Micha Vanhoudt

Jong en Belgisch

28 oktober 2008,

Ook Micha Vanhoudt was een naam die je vroeger heel vaak en nu selectiever terugziet in wedstrijduitslagen. En ook hij lukte er in om in tussentijd een mooi palmares op rots bij elkaar te klimmen. Zijn officieel beste prestatie à vue is La cage aux phobes 8a, Rocher du Corbeau, Vosges du Nord. Zelf schat hij wel andere prestaties hoger in. Zijn sterkste prestatie redpoint is S’entreforc 8b+, Mallorca.
Daarnaast won Micha, volgens insiders, zo ongeveer elke crashpad die op, al dan niet, recreatieve boulderwedstrijden in binnen- en buitenland te winnen was. Reden genoeg voor een interview.

Wanneer, hoe en waarom ben je beginnen klimmen?
Ik begon met klimmen rond juni 2000. In klimzaal Olympia in Hasselt. Eigenlijk wou ik ijshockey spelen. Maar de uitrusting kost tonnen, de trainingen en wedstrijden zijn moordend. Doorslaggevende factor was mijn moeder; “driemaal per week heen en terug naar de schaatsbaan in Hasselt?” Ironisch genoeg bracht ze me het eerste jaar dat ik klom wel één tot tweemaal naar Hasselt. Waarom ik met klimmen begon? Ach, klassiek verhaal, eens gedaan en ik vond het best leuk, dus ik ben het blijven doen. De eerste maanden op sportschoenen tot 6a. Daarna met de eerste klimschoenen. Pas vanaf 2003 ben ik echt veel buiten gaan klimmen.

Momenteel combineer ook jij je studies met het klimmen op hoog niveau. Hoe bevalt dat?
Op dit moment studeer ik journalistiek in Brussel. Iets wat ik erg graag doe, dus klimmen moet hier maar voor wijken. Het afgelopen jaar studeerde ik dit ook maar door persoonlijke problemen ging dat schooljaar linea recta de vuilbak in, hoewel ik uiteindelijk nog veel uit de brand heb kunnen slepen. Maar de vette jaren waren de drie jaren daarvoor. Toen studeerde ik in Diepenbeek groen- en landschapsmanagement, een allegaartje van biologie in de fauna en flora tot milieukunde en tuinontwerp. Ik was haast elk jaar in eerste zit geslaagd. Dus ik kon klimmen van eind juni tot eind september. Ik ben afgestudeerd als professionele bachelor groen- en landschapsmanager in de afstudeerrichting tuinaanleg en –onderhoud. Tjonge, drie jaar over de balk! Journalistiek ligt me meer, maar ik kan minder klimmen, dus ik probeer eenmaal per jaar te pieken. Als je weinig tijd hebt ga je ook meer in het buitenland klimmen, waar de kans op goed weer groter is.

Welk belang hecht jij aan competitieklimmen?
Vroeger veel, tegenwoordig weinig tot geen. Na een tijdje besef je relatief het allemaal is. De weinige officiële wedstrijden die ik heb meegedaan was veredeld amateurisme.
Ik stel me ook vragen bij het vernieuwde concept rond het BCC en BK Boulder. Natuurlijk begrijp ik dat men wilt en misschien zelfs moet innoveren, maar dit vind ik gewoon een stap achteruit. In Nederland hebben ze enkele selectiewedstrijden voor het NK, met groot succes. Dat men dit concept nu ook in België wil toepassen is prima, maar waarom moet men dan een bestaande wedstrijd, het BCC, koppelen aan het BK? Waarom kan men niet gewoon iets nieuws uit de grond stampen, zoals échte selectiewedstrijden? Het nu voelt het allemaal zo een beetje als koppelverkoop.

