Aspirant internationaal routebouwer

De ervaringen

Eventjes naar Zwitserland...

Van 19 tot 23 maart had in het Zwitserse Bern de opleiding tot internationaal routebouwer van het IFSC (International Federation of Sport Climbing) plaats. Twee belgen onder de 17 deelnemers, Olivier Coenen en ikzelf. In totaal 14 landen zijn vertegenwoordigd waaronder Spanje, Groot-Brittannië om de meest dichtbije landen te noemen en India en Hong-Kong voor de verste. Bij het zien van de lijst met deelnemers zei ik bij mezelf: Howla, dat ze maar op het niveau van de kleine Belgen blijven! Met de broertjes Bindhammer, Serik Kazbekov, Tomasz Oleksy, Evegeny Kryvosheytsev, allemaal onder de hoede van Jacky Godoffe en Simon Wandeler zaten we daar met 9a-klimmers, medaillewinnaars in verschillende disciplines van de wereldbeker, bouldermutanten, ? Kortom, een mooie collectie klimmers en vooral een formidabele gelegenheid voor ons om veel bij te leren.

Oli kwam aan in Bern op zondagavond, maandagnamiddag was het mijn beurt. De eerste dag stond er niets speciaal op het programma. Wel werd de groep voorgesteld in de immense zaal Magnet te Niederwangen. Zoals we hadden kunnen verwachten, transformeerde de avond zich al snel in bouldersessie. Niets beter om elkaar te leren kennen. Dit alles onder de ogen van de perplexe Jacky en Simon die waarschijnlijk dachten dat we niet goed wisten wat er ons nog te wachten stond? s? Avonds, trokken we allemaal samen richting hotel. De maaltijd kon niet copieuzer zijn. We zouden het nodig hebben gedurende de komende week!

Dinsdagmorgen, twee groepen worden gevormd. De eerste houdt zich bezig met het boulderen onder leiding van Jacky, de tweede werkt in de hoogte met Simon. De groepen worden midden de opleiding omgewisseld om ons voor te bereiden op het openen in zowel boulder als leadwedstrijden. Ik begin met het boulderen, Oli met routes.

Dagtaken voor de boulderaars : op eigen houtje een kwalificatie-boulder voor mannen (wereldbekerniveau) openen, alsook een volledige halve finale voor mannen of vrouwen per team van drie, goed voor 4 problemen per team. Met dit alles in gedachten gaat iedereen aan het werk. Het is heel simpel, van 10u tot 16u30 non stop boulders openen met ongeveer 30 minuten middagpauze. Het standpunt van Jacky is ons ieder zijn werk laten doen om dan nadien de boulders samen te testen. Geen slecht idee aangezien we boven de evaluatie van ons eigen werk ook nog een 20-tal andere boulders klimmen en zo leren wat beter wel of niet te doen. Opmerking: ondanks zijn 50 jaar is Jacky nog meer dan indrukwekkend?
Tegen het einde van de namiddag wordt er samen gediscussieerd over de regels, organisatie en ander kleine maar toch belangrijke zaken die je best wel weet. Eerste dag achter de rug? de huid voelt het al, maar de motivatie is heel erg hoog!

De volgende dag, afwerken van het testen van de vorige avond - wat wil je, 20 worldcup boulders klim je niet zomaar even in de rapte - en begin van een sessie openen van impressionante boulders. Met andere woorden, finale-boulders waar iedereen met verstomming naar blijft kijken. Ideeën komen van alle kanten, van spectaculaire sprongen over waanzinnige bewegingen tot een zo goed als naakte muur die onbeklimbaar lijkt! Bij het contact met de andere klimmers waarvan sommigen reeds 15 jaar deel uitmaken van het internationale wedstrijdcircuit, komt er een heel gamma van ongewone bewegingen en fantasieën naar boven. Niets beter wil je iets bij leren. Einde van het openen, begin van het testen. Zelfs de sterksten beginnen tekenen van vermoeidheid te vertonen en we zijn nog maar halfweg de opleiding!
In de namiddag volgt een korte debriefing over het geheel van het werk dat door iedereen werd afgeleverd. Over het algemeen waren het heel positieve reacties.

Persoonlijke opmerkingen : de kwaliteit van de geopende boulders op internationale wedstrijden is afhankelijk van verschillende factoren. Eerst en vooral het type van muur. De hellingshoeken zijn heel erg verschillend op kleine oppervlakken. Het is des te meer mogelijk om bewegingen in een dak, opduwen, de kanten gebruiken of achter een hoek te openen, wat alles veel interessanter maakt. In dezelfde gedachte is er het gebruik van modules die zorgen voor nog gevarieerdere en aangenamere grepen en die eveneens een esthetisch karakter geven aan de route.
Ook over de grepen valt er wat te vertellen. Meestal zijn ze onbekend voor de routebouwer wat maakt dat deze met nieuwe grepen nog meer ideeën krijgt om ze op een prachtige wijze te gebruiken! Een laatste puntje, de wedijver in de groep. We openen alleen, maar iedereen test iedere route en na het maken van de nodige aanpassingen is de boulder uiteindelijk geopend door verschillende personen wat alles nog gevarieerder maakt. Ten opzichte van België is het de verscheidenheid aan grepen, de hellingshoeken en de modules die het verschil maken. En er is niets aan te doen, als routebouwers professionelen zijn die regelmatig wedstrijden frequenteren gaat het werk sneller en efficiënter vooruit dan wanneer men werk met occasionele routebouwers.

Terug naar de cursus internationale routebouw. Donderdagmorgen, wisselen van de beide groepen van onderwerp. Het programma voor de nieuwe groepen is globaal gezien hetzelfde als de vorige groepen. Wat betreft de routes zien we toch een opmerkelijk verschil ten opzichte van ons land: in deze zaal wordt er voorgeklommen wat toelaat om meer overhangende muren te hebben. Het openen aan een touw blijkt a priori veel moeilijker te zijn, maar geen paniek, we hebben liften tot onze beschikking! 2 liften die tot 13 à 14 meter hoog geraken, een oppervlak van 7m² en een topsnelheid van 10km/u! Eerste opdracht, het voertuig leren besturen. Zoals wel te verwachten was, mondt dit al snel uit in een achtervolgingsrace tussen de twee liften. De opleiding was heel serieus, maar de deelnemers waren soms een beetje ongedisciplineerd? Hierna beginnen we echt aan onze opdracht. 3 personen per platform. De chrono loopt ! Taak per team : een kwalificatieroute voor de mannen (ongeveer 8a/8a+) openen in 2u30. Eerste gedachte: oei, 2u30, ik heb nog nooit zo snel een route geopend in heel mijn leven. Op weg dus! Het openen met behulp van een lift blijkt na enkele minuten aanpassen veel sneller te gaan dan het routebouwen aan een touw als je de nodige ervaring hebt. Alle grepen binnen handbereik, een goed inschattingvermogen volstaat om de greep op de juiste plaats te zetten zonder de passen zelf uit te proberen. Goed anderhalf uur om de grepen op de muur te zetten en twee keer de route klimmen om de bewegingen te testen en uiteindelijk nog snel een laatste aanpassing. De aanpassingen zijn met dit systeem minder vermoeiend dan wanneer je iedere keer weer naar boven moet klimmen. Hier nemen we enkele grepen mee op het liftje, drukken op een knopje en staan binnen de kortste keren boven. Een kleine opmerking, als je op 13 meter hoogte zit, vermijdt alle bruuske bewegingen om grote schommelbewegingen te vermijden!
Zoals gewoonlijk worden de routes nadien getest waarna een rustige namiddag volgt met wat theorie alsook een halfuurtje in het gezelschap van de instructeurs voor een vraag- en antwoordsessie over de kennis van het routebouwen en de internationale regels. Zelfde bevindingen als bij het boulderen betreffende de verschillen bij het openen. In enkele woorden, verscheidenheid aan grepen en muur, en opnieuw het openen in teamverband. Ieder is verantwoordelijk voor zijn derde van de route en door enkele aanpassingen wordt het geheel iets gevarieerd en interessant voor de klimmer.

Op de laatste dag slaat de vermoeidheid verder toe. Alle deelnemers zijn aan het eind van hun krachten. Volslagen normaal na het routebouwen voor een wereldbeker. Het komt regelmatig voor, dus niets beter dan te leren werken in deze staat. Nog een route te openen in de voormiddag net zoals de vorige dag en in de namiddag een nieuwe uitdaging: zo snel mogelijk het niveau van een route aanpassen zonder ze zelf te hertesten. Dit kan al eens handig zijn als men na de kwalificaties ziet dat de klimmers heel erg in vorm zijn en velen onder hen de eerste route getopt hebben. Men verzwaart de tweede route om hen uit elkaar te trekken.

Een verrassing voor het testen van het geleverde werk. Deze keer moet wij niet klimmen, maar wel de Zwitserse nationale ploeg! Deze gaat de hele avond in de klimzaal doorbrengen om al onze boulders en routes geopend tijdens de afgelopen week te testen. Waar kan je dan meer op hopen, dan op een goed feedback over je werk. Nadat we de Zwitsers gedurende een uurtje hebben gadegeslagen, gaat het richting de vergaderzaal waar de resultaten bekend gemaakt worden? Jacky en Simon waren heel erg tevreden over het globale niveau dit jaar. Uitgezonderd twee personen, behaald iedereen het statuut van aspirant internationaal routebouwer waaronder Oli en ikzelf.
Er resten ons enkel nog twee stages tijdens een wereldbeker om het officiële statuut te behalen.

Iedereen keert terug naar huis, uitgeput na ongeveer 20u routebouwen en 10u klimmen op 4 dagen. Nadien worden nog emailadressen en projecten voor de zomer uitgewisseld. Speciale vermelding voor Jacky Godoffe en Simon Wandeler die steeds ter beschikking stonden gedurende deze week en die er in geslaagd zijn om hun passie voor het routebouwen op ons over te brengen.

Jérôme De Boeck

 

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren