Denk aan het milieu. Denk na voor je print!23-12-2010
Paradijs met superbeveiligde routes van 3 tot 8c
Rudi FrankinouilleOrpierre heeft een rijk historisch verleden maar op het einde van de jaren zestig was het “stadje” op sterven na dood. Eind de jaren tachtig werd rijkelijk geïnvesteerd in het toerisme (gemeentelijk zwembad, toerisme bureau, gemeentelijke bakkerij …) en vooral het klimtoerisme. Orpierre ligt op ongeveer 700 m hoogte en de rotsen gaan tot +/- 1200 m hoogte. De verschillende massieven werden professioneel uitgerust voor “plezier klimmen” m.a.w. superbeveiligde routes in moeilijkheidsgraden van 3 tot 8c.
Honderden routes in de steile tot vaak overhangende kalkrotsen zagen het daglicht en jaarlijks komen er nog verschillende routes bij. De routes zijn doorgaans iets overgewaardeerd wat samen met de prima beveiliging zeer positief is voor het zelfvertrouwen. In de overhangende delen (vaak het laatste deel van de routes) is de afstand tussen de haken soms iets meer omdat men er van uitgaat dat je hier toch weinig kans hebt om de onderliggende rotsen te raken en bovendien is het inhangen van setjes in dit terrein niet altijd evident. De gemakkelijkere routes van 1 tot 3 touwlengtes zijn doorgaans uitgerust met een dubbele standhaak verbonden met een ketting en grote maillon rapide voor een afdaling in “moulinette”. Voor deze routes is een enkel touw van 70 m het best geschikt.
Slaapgelegenheid is er in Orpierre in overvloed. Onmiddellijk aan de voet van het massief ligt een camping met zwembad. Je kan opteren voor kamperen op de gereserveerde klimmersplaatsen (zonder zwembadoptie – goedkoper) of volle pot betalen en wel gebruik maken van het zwembad. Zonder veel op te vallen kan je gerust gebruik maken van het zwembad als klimmer werd me verteld. Op 8 km richting Laborel vind je een tweede camping met een klein boulderkotje. Niet zoals de ons gekende boulderzalen, hou daar rekening mee...
In en rond Orpierre heb je verschillende gites, ik verbleef in die van Pierre-Yves Bochaton (één van de hoofdequipeurs van het massief), maar een Nederlandse klimgidse (Myriam Verbeek) heeft er ook een gite, beide gites onmiddellijk in het dorpje en aan de voet van het massief. Iets verder uit het dorp zijn nog meerdere gites te vinden, maar dan moet je met de wagen aanrijden tot aan de voet van het massief van Orpierre.
Relaxeren: (zwemmen) kan je in de zomer in volgende regio’s: net voor St-Génis ligt een meertje waar het gezellig zwemmen / afkoelen is, of in de kleine poeltjes van de Méouge (rivier), ter hoogte van Antonaves. Een aanrader is de detailkaart van de regio (kaart 164, ter verkrijgen in het supermarktje van Orpierre).
Voeding: kan je kopen in de lokale supermarkt van Orpierre, met nog iets verder een grotere intermarché in Sisteron (15’ rijden maximum met de wagen).
Pierre-Yves kookt voor wie het wil zeer lekker op basis van biologische producten, een 3-gangenmenu die sterk aan te bevelen is als je in zijn gites zou verblijven.
Blijft nog te vermelden dat in Orpierre zelf weinig tot niets te beleven valt, maar er is een klimwinkel in het dorpje (Le Vertige) waar je bijna alles kan kopen en het lokale café is ook een must, open van ergens in maart tot begin november. Het obligate terras om een toffe klimdag af te sluiten!
Begin 2012 komt er weer een nieuwe topo uit, want men is druk bezig weer nieuwe delen van het massief open te stellen voor de klimmers. Nieuwe meerdere-lengteroutes worden gepittonneerd, en er zou een volledige wand klimklaar gemaakt worden, allemaal 4de tot 5de graad, ideaal voor beginners.
Orpierre kent verschillende sectoren, met deel 1 Château, Cascade en Belleric
Château: met Mission Impossible de zwaarste route (8c) komt iedereen aan zijn trekken. Ik amuseerde me rot onder andere in Les copains d’ abord - 6c, net als in Y a plus de limites - 6b. Je t’aime moi non plus - 7a zou de meest gefrequenteerde 7de graadsroute zijn maar niettemin een zeer mooie.
Het deel Cascade vind ik persoonlijk minder leuk, met zeer gladde routes, en door de waterloop in de buurt vaak niet te klimmen.
Heel het deel Belleric is zalig klimmen. Het meest linkse deel is zelfs in zijn 6a-routes pokkehard op zeer kleine regletten (bv Monkey beach - 6a). Hoe meer naar rechts, hoe hoger de routes gaan (2 tot 3 lengtes) maar toegankelijker voor de beginnende klimmers. Pareltjes van 5de de graadsroutes vind je waaronder Tropique du Capricorne (5a – 5b).
Samen met deel Quiquillon perfect te voet aanloopbaar. Quiquillon is gekend om zijn lange routes, van 5b tot 7c+ vind je geweldige lengteroutes. Allemaal perfect afgezekerd en vlot toegankelijk om in af te dalen. Soms is het nuttig te weten waar de afdaalrappels zich bevinden...
De Rappel du grand jardin is een aanrader voor mensen die nog niet in het ijle op zoek zijn moeten gaan naar hun tussenrelais! Zoek de afdaalrappel achter een boompje op de hoek van het massief, te bereiken via een kabel.
De andere delen zijn best aan te lopen via het wandelpad iets uit het dorp (reken op ongeveer 30’ stappen of meer) of met de wagen tot de Parking de l’adrech. Deze weg (grind) wordt dit jaar terug wat verbeterd, het is momenteel een aanslag op je schokbrekers in de bochten. Persoonlijk vind ik het aanlopen tot boven iets hebben.
Massieven op het hoger gelegen deel (deel 2):
4 Heures (de schaduw komt daar rond 16u op) is een massief voor de dalneuker in u. Tussen 4 heures ouest en est ligt de supermooie Sur le fil (6a), niet te vergelijken met de andere routes op dit deel. Initiatie in 3 touwlengtes is op 4 heures Est ook zeer tof.
Adrech en Ascles zijn voorlopig nog onbekend voor me, maar Les Blaches is voor veel klimmers een onbekend gebied, spijtig want je vindt er parels van routes! Het is inderdaad verder aanlopen (het verst van allemaal) maar de verplaatsing is meer dan de moeite. Enkel de eerste 6 routes van Les piliers de la lumière zijn spekglad, men weze gewaarschuwd, maar alle andere routes zijn prachtig. Ik deed er onder andere Lettres d’amour - 6b en vond deze route subliem. De andere routes werden ook gesmaakt door mijn medeklimmers!
Secteur de l’ombre en Dalle du paradis waren niet onmiddellijk mijn stijl, andere medeklimmers vonden het ook iets minder mooi dan Eternel féminin. Hier zitten ook weer parels van routes. Elke route die ik hier deed was een aanrader (Sex and the city - 5a+, Trop belle pour toi - 5a / 6a, Elles, émoi – 5c /6a krijgt zelfs meerdere sterren!).
Tegenover het grote massief van Orpierre ligt het kleinere massiefje "Le Puy". Men heeft daar geprobeerd in de eerder fysieke en continue wand 5de graads-routes te behaken, met wisselend succes. Enkel de 5c is een correcte 5c, de rest is allemaal mee 6de graad. Wel blijft deze wand continu droog, ook tijdens zware en aanhoudende regenbuien. Een 15-tal routes waar je het onderste uit de kan mag persen voor elk niveau. Ook sta je niet al te veilig als zekeraar, een 2-tal meter van de wand weg ligt een afgrond te gapen...
Samengevat vind je in Orpierre (1050 km vanuit Brussel) meer dan voldoende routes om je jaren mee bezig te houden. Hou er rekening mee dat de haakafstanden niet sportief zijn, dus neem voldoende setjes mee! Ook equipeert men daar licht richtingaangevend in de route, maar 2m naast je haken uitwijken is een vaak voorkomend fenomeen. Iets dat we hier met onze eliminante routes minder gewoon zijn. Goed om te leren uit de route te klimmen en nadien er terug in te geraken. En kies je voor de verkeerde kant, kan het wel eens pittig worden...
Wie hier nog niet genoeg aan heeft vindt in het 1u ver rijdende Buis-les-Baronnies ook nog meer dan voldoende massiefjes. Deze kan je beter aanvallen vanuit de Provence (Mont Ventoux). In het najaar 2010 komt er een volledig nieuwe topo van de ganse regio (Buis-les-Baronnies) uit. We hebben ook in deze regio geklommen en vonden daar meer dan voldoende schitterende klimmassieven met een gevarieerde klimstijl. Er wordt echter anders ge-equipeerd: haken worden ‘en ligne’ gezet, alles recht boven elkaar. Het is aan de klimmer om de weg te lezen onderweg, maar vooral niet de verkeerde kant van de haken te kiezen...
Rudi
Nuttige link