Ook het hele gedoe rond het lidmaatschap van het KBF. Dat men dan als wedstrijdorganisator geen externe verzekering meer moet afsluiten is een pluspunt. Maar dat is ook het enige in mijn ogen. Waarom moet ik lidgeld betalen aan een organisatie waarin ik me niet kan vinden? Toen ik nog lid was van het VBSF kreeg ik naar mijn mening geen waar voor mijn geld, en van mensen die lid waren van het BAC hoorde ik hetzelfde. Als klant verwacht ik iets terug. Je krijgt (hoewel het dikwijls niet aankwam) enkele malen per jaar een boekje, een soortement van magazine/ clubblad, en in het geval van het VBSF kreeg je ook nog het Oostenrijkse Alpen Verein. Erg leuk, als je alpinist bent, want die magazines bulken steevast van het alpinisme, ijsklimmen, bergwandelen,... Wat uitstekend is voor de klimmers en mensen die zich toeleggen op deze tak van de sport. Maar ik ben, zoals velen, sportklimmer. Ik wil iets lezen over sportklimmen of boulderen. En dat vindt je zelden terug in die magazines. Dus na enkele jaren lidmaatschap kan ik alleen maar concluderen dat sportklimmen en boulderen niet tot de corebusiness behoort van de organisaties (ondanks de aanwezigheid van veel getalenteerde en gepassioneerde mensen in en rond de organisaties).
Het is gewoon jammer dat er geen keuze is. Dat je een verzekering nodig hebt spreekt voor zich. Maar waarom moet dat bij een organisatie waar sportklimmen schijnbaar niet op het gelijke niveau staat met alpinisme? Om nog maar te zwijgen over het boulderen. Ik vind dat men in het algemeen gerust wat kritischer mag zijn voor de organisaties in de klimwereld.

Wat wel positief is dat het BK dit jaar in City Lizard wordt georganiseerd. Hopelijk worden mensen met een erg goede visie zoals Jan Gorrebeek, en zijn team, in de toekomst meer aangetrokken. Waar ik wel meestal aan tracht deel te nemen zijn de open wedstrijden. Zoals onder andere de Hungaria Open en de City Lizard Open. Ook Olympia in Hasselt organiseert dit jaar voor het tweede maal de Peter Beliën Memorial. Niets dan goeds over deze wedstrijden!

Is er ook bij u sprake van een rotsverslaving?
Goh, rotsverslaving, hoe definieer je zoiets? Als ik moet kiezen tussen de gym en de rots, ja dan is de keuze evident; rots.

Je klom Yahoo (7c+ - Bomal) en Fatfinger (8a - Trou Magritte - video) free solo? Vanwaar die keuze?
Free solo, free solo… Ach, laten we het zo niet noemen uit respect voor de klimmers die écht free solo klimmen. De routes die ik geklommen heb waren (over)behaakte boulders. Drie appels hoog mét crashpad eronder. Gewoon een geintje, niets meer, niets minder.

Welk belang hecht jij aan het milieu?
Respecteer het milieu gewoon. Punt. Neem je rotzooi mee. Ga niet lopen brullen. Meet je simpelweg een respectvolle houding aan. Misschien kijk ik af en toe iets verder door mijn voormalige studies. Maar een elementair respect voor de omgeving, waar ieder op zijn manier de sport beoefend, moet heden zijn.

Heb je nog andere passies?
Ja, ik lees erg graag. Kundera, Marquez, Brouwers, Saramago, Coetzee, Vonnegut, Steinbeck, …

En wat zijn de toekomstplannen? Verre reizen op het programma?
De eerstkomende klimtrip gaat naar Hampi, India. Dit is de eerste keer dat ik op een bouldertrip ga. Tot nu toe stonden de klimvakanties volledig in het teken van lengtes. Ik ben wel al enkele keren een weekend in Fontainebleau geweest, of een dagje geboulderd in Spanje, maar nog nooit twee weken. Ik kijk er vanzelfsprekend erg naar uit. Weliswaar zullen we er ook wat sightseeing doen, het is tenslotte India, en daar kom ik niet elke dag. En natuurlijk; oudejaarsavond vieren in Goa.
Misschien leg ik me in de toekomst meer toe op een specifieke tak van de sport. De afgelopen jaren at ik van meerdere walletjes, zonder ergens echt voor te trainen of in uit te blinken. De vleesgeworden middelmatigheid met gat in de gordel of op het crashpad!
Het meest belangrijke blijft afstuderen als journalist.

Succes en geniet van de klimervaringen!

Micha wordt gesponsord door Evolv en klimzaal Olympia.

Tijl

(0)

Drukken