten van de klaargestoomde boulders gemengd met een stevige portie zonne-energie. Dat het merendeel van de deelnemers een voorkeur hadden voor de schaduwzijde was logisch. Dat zorgde wel voor lang aanschuiven maar als je af en toe toch maar een zonnige route ging klimmen dan kon je aan een goed ritme door boulderen. En dan waren de jeugdfinales al een welkome rustpauze om even op adem te komen, wat vocht bij te vullen en inspiratie op te doen voor de projecten die voorlopig nog wat tegenwerken.

 

En inspiratie geven ze wel, die jeugd! Bij de Jeugd B ging Tim Reuser, de enige noorderbuur in de finale en deze zomer in Rodellar gesignaleerd. Hij versloeg zo Simon Vermote (2e) en Ignace Debreyne (3e). Belgen op twee en drie… Geen slecht begin! Bij de Jeugd C won Daan Groskamp. Misschien waren er in de jeugdfinales wat scheidsrechterlijke onzuiverheden maar hey, heeft de jeugd zich geamuseerd? We noteren ook nog een vierde plaats voor Laura Baert en Manolo Debreyne en een zesde plaats voor Anak Verhoeven. We hebben ons alvast getoond bij de jeugd.

 

Eenmaal de jeugdfinales achter de rug was het al snel 18u. Zij die hun papiertje wilden inleveren moesten dat nu doen. Hoewel de meesten stilaan uitgeteld waren bleven nog enkele moedigen tot laat door pogingen trekken. Fun is het zeker, zo een strand waar je kan klimmen! Op zondag kon je overigens ook nog komen klimmen op het strand.

 

Eenmaal 18u voorzag de organisatie het nodige entertainment om de uitgeputte en nagenietende massa op te warmen voor de finales. Indrukwekkende breakdance van de showroom dummies, een mooie danschoreografie rond klimmen, wat hiphop en zeker niet te vergeten: flamingo van de hand van De Regah’s. Hadden die Nederlanders toch wel een eigen variant van flamenco gemaakt waarin ze Den Haag en de vrouwen van daar ophemelden of juist niet... Muzikaal hoogstaand wil ik het niet onmiddellijk noemen maar grappig was het eigenlijk wel.

 

En toen was het tijd voor de finales. Het exacte verloop is al aan het vervagen maar de stevigste indrukken zullen lang blijven nazinderen : Muriel Sarkany die een, aan de snelheid van een luiaard grenzend, staaltje zelfbeheersing en vormspanning etaleert, Vera Zijlstra die gedragen door het publiek zichzelf lijkt te overstijgen, Chloé Graftiaux die ‘à l’aise’ uitstraalt, Jesse Vanderwerf die ondanks knieproblemen mooi demonstreert als eerste klimmer in de mannen finale, Ludovic Laurence die met een ijselijke zelfbeheersing toch nog die boulder topt waarvan de eerste voetsteun maar niet mee wou werken, Wouter Jongeneelen die zijn ervaring laat doorwegen en… een speaker die zo goed als elke finalist wel op de heupen tracht te werken met een motiverende ondertoon. Uiteindelijke en verdienstelijke winnaars zijn Muriel en Ferdinand Schulte.

 

Een prachtige avond, een prachtig evenement. Als het enigszins kan, tot volgend jaar!

 

Tijl

Foto's van Muriel: Julie Spruyt
Andere foto's + nachtfoto's: Adwin Timmer www.climbing.nl