Klimmen in en rond Brest

Vakantiewedstrijd artikels 2005

8 november 2005,

Parijs, 15 april 2005. Eén en ander wordt stilaan duidelijk. Mijn labo-stage tijdens de maanden mei-juni dit jaar zullen door gaan in Brest. Wat ik gedurende enkele maanden absoluut wou vermijden wordt bewaarheid. De clichés komen boven over deze uithoek van Frankrijk. Niet voor niets luidt het Bretoens spreekwoord: S'il ne pleut pas c'est qu'il va pleuvoir. Enkele opzoekingen via Google doen ons hopen: grimper au Nord de Morlaix (met gratis topo !), Pen Hir en een website van Club Alpin Francais (CAF) de Brest.

Rade de Brest

Brest, 09 mei 2005. Mijn eerste bezorgdheid is een klimzaal vinden om mijn niveau tijdens de komende 2 maanden op peil te houden. Op de website van CAF Brest had ik enkel foto?s gezien van een klimmuur (mur de Kerichen) in Brest. Ik ga op verkenning en loop zowat alle gymzalen af rondom het Lycée de Kerichen. Het is een bevreemdende ervaring, een zaal binnengluren en hopen dat je er een klimmuur aantreft. Sommige zalen zijn verlaten, maar de deur is niet op slot. Eén ding is zeker, in deze stad wordt gesport. Maar de klimmuur vind ik vandaag niet, ik beslis om het correcte adres op te zoeken in een internetcafé.

Woensdag, 11 mei 2005. Ik heb meer geluk want ik heb eindelijk de bewuste klimmuur gevonden. Ik heb mijn klimspullen mee, want ik loop de laatste dagen op de toppen van de tenen om te kunnen klimmen.
Ter plaatse tref ik Jef aan, kliminitiator en zowat de coördinator van alle klimactiviteiten van de CAF ? Brest. Achteraf bekeken is het een gek gesprek, over de verschillende mogelijkheden om indoor te klimmen in deze stad, over de onmogelijkheid om voor slechts 2 maanden bij de club aan te sluiten, en uiteindelijk dat er toch niet echt een probleem is om zo meteen te klimmen. De mogelijkheden van de muur zijn beperkt door de hoogte van de zaal (4 à 5m), maar we zijn verheugd om onze klimschoenen te kunnen aantrekken en er wordt en tête geklommen. Jef nodigt me uit om dit weekend te gaan klimmen in Argol, ik programmeer zijn gsm-nummer en besef amper van wat dit het begin is.

Argol

Zaterdag, 14 mei 2005. Het is 13h00 ik heb afspraak met Jef aan de mur de Kerichen. Ik maak kennis met Pierre-Yves en Colette. We laden klimtouw en een extra stel klimsetjes in voor mezelf en gaan de expresweg op richting Quimper. Het weer is ons goedgezind.
Ik blader door de topo die Jef net heeft aangekocht: Escalade en Presqu?île de Crozon. Zeg maar de vernieuwde topo van Pen Hir, maar overigens vind je er ook een beschrijving van de site van Argol aan. Bij het ambachtelijk en typisch Bretoens dorp Argol, middenin tussen le Rade de Brest en la Baie de Douarnenez, sluit Bertrand bij ons aan. Zonder het te beseffen wordt dit de groep die mij gedurende 2 maanden de mooiste uithoeken van Bretagne zal laten zien.
Gelukkig rij ik mee met Jef, want alleen had ik het hier waarschijnlijk niet weten te vinden. Het wordt een recreatieve klimdag. We klimmen ?El Cador? (5) en ?Toit et moi? (4+) op de sector ?La grande face? en sluiten de dag af met het iets meer fysieke ?Sex and wax? (6a+). De rots uit Armorikaanse zandsteen, heeft een bijzonder gecompliceerde textuur, wat een zekere aanpassing vraagt. Het massief met routes van 8 à 20 m ligt er bijzonder rustig bij en biedt overigens een mooi uitzicht over het platteland van dit schiereiland.

Woensdag, 25 mei 2005. Ik maak kennis met één van de meeste aangename aspecten van dit verblijf in Brest, namelijk het klimmen op rots na de werkuren. Op 20 minuten rijden, net aan de overkant van de Rade de Brest bevinden zich een 4-tal kleinere rotsmassieven (zie topo ?Escalade à Plougastel d?Aoulas?). De zon verwent ons overvloedig, en het is zalig om op deze manier de dag te beëindigen op le Cube. De routes zijn hier flink wat sportiever. Mijn eerste kennismaking (?Biskoaz Kemend All? (5+) leert me meteen waar het hier op aan komt in dit licht overhangend ?dalle? massief: uithouding met name. In La Face (6a) verdien ik naambekendheid als le roi du vol. Meer commentaar heeft dit niet nodig.
De ondergaande zon is zacht en het uitzicht over de Rade de Brest is onbetaalbaar. Om deze schitterende dag af te sluiten leven we ons uit in Fraggle Rock (6a), een korte maar krachtige route op Face Ouest.

Zaterdag, 28 mei 2005. Ik kan de topo ?Grimper au Nord de Morlaix? bovenhalen, die ik net voor mijn vertrek van het web plukte, want vandaag gaan we klimmen in Primel-Trégastel. Het is 9h45, Jef belt me wakker want ik heb me overslapen. Geen probleem, ik verzeker hen dat ik achterna kom en hij legt me kort de weg uit.
Ik verlies wat tijd rondom Morlaix, want de topo is niet duidelijk en blijkbaar heb ik me van afrit vergist. Na wat rondvragen vind ik mijn weg richting Plougasnou via Marleur. Aan de Pointe de Primel aangekomen is het wat zoeken naar het straatje dat naar de juiste parking leidt. Het is opnieuw een zonovergoten dag, het weer blijft verbazen. Jef, Pierre-Yves, Bertrand en het overige gezelschap zijn me niet veel voor, want ik zie het groepje door het weilandschap op weg naar de eerste sector. Ik heb mijn crash-pad mee want hier zijn blokmogelijkheden volgens de topo. We warmen ons op aan het dichts bijgelegen massief Défense de gerber want het is wachten op laag water, om op het eiland Primel te kunnen overstappen. Er staat flink wat wind, maar de zon is overvloedig. Na de middag maken we de overstap op het eiland. Tijdens dit seizoen staan alle wildbloemen in volle bloei en het is een eigenaardig zicht om in deze omgeving blokken aan te treffen met markeringen zoals we ze gewoon zijn in Fontainebleau. Frequent wordt hier niet geklommen, want de meeste blokken zouden eerst grondig geschrobd moeten worden, alvorens ze te klimmen. We sluiten de dag af op de sector Dalles grises.

De meesten onder ons worden ?s anderdaags wakker met een rooie kop, nooit gedacht hier een zonneslag op te lopen. Er is energie genoeg over voor een wandeling tussen Pointe Penharn en Pointe de Van en zo terug via Cléden-Cap-Sizun. Het uitzicht op de Pointe de Castelmeur is verbluffend, aan de overkant van de baai van Douarnenez lonkt Pen-Hir.

Zaterdag, 04 juni 2005. Ik kreeg gisteren nog telefoon van een klimvriend, of ik het weekend in Parijs ben en of ik meekon naar Fontainebleau? Ik sla het aanbod af, want ik raak gehecht aan Breizh, zoals de Bretoenen hun streek noemen.
Bovendien staat dit week-end een langverwachte uitstap op de agenda: de mythische rotswanden op de uiterste punt van Pen-Hir. Niet voor niets is dit de meest gekende en bezochte klimstek in Bretagne. Ik vertrek met Pierre-Yves en we stoppen in Plougastel en le Faou om Rémy en Bertrand op te pikken. De rit is behoorlijk lang in vergelijking met de afstand in vogelvlucht, maar de klimmogelijkheden en de woeste natuur overtreffen alle verwachtingen. We zijn voorzien op een meer avontuurlijk klimmassief (incl. helm) en er is deze keer ook aan zonnecrème gedacht. De dag begint op ?La Dalle de Paul?, de branding gonst onderaan het massief en ik klim ?La voie blanche? (5+) en ?Tribord? (4b). Deze wand ligt aangenaam uit de wind, dewelke hier niet weg te denken is. De branding aan de voet van het massief geeft het klimmen hier een bijzondere dimensie.
In de namiddag verhuizen we naar ?Dalle des pêcheurs?. Mijn nieuwe klimschoenen zijn mijn voeten meer en meer genegen, de vorm zit goed en deze omgeving is werkelijk onbeschrijfelijk.

Pen-Hir

Weekend, 11 en 12 juni 2005. Ik ga nog vlug enkele boodschappen doen voor een gans weekend klimmen in Mont-Dol op zo?n 2 uur rijden van Brest. Op mijn boodschappenlijstje: spaghettisaus, rode wijn, sjalotten, Bretoense ?quatre quarts?, brioche, borrelhapjes en... Belgisch witbier. Nu maar hopen dat iemand aan de pasta gedacht heeft. Ik spring ook nog binnen bij Decathlon om mijn pofzak bij te vullen. Zaterdagmorgen vertrek ik vanuit Brest met Jef en Philippe en de groep vervolledigt zich ter plaatse met Bertrand, Stéphane, Hubert en Tony. Het is een leuke bende voor deze weekend-uitstap. Na een bezoek aan een eerste massief met sector le Piramide verhuizen we naar het rotsmassief le Hangar waar we neerstrijken voor het weekend. Het klimmen in Mont Dol is over het algemeen zeer technisch en vergt voornamelijk voetenwerk. Het ?reglette?-werk doet daarenboven sterk denken aan Bleau en de aanvang van sommige routes vraagt een flinke portie engagement. Eens te meer genieten we van stralend weer tijdens dit weekend. Volgens mij is die cliché over regen in Bretagne achterhaald en ik neem mezelf voor om mijn mening hieromtrent voor goed te wijzigen. De regelmatigheid van het buitenklimmen van de voorbije weken begint te renderen en wordt hier verfijnd door het technisch aspect van de routes. Sommige routes passeer je enkel met typische blokpassen en ik laat me adviseren door Stéphane en Hubert.

Woensdag, 14 juni 2005. Niemand bereid gevonden om vandaag te klimmen en ik beslis om op verkenning te gaan naar de andere massieven aan de andere kant van de Rade de Brest: l?Impératrice en l?Impérator. Ik hoef niet te zoeken, want ik bij het oversteken van de indrukwekkende brug op de expresweg richting Quimper, is l?Impératrice aan de linkerkant goed te zien. Bovendien herinner ik me de wegbeschrijving van Jef via ?le Passage? nog goed. Ik tref volk aan van een andere klimclub in Brest, maar niemand die ik ken. Vandaag zal er helaas niet geklommen worden en ik beslis via het wandelpad het massief van l?Impérator te beklimmen. Bovenaan is het uitzicht over de rade prachtig en op dit uur kun je genieten van een mooie zonsondergang. Ik profiteer er van om enkele mooie foto?s te nemen. Links de brug langs de expresweg waarlangs ik gekomen ben, en rechts l?impératrice, als een rotseiland in een zee van boomkruinen. Een week later zal ik hier terugkomen om ?Gruyères? (4), ?Facile? (4+) en ?J?m?échauffe et je reviens? (6a) te klimmen.

Zaterdag, 25 juni 2005. Een andere uitstap met deze mensen die me ondertussen vertrouwd geworden zijn. Opnieuw een andere site, er lijkt geen einde te komen aan de mogelijkheden in deze streek. Het is de laatste uitstap van een lange reeks en ik heb een verrassing in petto.

Vandaag rijden we richting Chateaulin, op zoek naar het viaduct van Trémélé. Het is wat overtrokken en frisser na het drukkend heet weer van de voorbije dagen, maar het blijft droog. Het viaduct ligt langs een oude spoorwegbaan die niet langer in gebruik is en overspant een godvergeten valei waarlangs een watertje passeert. Het viaduct zelf is uitgerust met artificiële grepen. Het ?terras? bij aanvang en onderaan de relais nodigen ons uit tot min of meer elegante bewegingen. Hoewel niet 100% natuurlijk heeft klimmen hier toch alle charmes van een buitenervaring. Het kader is bovendien bijzonder fotogeniek.

Het is ondertussen 17h20 als ik afscheid neem van Bertrand, Pierre-Yves en Colette. Ik profiteer van deze laatste uitstap om het boek ?Europe ? Sport Vertical? aan de club cadeau te doen. Ik rij terug met Jef richting Brest. We discussiëren over het eigendomsstatuut van de klimmassieven in Frankrijk, over veiligheid en verantwoordelijkheid, over het ledenbestand van de club en uiteindelijk over niets meer. Ik denk terug aan een uitgebreide klimervaring in deze streek en hoe het allemaal begon. Maar vooral blijf ik me verbazen over de gastvrijheid die ik genoten heb, vanwege de CAF te Brest.

Topo?s

Escalade à
PLOUGASTEL-D AOULAS
sites: l?Impératrice, l?Impérator, le Cube & le Serpent ;
auteur : CAF BREST 2003
Escalade en Presqu?île de Crozon
sites: Pen-Hir en Argol ;
auteur : Comité Départemental FFME Finistère 2004
Escalade en Haute Bretagne
sites: Mont Dol,...
auteur : CAF 1991)