Jochen Adriaensens

Jong en Belgisch...

Jochen Adriaensens kun je kennen van de vele top 10 plaatsen op verschillende boulderwedstrijden. Je kan hem ook kennen van de verschillende dyno-contests waar hij goed op presteert, bijvoorbeeld in Puurs waar hij het Belgisch record scherpstelde (2m62,5cm). Of je kent hem van een iets minder aangename periode in zijn leven, een ontwrichte schouder op een van de Belgian Climbing Cup-manches in het verleden. Wat vast staat is dat Jochen gemoedelijk door het leven gaat en geniet van het klimmen zowel indoor als in Fontainebleau of bij uitbreiding buiten in 't algemeen. Een jong en Belgisch interview.

Wanneer, waar en waarom ben je beginnen klimmen?

Ik begon 5 jaar geleden met klimmen in de ondertussen verdwenen City Rock te Mechelen. Vroeger klom ik, zoals vele anderen, graag in bomen en toen we dan ooit eens met een groep vrienden gingen klimmen beviel me dat zo goed dat ik de volgende dag alweer in de zaal stond. Ik was onmiddellijk heel gemotiveerd en verhuisde na verloop van tijd naar Klimax. Daar maakte ik een overgang van eerst heel veel lengtes klimmen naar boulder. Derzou (Larno) en Unting (Tsai) namen me dan eens mee naar den Blok en nu wordt het boulderen ‘totdat k stáaarf’.

Je geeft de indruk boulder te verkiezen boven lengtes. Is dat een juiste indruk?

Ik klim nog wel lengtes maar dan vooral in de weken na mijn rustige zomerperiode. Ongeveer half september vlieg ik er terug in met ongeveer 2 keer per week lengtes te klimmen. Gaandeweg staat er meer boulder op het programma en pakweg eind oktober is het weer al boulderen wat de klok slaat.

Boulder is nu eenmaal datgene wat me echt interesseert. Ik heb best wel veel respect voor de ‘lengtemannen’, misschien zelfs meer voor hen, maar boulderen is mijn ding.

En wat met de vraag: rots versus indoor?

Voor een weekend prefereer ik buiten maar ik kan zeer fel genieten van een doordeweekse indoorsessie. Binnensessies zijn wel vaak in functie van de weekendse projectjes. Voorlopig trek ik enkel naar Fontainebleau maar de andere gebieden (Magic Wood, Albarracin en Targasonne) zijn de grote musts op ’t lijstje voor komend jaar.

Welk belang hecht jij aan competitieklimmen?

Vroeger zat dat echt meer in mijn hoofd. Ik ging er 100% voor en trainde zeer zwaar met Johan (de Coninck) in het toenmalige Blok-team. Dat team is momenteel jammer genoeg onbestaande maar dat komt wel terug. Nu aanzie ik competitie meer als plezier maken en ligt mijn focus op buiten klimmen. Dat is relaxer, het is niet echt van moeten,…

Misschien is die shift in standpunt wel enigszins te wijten aan mijn schouderblessure van enkele jaren terug. Ik lag toen stil tot na het wedstrijdseizoen en herstartte zonder een wedstrijddoel… Voordien trainde ik veel meer naar pieken toe, nu klim ik veel constanter en probeer ik er gewoon 100% van te genieten.

Vertel eens juist wat de blessure inhield?

Op een BCC-manche boulder is mijn schouder uit de kom geschoten terwijl ik me op een klein greepje aan het opduwen was. De ligamenten waren niet gescheurd maar het probleem lag hem in het feit dat ik veel te flexibel ben. De dokters wouden me niet direct opereren en afwachten tot het nog eens gebeurde maar ik heb er, samen met Johan, toch om gevraagd omdat ik 100% voor de sport wou gaan en maar al te goed besefte dat die tweede keer er sowieso zou aankomen.

Nadelen aan de operatie zijn de verloren flexibiliteit, de bouten die erin blijven steken,… Ik merk bijvoorbeeld nu nog steeds dat gooien me echt niet goed afgaat met rechts. Wat ook opvalt is dat ik voor de operatie een zeer dynamische klimmer was, waar ik na de operatie, waarschijnlijk ook door wat schrik voor de andere schouder, eerder statisch klom. Nu klim ik wat tussen de twee in. Enkel statisch kun je niet alles oplossen…

Mentaal valt het klimmen soms wel zwaar. Zeker bij schouderpassen of als ik in Fontainebleau opduwend moet uitklimmen. Het gebeurt soms dat ik me gewoon laat vallen omdat ik voor mijn schouder vrees…

Was het zo’n zware revalidatie?

Zeker. Voor de operatie volgde ik al twee weken kine om alles losser te maken en een snellere revalidatie na de operatie te verzekeren. Na de operatie heb ik 7 maand niet geklommen om dan met 3a, in boulder, te kunnen beginnen. Wel stond er zeer veel kine op het programma, al vanaf de tweede dag na de operatie. De eerste maand was dat veel masseren en dan volgden er vele maanden van oefeningen om de kracht gaandeweg terug op te bouwen. Ik kon twee maand lang zelfs geen blikje drank opheffen maar een keer de beweging er terug in zat ging de krachttoename wel snel. Naar mijn gevoel duurde het een vol jaar eer ik terug iets op niveau kon doen…

Heb je nog andere passies?

Ik doe al even aan longboard en snowboard. Dat laatste tot 4 weken per jaar en vooral freeride gericht. Surfen staat binnenkort op mijn programma. Parapenten deed ik ook al en is een lange termijn project. Je kan niet alles tegelijk willen… En daarnaast ben ik veel met de moto bezig : bouwen, verbouwen, slijpen, plooien... (nvdr. Met een indrukwekkende Harley tot gevolg)

En wat zijn de toekomstplannen? Verre reizen op het programma?

Voorlopig heb ik geen echt verre reizen op het programma. De eerder vernoemde bouldergebiedjes staan zeker op mijn programma. Als het even kan zelfs nog zeker één in 2009. In Fb ligt Opium, 8a, me uit te dagen en zal ik nog wel wat andere projectjes tegenkomen.  Een surfvakantie staat al op ’t programma voor zeer binnenkort en als ik het er nog ergens tussen krijg zal ik ook nog wel eens gaan parapenten…

Succes en geniet ervan!

Tijl

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•