BCC-Manche 1-Itinéraires(Brussel)

Verslag van een competitiedag

19 oktober 2004,

We schrijven vandaag 16 oktober 2004. Op het programma staat de eerste manche van de Belgian Climbing Cup, dit jaar gepland in het kleine maar best wel gezellige zaaltje Itinéraires in Brussel. De trein naar Brussel was me bijna te snel af maar een ultieme eindspurt deed me nog juist tegen de conducteur opbotsen die me dan maar onmiddellijk 7 euro lichter maakte voor het heen en terugticket naar Brussel plus de extra kost omdat ik op de trein betaalde. Je zou het een slecht begin kunnen noemen. Aangekomen in het Zuidstation dien ik me nog de juiste weg te zoeken naar de bewuste zaal maar eenmaal daar gearriveerd kunnen we ons volop focussen op de zware taak die die dag in mijn agenda geboekt staat.

Of toch nog niet, in mijn agenda stond namelijk een 7a en een 7b maar de goden dachten er anders over en wijzigden ongemerkt in mijn inschrijvingsmail de gekozen categorie naar de A-categorie. Dat was, omwille van de 7c+ route, toch net iets boven mijn niveau gerekend. De organisatie was -gelukkig maar- zo vriendelijk de goden even tegen te werken en dus kon ik met een gerust gemoed aan de opwarming beginnen.
Het gekende stramien ontrolde zich voor mijn ogen. Aankomen in isolatieruimte 1, omkleden, de eerste klimgrepen vastnemen, een beetje boulderen, afwachten en,... jawel, ook in deze isolatieruimte was het weer lekker fris. Na een klein kwartiertje verschenen dan een paar scheidsrechters en aspirant-scheidsrechters voor de briefing. Naar ik begrepen heb maken deze laatsten gebruik van de BCC om stage te lopen. Dat maakt het voor ons plezant want we kunnen zo al eens sneller een beslissing aanvechten. Alle gekheid op een stokje maar ze deden die briefing goed. Het Frans was niet perfect maar alles wat begrepen moest worden was duidelijk en daar waar nodig sprong hoofdscheidsrechter Wim Verhoeven in om door middel van een prachtige demonstratie klaarheid te brengen over de nieuwe regels in het reglement. Tegenwoordig mag je namelijk uw setje voorbij klimmen, je moet alleen maar zien dat je het nog kan inpikken van aan de handgreep die je vasthebt. En ook nog is de route tegenwoordig getopt van zodra je het laatste setje hebt ingepikt en moet de laatste greep niet verplicht gebruikt zijn.

De observatie bracht enige rust in de rangen. Eindelijk konden we de vijanden aanschouwen en zien hoe we ze zouden moeten overwinnen. Zowel de 6b als de 6c-route bevonden zich beide op een vlakke wanden en beloofden een technisch festijn voor zij die zich in de C-categorie inschreven. De 7a was een route in de overhang die veel kruispassen in zich had en op het eerste gezicht niet echt makkelijk te lezen was. Na zes minuten observatietijd deed ik nog steeds onverwachte ontdekkingen. De 7b leek me dan weer logischer ineen te zitten en was, tot grote spijt van sommigen, een voornamelijk verticale route met heel veel hele kleine grepen. Het zag er een pittige technische route uit. De 7c+ die voor de A-categorie voorzien was bevond zich dan weer in de overhang. De overhang in deze zaal is trapsgewijs opgebouwd en de routebouwer had er niet beter op gevonden dan elke trede van links naar rechts te gaan om dan weer op de volgende trede de andere richting uit te gaan. Het leek zeker en vast een stevige route te zijn.

Van de eerste groep, die om 9u30 reeds aantrad, kan ik niets vertellen omdat dat mijns inziens nog iets te vroeg was om op te staan. De tweede groep had een iets schappelijker uur, zijnde 11u45. Overigens, in het begin leek er van alles in het honderd te lopen met de volgorde van de klimmers doordat een lastige klant zich van de A-categorie had laten veranderen naar een B-klimmer. Dergelijke kleine akkefietjes niet te na gesproken verliep alles vlot. Uit de reacties in isolatieruimte 2 viel op te maken dat de 7a-route door de meesten relatief gemakkelijk werd bevonden tot aan de laatste plaat. Velen vielen er echt pas in de laatste passen uit en uiteindelijk wisten slechts vier personen de route te toppen. De verzuring had er veel mee te maken want echt opgewarmd kom je toch nooit uit zo een boulderzaaltje uit. Zeker niet als er slechts een vijftal platen zijn waar je je met de volle vijftien à twintig man aan dient op te warmen. De A-categorie wist ons dan weer te melden dat de 7b een echte vingerbijter was die, pas na pas, het uiterste van je techniek vergt en zeker niet evident is. Ze wisten te voorspellen dat er velen van de B-categorie hun peren in zouden zien. De C-categorie bleek dan weer te bestaan uit allemaal personen hun niveau waardig of anders kregen ze een te gemakkelijke 6b voorgeschoteld. Slechts één klimmer wist de route niet te toppen. In hun tweede route zou daar echter wel verandering in komen.

De tweede en zwaardere route zorgde in de categorie A niet echt voor grote verschuivingen. Enkel de heren Jonathan Thomas en Frédérique Sarkany wisten te profiteren van deze route en sloegen direkt een grote slag door de plaatsen twee en drie af te snoepen van respectievelijk Kasper Derkinderen en de weer zeer verdienstelijke Florian Castagne. In de C-categorie lukte Boris Monseur erin om iedereen van zijn suprematie te overtuigen door de beide routes uit te klimmen. Hem zien we waarschijnlijk de volgende manche dan ook verplicht terug in de B-categorie. Na hem konden Steven Capoen en Pieter De Pelsemaeker ook de anderen, die allemaal rond dezelfde passen sneuvelden, overvleugelen om zo de tweede en derde plaats in beslag te nemen.

Bij de B-categorie kon Renaat Will, die nu toch eens zijn schitterend niveau mag toegeven, de beste prestatie neerzetten en de eerste plaats inpalmen. Hij zou zesde geeindigd zijn in deze route moest hij bij de A?s hebben deelgenomen. De tweede en de derde plaats werd dan weer ingenomen door Patrick Engelbert en Raphael Fernandez die beide toch de prestatie van Renaat benaderden. Terwijl Coster Quentin de pech had om zo geconcentreerd te zijn dat hij het eerste en zelfs bijna het tweede setje oversloeg en aldus onverrichter zake terug diende te keren. Je kan het misschien niet opmaken uit mijn verslag tot hiertoe maar er waren ook dames aanwezig. In de A-categorie heersten de zusjes Graftiaux. Chloé deed het het beste. Zij lieten de derde deelneemster in deze categorie, Kim Anthoni, net achter zich. In de B-categorie wist vooral Mathilde Brumagne toch weer mooie dingen te tonen, ondanks een pauze van drie maand waarin ze geen enkele klimgreep aanraakte. Als ik het goed gezien heb raakte ze in de 7b-route even hoog als Renaat Will die per slot van rekening toch won in zijn categorie. Chapeau en doe zo voort!
Al bij al kunnen we deze eerste manche als op voldoende wijze geslaagd klasseren en kunnen we alleen maar hopen dat die maand tot de tweede manche snel voorbij vliegt.