Sean Villanueva test het klimpotentieel in China

Met alle Chinezen maar niet met den deze!

1 februari 2012,

Ik ben nu al 45 uren aan het reizen, rechtstreeks uit Yosemite. Niemand spreekt hier een woord Engels, zelfs niet aan de infobalie van de luchthaven van Guiyang. “Bus to Getu” en ze bekijken mij alsof ik Chinees spreek, of eigenlijk alles behalve Chinees. Waarschijnlijk spreek ik het slecht uit. Ik schrijf “Getu” op een stuk papier. Ik krijg enkel gefronste wenkbrauwen en een blik alsof ik een buitenaards wezen ben. Ze kunnen het Latijns alfabet niet lezen! Ik kan het dorp niet aanduiden op hun kaart want die staat vol met Chinese symbolen! Er zijn meer dan 10.000 karakters in het Chinese schrift. Om een krant te lezen moet je er 3000 kennen. Ik ken er geen enkel! Hier was ik duidelijk niet op voorbereid! Ik ben verloren! Het is verloren.

Klimmers! Het is gemakkelijk om klimmers te herkennen: de mannier waarop ze lopen, hun kapsel of misschien een T-shirt met een klimmer erop getekend, dat kan een goede aanwijzing zijn. Vermits ze 400 klimmers verwachten op dit evenement is de kans groot dat ik niet de enige ben die hier verloren loop op de luchthaven. Ik sympathiseer met een groep Filippijnse klimmers, ze spreken Engels, maar geen Chinees. Nu ben ik niet meer alleen. Nu zijn we verloren in groep. Plots zien we iemand met een “Petzl Roc Trip” bord: we zijn gered! Ik dacht dat we er waren. Niet dus. Nog 5 uren op de bus.

Ieder jaar organiseert Petzl een bijeenkomst van klimmers in één van de beste klimspots van de planeet. Dit jaar gebeurde dit in de Getu valei in China. Op dit evenement worden uitgenodigd was voor mij een enorme privilege, een mogelijkheid om deze schitterende site te bezoeken, mensen te ontmoeten en ervaringen te delen met klimmers van overal ter wereld, waaronder enkele van de besten.

Het lijkt wel een andere planeet!

Getu is een klein dorp, waarvan de vallei bezaaid is met rotsen. Een vijftiental sectoren werden voor deze gelegenheid geëquipeerd. Je kan er min of meer alle stijlen vinden en alle moeilijkheidsgraden: multi-pitch, korte routes, blokroutes en al de rest. Maar de meest indrukwekkende sector is een grote dubbele boog die trots boven de Getu rivier staat. Het lijkt wel een andere planeet!
Bij mooi weer schijnt om 9 uur ’s morgens een zonnestraal recht door de boog, bijna zoals een lazer, hetgeen werkelijk een magisch uitzicht creëert. Dit heb ik althans horen zeggen en ik heb er foto’s van gezien, maar ik heb het zelf niet gezien. Gedurende de drie weken dat ik er was, werd ik elke ochtend begroet door grijs en mistig weer, typisch Chinees.
De grote boog (great arch) is 50m hoog, 70m breed en 137m lang. Binnenin word het klimmen gekenmerkt door ronde kommen, platte grepen die nooit goed zijn en altijd in de verkeerde richting. Het is een rots met nul wrijving: de klimstijl is nogal ongewoon, heel technisch maar toch erg op weerstand. De meeste routes zijn één touwlengte lang. In de woorden van de sterke 9a klimmende Steve McClure: “De grootte van de boog is zo buiten proportie, dat wanneer je de relais inpikt, je nog niet een derde van de grot hebt geklommen!” Op dit moment zijn er slechts drie routes die door het plafond, bezaaid met stalagtieten in alle vormen en maten, lopen.

De meest indrukwekkende is die van “la maquina”, de Spanjaard Dani Andrada. Een route van acht touwlengtes waarvan vijf in het plafond (!!), waarschijnlijk de meest overhangende route ter wereld.
"Corazón de Ensueño" (hart van dromen) is 210m lang met touwlengtes van 8a+, 8b, 7c+, 7a, 8b+, 8c, 7c+ en 8a+. Dani is een bezeten klimmer met een besmettelijke motivatie die je lichaam binnendringt zoals larven in een rottend lijk. Na vijf dagen klimmen zonder rust was ik gebroken, alsof ik was platgereden door een vrachtwagen waarvan ik de tijd niet had om de nummerplaat te noteren. Desalniettemin, na een kleine woordwisseling met Dani kon ik niet weerstaan aan de drang om met hem “Nihau Wokepa” (Halo ik heb schrik; zie foto) te klimmen. Deze route heeft vijf touwlengtes, waarvan enkelen door het plafond lopen die zo vol staat met enorme stalagtieten dat het bijna voelt alsof je horizontaal door de lucht loopt. Je stapt van de ene stalactiet naar de andere met een indrukwekkende leegte onder je en uitzicht op de rivier honderden meters lager. De rots is van schitterende kwaliteit, "veel sterker dan in Kalymnos" vertelt Dani en hij zal wel weten waarover hij spreekt. In de crux van de route gooit Dani zich op een greep die er eigenlijk geen was. Ik bereid mij voor op een val, maar tot mijn grote verbazing slaagt hij erin om al vallend de greep onder hem terug vast te grijpen en zich nogmaals te werpen naar een greep verder rechts. En dit zonder een moment te stoppen met praten! Met hem klimmen is echt fantastisch. Hij klimt nu al zeker meer dan 30 jaar, maar toch behoudt hij die bruisende motivatie zoals iemand die net leerde klimmen. Een half uur voor het vertrek van zijn bus naar de vlieghaven was hij zoals een bezetene, nog opeenvolgende pogingen aan het slagen in een 8c.

De derde route die door het dak loopt heet “Lost in translation” en is geopend door Arnaud Petit en Stéphanie Bodet. Het moet werkelijk geweldig zijn om een lijn van onderen te openen door zo’n een doolhof van stalactieten en grepen! Het is een schitterende route die ik geklommen heb met Ethan Pringle, een sterke Amerikaan, die onder andere bekend is door zijn snelle herhaling van Biographie, 9a+, in Céuse, Frankrijk. Een heel toffe kerel, heel bescheiden, met zijn voeten op de grond, zelfs al is hij ongelooflijk sterk op rots.

Meer dan één Belgische klimmer op dit evenement

Het zal je misschien verbazen dat ik niet de enige Belgische klimmer was op dit evenement... Op een dag kwam Arnaud Petit naar me toe en vroeg: “Sean, ik dacht dat ik deze morgen Jean-Paul Finné heb gezien, kan dat?” Om eens te veranderen van vakantiebestemming, besloot onze nationale JP (meermaals Belgisch kampioen en één van de eersten die 8c+ klom) om naar China te gaan. Per toeval vond de Petzl Roc Trip net plaats tijdens zijn reis. Hij besloot om een kleine omweg langs Getu te doen om de sfeer op te snuiven en te genieten van het klimmen. Verder was er ook Sam Vanden Driessche een jonge belg die Sinologie heeft gestudeerd en die dit als een ideaal excuus zag om zijn leerstof eens in praktijk uit te oefenen.

Tijdens de vijf dagen van deze bijeenkomst, kwamen honderden klimmers van overal ter wereld en vele Chinezen van naburige steden, naar de Getu vallei, om te genieten van de rotsen, het uitzicht, om klimprestaties te bewonderen en om ’s avonds te feesten. Omdat China zo Chinees is, had de openingsceremonie meer iets van de Olympische Spelen dan van een bijeenkomst van klimmers. Met daarbij traditionele dans en zang, vuurwerk en al het officiële gedoe. Hoewel de klimmers niet altijd begrepen waarover het ging vermits dit vooral in Chinees gebeurde, was het wel interessant om ook met dit aspect van de Chinese cultuur in contact te komen.

Na de Roc Trip, sijpelden de meeste klimmers weg tot we nog met vijf klimmers waren in het dorp. Het was erg rustig en het was leuk om alle rotsen, routes en dorpelingen voor onszelf te hebben. De locals zijn heel vriendelijk en gastvrij. Meerdere malen werd ik uitgenodigd om bij hen thuis te eten, en toen ik mijn portefeuille boven haalde werd dit bijna gezien als een belediging. Vaak was een online vertaler de enige mannier om met hen te communiceren. Het resultaat waren gesprekken die niet altijd zinvol waren maar wel steeds ludiek. Het leek erop dat wanneer ze Baijiu (rijstwijn, 52%) lieten vloeien de communicatie steeds verbeterde tussen diegenen die ervan dronken. Maar ik had nochtans de indruk dat het verslechterde...

Het was een heel toffe ervaring op een prachtige locatie met wanden en rots in overvloed. De kwaliteit van de rots is echt fantastisch en er is een grote verscheidenheid aan stijlen. Zal Getu een nieuwe grote klimbestemming worden? Misschien. Of misschien ook niet, want het blijft wel ver erg afgelegen. Wel heb ik me laten vertellen dat ze er ieder jaar in Oktober een klimevenement gaan blijven organiseren... Hoe dan ook, als je er ooit gaat, bereid je maar voor om elke morgen pikante noodles te eten als ontbijt! Daar wordt je wakker van!

Sean

Topos en praktische info op de site van Petzl

(0)

Drukken