Klimmen te Mali

Noordwand van de Kaga Tondo

Het is 5 uur in de ochtend... de wekker loopt af! Onmiddelijk zet ik hem uit. Zonder enig geluid te maken kleed ik me aan terwijl de rest nog ligt te slapen en ga dan naar buiten. Ik doe m'n gordel aan en neem de kleine rugzak met daarin 3 grote flessen water en 2 touwen van 50 meter.
Het is eigenlijk nog volop nacht en slechts een flauw straaltje maanlicht verlicht de woestijn. Echter genoeg om het dorp te doorkruisen. Wat verder kom ik aan de camping, opengehouden door Yunduré. Ik ken hem een beetje ondertussen, want telkens we terugkwamen van het klimmen op de Hand van Fatwa, hadden we de gewoonte er te stoppen om een cola te drinken.

De klimpartners

Naast Élie zitten er nog twee andere klimmers aan de grote tafel, een Franse gids en zijn klant. Ze vertellen me dat ze dezelfde route willen doen. We zullen dus niet alleen zijn! Een koekje en een koffie maken een einde aan ons ontbijt. In deze stilte die nooit lijkt op te houden maken we ons klaar en vertrekken. We maken gebruik van de weg die de dorpsbewoners aangelegd hebben op aanraden van Salva. Aan de voet van de rots ga ik op zoek naar een stukje hout dat in een fissure steekt. Het stelt het begin van de route voor, zou heb ik me laten vertellen door Bernard.

Vertrek bij maanlicht

De maan bevindt zich nu aan de andere kant van de Kaga Tondo en verlicht ons niet meer. Élie begint te klimmen. In de duisternis van de nacht zie ik de lichtstraal van zijn hoofdlamp steeds verder van me wegklimmen. Ik hoor hem de eerste zekeringen plaatsen... We zijn vertrokken! De fransen zijn me ondertussen komen vergezellen. De gids is blij dat we het vertrekpunt van de route al gevonden hebben. De tweede touwlengte laat ik ook door m'n partner klimmen. Nog steeds ben ik onder de indruk van deze jonge Zwitserse kampioen. Élie Chevieux is een van de weinigen die al 8b+ à vue geklommen hebben. Ik ken hem nog maar van de vorige avond. Hij was in Benin voor een humanitaire organisatie en is dan met een gammele bus naar Mali gekomen. In de route geraakt hij een beetje de weg kwijt nu, de andere touwgroep haalt ons in. Ze hebben blijkbaar meer geluk met het vinden van de juiste weg. We doorstaan deze lengte en komen opnieuw voorop te liggen. Ik ben vol vertrouwen evenals mijn klimpartner. De friends en klemblokken zijn perfect te plaatsen in deze mooi gevormde zandsteen, welke zeer compact is en spleten in alle richtingen heeft. Dankzij het zeer homogene karakter van de niveaus in deze route vorderen we zeer snel...

Op 600 meter van de begane grond...

Onder de tweede gendarme herinnert Élie me eraan dat we deze moeten passeren via de traversé Pujos. Ik ben er me van bewust dat de moeilijkheid hiervan niet het klimniveau is, maar echter de juiste weg te vinden. Aangekomen op wat ik dacht het einde van de traversé was, bouw ik een relais en laat m'n partner naklimmen. Als hij bovenkomt zie ik dat z'n gelaatsuitdrukking twijfelachtig is, maar al heel snel verdwijnt die voor een brede glimlach. Hij ziet dat ik de juiste weg gevonden heb en dat we van hieruit snel het verdere verloop van de route kunnen aanvatten. Snel vertrekt hij terug voor de volgende lengte.

Onderweg vinden we nog enkele pitons en zelfs een slaghaak in een van de laatste touwlengtes. Blijkbaar zat hier de "crux" van de route. Even later vervoegt Élie me op de top. We zijn maar al te blij en trots om op deze 600 meter hoge menhir te staan. Élie geeft me een handdruk, we nemen nog enkele fotos en dan gaan we op zoek naar de rappelplaatsen om via de zuidwand af te dalen. Deze zijn gemakkelijk te vinden en de verschillende lengtes volgen mekaar goed op. Dit alles is het werk van Salva. Sommige stukken waar je moet afklimmen zijn afgezekerd met stalen kabels, type « via ferrata » om dan aan het volgende rappelpunt te komen. Werkelijk knap werk! Bravo en bedankt Salva!

Bravo le Kaga! Bravo le Mali!

Xavier Bonjean

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren