Belgian Boulder of Belgian Survival?

Klimmers zijn mensen, mensen worden moe, klimmers worden moe... Dat is zowat het eerste dat in me opkwam, na een weekend boulderen en boulderen bekijken tijdens het afgelopen Belgische Kampioenschap.
De wedstrijd ontaarde in een ware uitputtingslag met keiharde klimmers, maar ook keiharde problemen. Boulderproblemen die op het eerste zicht té moeilijk leken voor een twee dagen durende wedstrijd, maar dat zou een grove onderschatting van de finalisten zijn.

Dit jaar opteerde Gorik Dirix, de nieuwe sporttechnisch verantwoordelijke van de BAC, in samenspraak met de uitbaters van klimzaal Bleau te Gent een andere wedstrijdformule te hanteren.

Zaterdag: selecties

In groepen van zo'n 20 paar netjes gewassen handen, werden de klimmers losgelaten op de ruwe wand van Bleau om er aan een lichte vorm van zelfkastijding te beoefenen. In twee-en een half uur tijd kregen ze de kans om 10 boulders van 6b+ tot 7b+ te klimmen. De dames kregen dezelfde boulders voor de neus geschoven, al mochten ze gebruik maken van de voor hen bijgeplaatste paarse tussengrepen.
Het gros van de deelnemers bleef steken bij 3, 4 of 5 opgeloste problemen, dat laatste zou net voldoende zijn om een halve-finaleplaats op te eisen.

Die halve-finaleplaatsen werden niet zomaar uitgedeeld. Slechts 12 klimmers zouden zich ook zondagochtend mogen presenteren, maar door een groot aantal ex-aequo's, glipten 15 klimmers de halve finale binnen.

Bij de deelnemers was er het besef dat ze niet te snel mochten hopen op één van de voorziene 12 plaatsen en er werk hard gestreden. Nicolas Favresse, die een heel zware week achter de rug had, liet nog maar eens het beste van zichzelf zien en slaagde erin alle 10 boulders uit te klimmen. Net achter hem volgden Marius Oniga, Jérome Abraham en Thierry Hardy met 9 opgeloste problemen. Een eervolle vermelding ook voor Olivier Rouquette, Christophe Depotter en Keevy Raes, die het pelotton van 8 ex-aequo's voorbleven, met respectievelijk 7 en 6 geklommen boulders.

Zondagochtend: trainingsronde

Ook al was er weinig publiek, de sfeer zat er goed in. En al was het de bedoeling een titelstrijd te voeren, boulderen is en blijft een vriendschappelijke sport waarbij de concurrenten mekaar helpen en tips geven.
Tijdens een ochtendlijke trainningsronde kregen de klimmers de kans om 6 boulders van 7a tot 7c in te oefenen. In de namiddag werden de boulders voor punten geklommen, volgens een doorschuifsysteem.

Marius Oniga en Thierry Hardy gaven het beste van henzelf en klommen alle 6 problemen. Jérome speelde naar eigen zeggen op veilig en klom 5 boulders bij de eerste poging. Nicolas Favresse verging het minder goed. Hij werd geplaagd door opkomende koorts en moest verstek laten gaan voor de finale.
Bij de dames kwam de jonge Chloé Graftiaux als sterkste naar voor met 4 successvolle eerste pogingen, gevolgd door haar zus Alix, Vanessa Leroy en Kim Anthoni.

Finale

Door het wegvallen van Nicolas mocht Ben Roose aan de finale deelnemen. 4 problemen stonden à vue op het programma, 5 minuten per probleem, 5 minuten rust.

Nu kwam de vermoeidheid duidelijk boven drijven: Olivier Coenen kon geen enkele zonegreep houden, Christophe Depotter klom slechts 1 finale-boulder.

Beter werk van de grote drie. Marius, Thierry en Jérome. Marius, met het beste resultaat uit de halve finale gekomen en leek toen zelfs nog reserve te hebben, kwam beheerst over. We hebben al eerder opgemerkt dat hij sinds een tweetal jaar een grote technische vooruitgang gemaakt heeft.
Thierry Hardy is niet zo gekend bij het grote publiek. In het laatste anderhalf jaar heeft hij zich toegelegd op boulderen en haast geen klimtouw aangeraakt. Samen met een ijzeren wil en gedragen door de aanmoedigingen van het publiek, klom mister sympathie 2002 de sterren (bijna) van het dak.

Enkel Jérome Abraham kon hen tegenhouden. Hij liet de beslommeringen van zijn aanstaande huwelijk niet aan zijn hoofd komen, of eerder nog, gebruikte deze als stimulans. Drie finale-boulders vielen onder zijn handen. Puik werk van een fysisch en mentaal sterke klimmer. Vandaag was hij de beste.

Dames

De vier overblijvende dames kregen ook dezelfde boulders voorgschoteld, al was het met wat extra tussengrepen. De uitslag bij de dames was omgekeerd evenredig met de leeftijd van de klimsters.
De jongste, Chloé Graftiaux, stak haar zus voorbij, ik had het vorige week nog voorspeld. Ook al heeft ze nu het voordeel van een gering gewicht, als ze het klimmen volhoudt, wacht haar zeker een mooie carrière.
Als gevolg van haar recente ziekte een de daarbijhorende gebrekkige voorbereiding, kon Kim Anthoni nog maar weinig betekenen, ook al had ze zoveel meer (internationale) ervaring. Ze heeft ons alleszins beterschap beloofd.

Ook al is het wedstrijdsysteem waarop deze editie van Belgian Boulder draaide, nog vatbaar voor aanpassingen, de uitslag is zeker representatief.

Geert

 

 

 

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren