Denk aan het milieu. Denk na voor je print!28-9-2010
Afgelopen weekend ging in Puurs de 10e editie van de Goldfinger door, een wedstrijd die sinds 2004 deel uitmaakt van het Wereldbekercircuit. Daar waar de wedstrijd de eerste jaren indoor doorging staat deze sinds 2007 geprogrammeerd in de nieuwe buitenzaal Klimax 2. Het enig mogelijke nadeel : de weergoden. Na een enorm zonnige editie in 2009 was het dit jaar bang afwachten. Deboosere en Hagedoren hadden wisselvallig weer voorspeld dat vooral zaterdag roet in het eten zou kunnen gooien…
Vrijdagochtend kondigde zich licht bewolkt aan met enige nattigheid. Het was fris maar doenbaar. Rond 11u startten de kwalificaties met plaatselijke held Jurgen Lis als eerste klimmer. Eenmaal gestart was het niet meer te volgen. De vrouwen en de mannen kregen beiden twee routes voorgeschoteld die alle gelijktijdig en flash geklommen werden. Vier klimmers tegelijk in actie en met het kruim van de wereld aanwezig betekent dat langs alle kanten spektakel. Grootste afwezige was Muriel Sarkany, België’s trots van de voorbije jaren, die niet op de afspraak verscheen. Zij maakte, op Belgisch niveau, de weg vrij voor Chloé Graftiaux, die ook op deze wedstrijd zeer gemist werd en anderen als Mathilde Brumagne en de opkomende jeugd. Zij zullen nu de prestaties moeten leveren... Tussen alle spektakel door vielen volgende zaken te noteren:
Mannen:
Vrouwen:
Dag twee voelde al onmiddellijk kouder aan. Een regenachtige nacht had het springkasteel in een zwembad omgevormd maar een waterig ochtendzonnetje beloofde toch moeite te doen. Af en toe zou er echter aan de wolken en de regen moeten toegegeven worden… Ook deze dag weer worden de klimmers rond hetzelfde uur losgelaten. Ditmaal echter met isolatie, observatie en dus à vue. Wat je moet onthouden van de halve finales:
Vrouwen:
Mannen:
Na een door de regenbuien versomberde dyno-contest en een pauze van ongeveer drie uur konden dan de finales van start gaan. Zoals elk jaar hoopte het publiek op een afspraak met pure suspense en het kon niet missen. Als eerste van alle finalisten mocht onmiddellijk de enige Belgische aantreden. Mathilde Brumagne lijkt door de route wandelen en laat slechts vijf grepen magnesiumvrij. De concurrentie gaat stevig uit de hoek mogen komen om haar score van 43- te verbeteren. Of zou de route te gemakkelijk uitvallen… Bij de mannen een soortgelijk scenario, Gauthier Supper toont dat de jeugd in verschillende landen de druk op de vaste waarden hoog houdt en komt tot greep 42.
Voor Mathilde begon dan het aftellen. Na één klimster was ze al zeker van een 7e plaats, toen een 6e, 5e, 4e … en toen kwam een podiumplaats zeer dichtbij. En jawel, ook bij de heren is het de eerste klimmer die zijn eigen winnaarsstoel kan blijven warm houden en als Patxi ‘slechts’ 41+ scoort en ook Lama strand op greep 37 kan Gauthier zich echt feliciteren met een knalprestatie. Nog drie klimmers te gaan.
Voor Mathilde blijft het sprookje duren want Markovic valt op greep 40- en Dufraisse moet zich op 37- gewonnen geven. Zilver is al zeker maar winst kan ook nog. Gauthier Supper moet zijn warme stoel doorgeven aan Jakob Schubert die 10 bewegingen verder raakt en de relais al in het vizier kreeg. Adam Ondra, vorig jaar winnaar, valt, zeer teleurgesteld, enkele bewegingen voor een triomferende Schubert maar Ramonet moet nog komen net zoals bij de dames de dit jaar ongenaakbare Ja-In Kim.
Ja-In gaat op zo’n mooie, gecontroleerde wijze door de route dat het al snel duidelijk is dat Mathilde onsportief mag bidden voor een val. En in tegendeel, wat onze sport net zo mooi maakt, ook Mathilde supportert en ziet de Koreaanse de cruxsequenties doorcruisen. Gekomen waar Mathilde haar laatste krachtinspanningen leverde neemt ze nog even de tijd om vervolgens akelig langzaam de greep waar de Belgische viel te gaan halen. De top zat er net niet in want drie grepen verder wint de zwaartekracht het dan toch.
Ramonet (nvdr. Spaans voor kleine Ramon) moet door zijn lengtebeperking steeds een zeer precieze stijl aanhouden en perfectioneerde dit tot het uiterste. In de afgelopen jaren won hij dan ook al drie keer deze wedstrijd en afgelopen week kroonde hij zichzelf nog tot Europees kampioen in een route die naar eigen zeggen atypisch was voor hem. Dat de vorm goed zat mocht duidelijk zijn en liet hij al blijken door het foutloze parcours doorheen de kwalificaties en de halve finales. Vlot gestart slaat hij in de eerste crux een kwart ver in de route een greep die alle anderen gebruikten over om vervolgens no feet door de tweede crux te cruisen. Van een podiumplaats had hij zich zo al verzekerd zonder zichtbare vermoeidheid. Vervolgens behoudt hij zijn koelbloedigheid waar Ondra de mist in ging om tot slot, en gelukkig voor hem, net goed genoeg Schubert’s ultieme beweging te imiteren. Een ex-aequo in de finale is steeds spijtig maar Ramon’s overduidelijke suprematie in de halve finale leverde dan toch op.
En zo winnen in elke categorie de overtuigend besten van het weekend en kunnen wij als Belgen uitermate trots zijn op een inspirerende prestatie van de nog jonge en zeer veelbelovende Mathilde Brumagne.
Tijl