Verslag van een paaskamp in de Dentelles de Montmirail

Op stap met de klimclub Hungaria

Na het geslaagde verblijf in Fontainebleau van november laatstleden rees het idee om ook een volle week rotsklimmen op het programma te zetten. Al snel kwam definitief vast te liggen dat de eerste week van de Paasvakantie een ideale periode zou zijn om het zuiden van Frankrijk op te zoeken en de jeugd ten volle te laten genieten van het zalige bestaan der rotsklimmer. Oorspronkelijk stond Orpierre op het programma maar door de late opening van de camping daar besloten we om onze uitvalsbasis te verhuizen naar camping Carpe Diem in Vaison la Romaine met als hoofddoel het klimmassief van de Dentelles de Montmirail.

Een rustige heenrit van pakweg twaalf uur, mede dankzij de werken nog voor Luxemburg en de tankstationfiles in Luxemburg zelf, bracht ons ter plaatse. Acht van de tien leden van de selectie waren present.

De eerste dag trokken we, na een onheilspellende nacht van regen, naar de Rocher Ecole om de mannen (en ook vrouwen) rustig te laten wennen aan het rotsklimmen en tot onze opluchting ook te zien dat de rotsen hier blijkbaar heel snel drogen.
We passeerden langs Gigondas om de nieuwste versie van de topo aan te schaffen en na een stevig opwarmingstochtje langs de Rocher de Cayron ;) kwamen we dan toch waar we moesten zijn. Een korte herhaling van het relais maken en een paar oefensessies in makkelijkere routes verder konden we al een gastronomisch middagmaal van Frans brood, kazen, Ardeense salami, choco,... nuttigen waarna het serieuzere werk op het programma stond. Iedereen slaagde erin om verdienstelijke pogingen te trekken in een koppel 6a's en op enkele uitzonderingen na werd het ook steeds een geslaagde poging. Ook 6a+ bleek geen onoverkomelijke barrière en voor enkelen was er zelfs een 6b weggelegd. Met name Perrine, Siebe en Toon konden La Lyon, 6b op hun palmares bijschrijven. De 6b+ was echter net iets te krachtig blok om iemand van de selectie een succeservaring te gunnen. Na een geslaagde dag keerden we huiswaarts om lekker te eten en te genieten van een welverdiende warme douche.

 

 

Op dag 2 lieten we de opwarming optimaal tot zijn recht komen door ook effectief op de Rocher de Cayron te gaan klimmen. Enkele vallende stenen ondermijnden de 'mentale' dan wel maar toch konden de meesten zich hierover zetten en zo kon ook deze dag als succesvol bestempeld worden. Opmerkelijk was toch het moeilijkheidsverschil tegenover de vorige dag en het vermoeden rees dat men op de Ecole al wat vriendelijker is bij het quoteren. Toch slaagde bijvoorbeeld Maarten erin door wilskracht en aanmoedigingen een stevige, technische 6b, L'astronef als afgewerkt te kunnen noteren, klom Siebe de subtiele 6c, Funambulle flash en lukte quasi iedereen erin om zeer veel routes tussen de 5b en 6a+ te enchaineren. Een terrasje met een pastis, frisdrank of iets smaakloos met de naam Heineken in het oude stadsgedeelte van Vaison diende als beloning voor de reeds geleverde inspanningen en ook wel als lokmiddel om diegenen die al van geen ophouden meer wisten van de rotsen weg te lokken.

Dag 3, Chaine de Clapis als einddoel van de opwarming. Dit hield in, een stevige kuitenbijter van een dik halfuur als inlooptocht en daarna een assortiment van verfijnde routes voornamelijk op het deelmassief Lune de Miel. De jeugd werd al wat meer vermoeid en enkelen namen een snipperdag aan de rotsen. Anderen wisten van geen ophouden en klommen ook die dag weer de pannen van het dak of zochten nog hogere oorden op door te kiezen voor een route van meerdere lengtes onder deskundige begeleiding van Bruno. De temperaturen en de wandeling eisten echter wel hun tol, het waterverbruik bereikte zijn piek en na een avondlijk bezoek van Tim T. en Nico Farcy en een bende knettergekke Franstaligen, die verderop Saint Léger onveilig maakten, kroop iedereen al snel in bed.

 

 

 

De vierde dag zou een piekdag moeten worden. We trokken naar de Rocher Saint-Christophe die toch vooral een veelheid aan moeilijkere routes aanbood. We werden niet teleurgesteld. Ten eerste kon er opgewarmd worden in enkele prachtige 6a's en nadien deed Siebe Béattitude, 6b+ à vue een route die ook door Perrine geklommen werd en die na een stevig begin een prachtige route bleek te zijn. Spijtig dat Maarten in deze route juist tekort kwam. Daarna lukte Siebe de zwaarste route van de week Le magicien d'Oz, 7b waarmee hij definitief bewees ook op rots nog enorme groeimogelijkheden te hebben. Overigens vierden we die dag Perrine haar zestiende verjaardag met schuimwijn, aardbeien en ... slagroom!!

De laatste dag schrikte de wandeling naar de Chaînes de Gigondas ons dermate af dat we op het laatste moment besloten om de trip naar Buis les Baronnies te maken. We zochten daar een wandje op, Baume Rousse, dat geëquipeerd was geweest naar aanleiding van Franse jeugdkampioenschappen enkele jaren terug. Het betrof een mini cirque met routes van alle slag. Zowel dalachtige routes als pure overhang behoorden tot de keuzemogelijkheden. Dat dit geen slechte keuze was mag blijken uit het feit dat Siebe er L'Ecolo Net, 7a à vue uit zijn mouw kon schudden, terwijl Karel zijn hoogdag beleefde, Toon zijn langverwachte dévèrs voorgeschoteld kreeg en Perrine goed ging in 6c+.

Eindbesluit van de schitterende week die, op de regen van de eerste nacht na, prachtig weer aan ons voorschotelde is toch wel dat onze mannen en vrouwen echt wel stevig kunnen klimmen. Zowat iedereen kon niet één maar meerdere 6a's à vue achter zijn naam schrijven, de meesten lukten ook in het klimmen van een 6b maar het belangrijkste van deze ganse week was toch wel dat iedereen de smaak van het rotsklimmen stevig te pakken heeft. Rock rules!! En als het niet direct al te best lukte dan gold er slechts één motto: Kop op, man!

Het team bestond uit:
Alexander, Karel, Maarten, Marthe, Perrine, Siebe, Tom, Toon, Bruno, Jorn, Tijl, Vinz, Werner en Witte.

Tijl 

 

Je moet ingelogd zijn om een commentaar toe te voegen
Inloggen
Registreren