Klimclub Hungaria's Paaskamp

2nd edition @ Orpierre

De eerste week van de paasvakantie is sinds verleden jaar traditioneel gereserveerd voor het klimkamp van klimclub Hungaria. Na de geslaagde doortocht in de Dentelles de Montmirail een jaar terug konden we ditmaal wel naar Orpierre. De camping opent daar pas de eerste april en dit jaar viel die datum dan ook, in tegenstelling tot één jaar terug, perfect.

Ook dit jaar zorgden de werken op de E411 voor een uur vertraging maar los daarvan verliep de heenrit met het gehuurde busje van een leien dakje. De aankomst op de camping deed alle andere campingbezoekers bezorgd opkijken want de margiCD en bijhorend uitbundig gedrag deden het ergste verhopen. Maar geen paniek, het zijn schatjes in onze club, en klachten zijn er dus niet moeten volgen.

Dag één spendeerden we op de 4 heures, een rots die zijn naam te danken heeft aan het feit dat hij om 4 uur in de namiddag in de schaduw komt te liggen en in de jaren stillekes alzo als klok diende voor de plaatselijke landbouwers.  Tevens een rots die wel een stevige wandeling als opwarming in petto heeft en de naam dal alle eer aan doet: iets platter en je zit in de Vlaanders. Dat maakte de rots dan ook perfect als instap voor de dames die er verleden jaar nog niet bij waren. Zij konden zich het voorklimmen en ombouwen op het gemak eigen maken in hun eigenste biotoop waar de biceps nog niet in die mate het verschil maken en techniek duizend keer meer voordeel oplevert.  Het einde van die dag konden ze dan ook afsluiten met 5c+'en en 6a's op het palmares. De heren deden niet onder en verkozen meerdere lengtes op te zoeken om ingeklommen te geraken. Siebe en Vinz deden zo maar even 6 lengtes op de Adrech. Terwijl andere mannelijke personen het op twee tot drie lengtes hielden en 6b als max. Nog even meegeven dat de 7a, Le bruit des nuages, niet tot de aanraders gerekend mag worden.

Dag twee bracht ons naar de wand waar je onvermijdelijk terecht komt als je Orpierre bezoekt. Le Chateau en zijn Dévers. Opgewarmd werd er op het meest rechtse stuk, de Antclinal, die zoals de naam doet vermoeden niet overhangend is. Daar waar de dames zich amuseerden met het uitbouwen van ervaring op het niveau van de voorgaande dag gingen de heren al snel een niveau hoger. 6b, 6c en 7a gingen er al snel aan in een à vue tempo en Siebe rondde de dag zelfs af met een 7a+, N comme cornichon, tweede poging en 7b, L'Ange Gardien, flash!!! Thiebout en Karel hielden het bij 6b, Y'a plus des limites, flash maar trokken zeer verdienstelijke pogingen in 6c, Consommez-moi nature, en 7a, Je t'aime moi non plus.

De volgende dag konden we het dan ook niet laten om terug te keren naar hetzelfde massief. De dames gingen het hoekje om en amuseerden zich ten volle op het idyllische Cascade waar ze ook genoten van een heerlijke picknick aan het water. De heren bleven gaan in de Dévers. Siebe voegde nog een 7b, Toutes les chances plus une, toe aan het respectabele lijstje dat hij aan het opbouwen was. Thiebout vond dat het tijd werd om een 6c+, Les ailes du désir, te flashen. En ondanks de stevige prestaties van die dag wist ons volledig Belgische team 's avonds ook nog de Zwitsers in een vriendschappelijk partijtje voetbal te verslaan met 3 - 1. Geef toe, een zeer geslaagde dag die nog uitmondde in een groots (te lang durend) spelletje Risk tot in de late uren.

Een dag later leek het ons dan ook ideaal iets rustiger aan te doen. Belleric werd gekozen om een ganse dag te chillen aan het water van de Cascade. Draaide dat even anders uit. Gechilled werd er zeker maar dan wel tussen het pieken door. Birgit en Lisa gingen voor de 6b, Quatre kilos 170 plus tard, en haalden die ook met gemak. Thiebout kon de 6c, Régime de bananes, flashen en werkte evenals Karel en Toon Régime sans sel, een 6c en bloc, uit. Die avond werden we wel afgerekend op alle inspanningen en moesten de Zwitsers de overwinning gunnen met 1 - 2. Niet dat we daar wakker om lagen...

De laatste dag zouden er nog enkele projecten in de reeds goed gekende Dévers aan moeten geloven. Siebe topte de 7b+, Pourqoui tant de haine, van de vierde poging. Thiebout voegde zijn eerste 7a, Les kilos vont en enfer, toe aan zijn palmares. Birgit wist weer maar eens een 6b, La couronne d'épines, à vue te toppen waarbij ze er zelfs in slaagde de laatste haak enkel te gebruiken om haar pofzak, die dreigde naar beneden te vallen, achter te laten om vervolgens doodgemoedereerd de afstand tot aan de relais te overbruggen. De mogelijkheid van een val van tien meter leek niet in haar op te komen. Het is trouwens een route die bij de mooiste in zijn graad te rekenen valt. De anderen moesten de vermoeidheid van de voorbije dagen ondergaan maar konden desondanks ook de nodige routes uitklimmen.

Eindconclusies van de week: Thiebout en Siebe zijn zeer sterk aan het terugkomen uit blessure, Birgit heeft ne mentale van hier tot ginder, Karel kan er ook wat van als hij er resoluut voor gaat, Sara had 6b binnen handbereik en zal de grootse prestaties niet lang meer laten wachten, Lisa bewees weer maar eens haar kracht en soepelheid en ons groepje in het geheel is er echt wel één om zeer trots op te zijn!

Het volledige team bestond dit jaar uit: Karel, Siebe, Thiebout, Toon, Birgit, Charlotte, Lisa, Sara, Bruno, Vicky, Vinz en Tijl.

Topo: Orpierre - Grimper dans les Pays du Buëch verkrijgbaar in de plaatselijke klimshop.

Tijl

 

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren