François Legrand

The Big goes through

Wie kent François Legrand niet? Meer dan wie ook heeft hij deelgenomen aan wedstrijden zowat overal ter wereld en vele ervan gewonnen. Vanaf het begin van de jaren negentig tot in 2003 was zijn aanwezigheid op de wedstrijden een garantie voor het respect van de jongere generatie. Het is moeilijk om beter te doen dan "The Big" (behalve misschien voor onze landgenote Muriel Sarkany): vijf maal de overwinnaar van de wereldbeker en drie maal wereldkampioen? Hij is reeds langgeleden opgehouden zijn overwinningen te tellen. De bekers zijn trouwens al lang in de kast verzeild, behalve enkele, waaronder de trofee "Goldfinger", gewonnen in 2000 te Puurs.

Maar laten wij aan de toekomst denken. Na een succesvolle loopbaan begint François Legrand aan een lange en harde omscholing die elke atleet van hoog niveau wacht.

Na de schemerzone die volgde het einde van de wereldbeker te Puurs, vinden wij hem daar terug voor de eerste keer als "Hoofd routebouwer" en wij brengen enkele minuten met hem door om de mens te ontdekken. Deze zijn niet voldoende om hem echt te kennen, daarvoor is meer tijd nodig?

BCN: Na zoveel jaren competitie hebben wij nog de kans om François Legrand met een nummer van kandidaat te zien deelnemen?
François: Neen, mijn verleden als competitieklimmer is definitief voorbij. Ik ben dit jaar 35 jaar geworden. Het is tijd om aan de toekomst te denken.

BCN: Wat doe je momenteel?
François: Behalve mijn activiteit als routebouwer, heb ik een klimvereniging opgericht in Aix-en-Provence (Flex). De activiteiten van de club omvatten klimmen, bijscholing, plaatselijke uitstappen, buitenlandse reizen, enz?

BCN: Is dit een grote verandering?
François: Jawel, volkomen, nochtans blijf ik volledig verbonden met de klimwereld. Het zuiden van Frankrijk is namelijk niet het klimparadijs zoals velen denken. Ondanks de vele massieven wordt het werk niet gestructureerd. Tien jaar geleden stond het Zuiden aan de spits van de klimactiviteiten, nu is er een achterstand ten opzichte van de andere gebieden in Frankrijk.

BCN: François Legrand opent dus deuren?
François: Mijn verleden is inderdaad een troef. Het te leveren werk is echter enorm. Alles zal niet van de ene dag op de andere veranderen. Maar de resultaten in de buurt van Aix zijn zeer positief. Wij moeten zelfs mensen weigeren.

BCN: De laatste keer in Puurs was het om de wereldbeker te winnen, nu als "Hoofd routebouwer" ? wat betekent dit?
François: De "Hoofd routebouwer" wordt door de ICC (International Council for Competition Climbing) net als de leden van de jury opgelegd. Ik werd als officiële internationale routebouwer hiernaar toegestuurd.

BCN: Kan een organisatie een chef routebouwer kiezen?
François: Neen, helemaal niet. Het is de ICC onder coördinatie van Jacky Godoffe die deze aanduidt. Vandaag is het niet meer mogelijk een klimmer te bevoordelen door een bepaalde klimstijl door te drukken. In het verleden was dit soms wel het geval.

BCN: Jij komt dus naar Puurs terug. Is het niet moeilijk om in deze zaal routes te zetten?
François: Het is niet moeilijker dan ergens anders. Persoonlijk hou ik van hoge muren met een fijne techniek waarbij de klimmer zijn sterke concentratie moet bewaren tot het einde, zoals in Serre-Chevalier in Frankrijk bijvoorbeeld.

BCN: Niet erg evident hier?
François: Zo is het, des te meer omdat ik geprobeerd heb om routes van minimaal 35 bewegingen op te leggen, dit heeft ons verplicht om kleine bochten te maken op de hogere gedeeltes van de routes. Dit bevalt de klimmers omdat zij veel bewegingen kunnen doen zonder zich bijkomend in te pikken. En dat bevordert ook het spektakel.

BCN: Is de samenwerking met het plaatselijk team goed verlopen? (Christian Rolfs, Michel de Vogel, Fred Van Driessche en Bert Van Lint)
François: Zeker, als er belangrijke beslissingen moesten worden genomen, moet iemand de leiding nemen en niemand kan ten alle prijs op zijn standpunt blijven staan.

BCN: Heb ja al eens iets verkeerd ingeschat bij een routeplaatsing?
François: Ja, eenmaal in Aprica in Italië. Een klimster was er op een niet voorziene wijze erin geslaagd zich in te klikken in de laatste haak maar kon de laatste bak niet nemen. Over het algemeen ben ik heel nauwgezet, dat voorkomt fouten. Ik blijf ook in conditie, hetgeen ook belangrijk is. Op dit ogenblik ben ik aan het trainen met het oog op mijn projecten op de klimrotsen.

BCN: Na de editie 2004, was er veel kritiek op de routeplaatsing, nu is men meer tevreden. Is dit ook je mening?
François: Ja, ik heb goed reacties gehad. Zelfs van Sandrine (Levet), die topte maar uiteindelijk tweede werd op basis van haar voorgaande resultaten in deze wedstrijd. Niettemin was zij zeer tevreden.

BCN: Na vijf jaar, wat denk jij van deze competitie?
François: Het was zeer goed georganiseerd vanaf het begin, wat zeldzaam is voor een eerste editie, nu loopt alles op wieltjes, met de buitenmuur ons beloofd in 2007 wordt alles nog beter. En nog meer: het gebeurt zelden dat men bedankt wordt voor zijn aandeel, de organisatoren hebben dikwijls enkel de tijd om de sponsors te bedanken. Het geeft dus een echte voldoening.

Interview door Hubert Canart

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren